Sugar daddies and mommies

Παρά το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης κατοικεί στο Κολωνάκι, είναι προφανές ότι είτε δεν συχνάζει στα κοσμικά σημεία της συνοικίας του είτε διακατέχεται από τα σύνδρομα της υποκρισίας, της «δεθενιάς» και του βερμπαλισμού, που χαρακτηρίζουν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Πράγματι, αν ο πρωθυπουργός κυκλοφορούσε στους δρόμους της συνοικίας, θα διαπίστωνε ότι όχι μόνο οι sugar daddies αλλά και οι sugar mommies είναι πανταχού παρόντες και όλα τα γνωστά στέκια πληρούντες.

Επειδή όμως είναι αδύνατον να θεωρηθεί ότι o πρωθυπουργός κινείται αποκλειστικά και μόνο μεταξύ του γραφείου του και της οικίας του, η απάντηση στην τοποθέτηση του Κουτσούμπα περί «σεξισμού» και «προσβολής του γυναικείου φύλου» μόνο ειλικρινής δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

Ο τρόπος που η Ν.Δ. αντιμετώπισε τους γονείς των δολοφονημένων παιδιών στα Τέμπη αποτελεί προσβολή του ελληνικού λαού. Μπορεί να μας απαντήσει η Ν.Δ. πόσα από τα κομματικά της στελέχη, πρώην βουλευτές της και άλλοι μεγαλόσχημοι, που έχουν καταδικαστεί για παιδεραστία, αυτήν τη στιγμή βρίσκονται στις φυλακές; Θα μπορούσε, επίσης, η Ν.Δ. να μας εξηγήσει γιατί έστειλε ευρωβουλευτή της παράταξής της για μάρτυρα υπεράσπισης στη δίκη παιδεραστή βουλευτή της και έτερο, σημερινό υπουργό να παρευρίσκεται στο ακροατήριο; Αν η μαρτυρία της ευρωβουλευτού υπέρ του παιδεραστή δεν αποτελεί εξ ορισμού σεξισμό, ύβρη, προσβολή των γονέων των θυμάτων και εγκληματική πράξη, τότε πώς θα τη χαρακτήριζε η Ν.Δ.;

Η δημόσια τοποθέτηση υπουργού της Ν.Δ., ότι «η παιδεραστία αποτελεί προσωπική πράξη», πώς προσλαμβάνεται από τα στελέχη της;

Η πολιτική έχει φτάσει στο έσχατο σημείο της υποκρισίας, της εξαθλίωσης και της χυδαιότητας, ώστε ακόμα και υπουργός της Ν.Δ. που «αναζητούσε δεκαεφτάχρονες κοπελίτσες» να επιτίθεται κατά του Κουτσούμπα, ο οποίος τόλμησε να αναδείξει μία κοινωνική πραγματικότητα, ότι δηλαδή η φτώχεια, οι κοινωνικές αντιθέσεις και η συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των ολίγων εκλεκτών της Ν.Δ. αποτελούν τους συντελεστές που παράγουν αναξιοπρέπεια και προσωπική εξαθλίωση. Οσο θα μεγεθύνεται η φτωχοποίηση της κοινωνίας τόσο θα αυξάνεται ο αριθμός των απελπισμένων νέων, τους οποίους η δυστοπία στην οποία τους εξόρισε το πολιτικό σύστημα τους απογυμνώνει από τα ελάχιστα ψήγματα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Πρόσφατα η Ν.Δ. πέρασε στη Βουλή νομοσχέδιο με το οποίο όσοι ενήλικοι νέοι δεν έχουν επαρκή εισοδήματα θα θεωρούνται τεκμαρτό φορολογητέο εισόδημα για τους γονείς τους. Δηλαδή, ένας άνεργος νέος θα επιβαρύνει τον επίσης άνεργο πατέρα ή τη χήρα μητέρα του με ένα επιπλέον τεκμαρτό φορολογητέο εισόδημα 3.000 ευρώ. Σε ποια χώρα του κόσμου ο νέος που δεν έχει δικό του σπίτι και κατοικεί μαζί με τους γονείς του θεωρείται «φιλοξενούμενο φορολογητέο, τεκμαρτό εισόδημα»;

Το ελληνικό κράτος είναι ένα χυδαίο ρατσιστικό, ανθελληνικό μόρφωμα, που θεωρεί ως φορολογήσιμες οικονομικές μονάδες τα παιδιά, τους εφήβους, τους νέους, τους μεσήλικες και τους ηλικιωμένους, με την προϋπόθεση ότι όλοι αυτοί θα πληρούν την αναγκαία και ικανή συνθήκη, να είναι αυτόχθονες Ελληνες.

Ποιος, λοιπόν, δημιουργεί και παράγει τους «sugars», o Μητσοτάκης ή ο Κουτσούμπας; Στον τελευταίο όχι μόνο δεν του απονεμήθηκαν τα εύσημα επειδή είχε το θάρρος να φέρει στην επιφάνεια ένα καλά κρυμμένο και αθέατο κοινωνικό πρόβλημα, αλλά -αντιθέτως- υπέστη λοιδορούμενος σφοδρή κριτική από αυτούς που συστηματικά ασελγούν πολιτικά επί των Ελλήνων.

Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας συνίσταται στο ότι τα πρόσωπα που πλαισιώνουν τις δομές εξουσίας αποτελούνται από υποκριτές, πομπώδεις ηθικολόγους, δήθεν δημοκράτες και «προοδευτικούς», καθώς και αυτόκλητους σωτήρες, οι οποίοι συστηματικά ηθικολογούν ώστε να καλύπτουν την αισχρότητά τους και να προωθούν τα συμφέροντά τους.

Η χώρα δεν πρόκειται να λύσει το υπαρξιακό της πρόβλημα, εάν τα καλώς κρυπτόμενα «ένοχα μυστικά» δεν βγουν στην επιφάνεια. Η συλλογική αυτοκριτική είναι ο μοναδικός δρόμος εξόδου από την κόλαση της υποκρισίας.