Η «τακτική» του ψηφοφόρου είναι σταθερή στη Μεταπολίτευση. Από χαριστική ως γενναιόδωρη για την επανεκλογή μιας κυβέρνησης, από πιεστική μέχρι αδυσώπητη από την επομένη κιόλας της δεύτερης τετραετίας. Κανείς πρωθυπουργός δεν γλίτωσε από τη φθορά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πλήρωσε κανένα από τα λάθη της πρώτης τετραετίας του στις εκλογές του 2023.
Μιλούσε για πυρκαγιές λόγω αέρα, αν και φυσούσε 2 μποφόρ, αλλά γινόταν σχετικά εύκολα πιστευτός. Ξεκινούσαν από το Μαξίμου οι υποκλοπές, όμως «όλοι τα ίδια κάνουνε». Η ακρίβεια «έτρωγε» τα εισοδήματα, αλλά αποδιδόταν στη διεθνή κρίση και στον πόλεμο στην Ουκρανία. Για το τρένο των Τεμπών ένα μέρος της κοινωνίας υιοθέτησε πως «έφταιγε η κακιά η ώρα».
Η πανδημία που ανέτρεψε τα σχέδια της «νέας» κυβέρνησης, η κλιματική κρίση, ο κακός σταθμάρχης, η «κομματική» ΑΔΑΕ του Ράμμου, ο διεθνής πληθωρισμός έχτιζαν αφηγήματα ευκολοχώνευτα, όπως αποδείχθηκε στις περσινές εκλογές. Είναι εκείνο το 41% τελικά που γύρισε μπούμερανγκ στον Μητσοτάκη, όπως από την επομένη της κάλπης κιόλας εκτιμούσε η «δημοκρατία».
Στην πρώτη τετραετία λίγοι ήθελαν να δουν ότι ο πύργος του Μαξίμου είναι χάρτινος, φτιαγμένος από σημαδεμένα τραπουλόχαρτα. Το χάος συντονισμού, την ανικανότητα στελεχών, τα σκάνδαλα, την αλαζονεία που κάποιοι ερμήνευαν ως «αυτοπεποίθηση». Σήμερα, ούτε έναν χρόνο μετά τις εκλογές, ο πρωθυπουργός έχει ήδη αρχίσει να πίνει τις πρώτες γουλιές από το πιο πικρό ποτήρι. Αν η αντιπολίτευση συνεχίσει σε αυτά τα αναιμικά ποσοστά και στις ευρωεκλογές, τότε η μοίρα επιφυλάσσει στον Μητσοτάκη να πιει το φαρμάκι μάλλον έως το τέλος της τετραετίας. Και ίσως αυτή να είναι η πιο σκληρή δοκιμασία του.
Ο πρωθυπουργός φάνηκε να πιστεύει για τα καλά πως δεν θα του κοστίσει κανένα «μπάζωμα» της νομιμότητας. Οτι κάποια στιγμή ο κόσμος θα πάψει να ασχολείται με τις υποκλοπές, τα Τέμπη, την ακρίβεια, την εγκληματικότητα. Πως δεν θα ασχοληθούν με όσα κάνει ούτε η Ευρώπη, το ΣτΕ, κάποιος ανακριτής, ούτε οι 1.300.000 «συνοδοιπόροι» της Καρυστιανού.
Και ότι τούτη τη φορά δεν απαιτούνται καν μερικά pass του 20ευρου ή ένα δώρο Πάσχα για καλόπιασμα. Σκέφτηκε ότι αρκεί το 90% των ελληνικών ΜΜΕ που είναι υπό τις οδηγίες του για να συνεχίζεται η θωράκισή του.
Αυτό το 41% και, κυρίως, η συντριπτική διαφορά από τα άλλα κόμματα είναι που αναδεικνύουν τόσο γρήγορα και τόσο εμφατικά πια τη γύμνια της κυβέρνησης. Είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που ένας πρωθυπουργός τρεκλίζει χωρίς να έχει απέναντί του την πίεση από κανέναν αντίπαλο. Κι αυτή, τελικά, είναι η θεία δίκη για τον Κυριάκο Μητσοτάκη που, μέσα στην ασφάλεια της επικοινωνιακής του γυάλας, αισθανόταν ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, χωρίς ποτέ να αποκαλυφθεί τι βρίσκεται στον πυρήνα της σκοταδιστικής ηγεσίας του.
Δεν κρύβεται τελικά όποιος είναι για τα μπάζα.
Γάμοι, τεκνοθεσίες, Τέμπη, εγκληματικότητα, διάχυτη ανομία, ακρίβεια, μετανάστευση, τραγικοί ζάμπλουτοι υπουργοί που ζουν σε παράλληλο σύμπαν. Η συνεχώς επιζήμια επιλογή προσώπου για ΠτΔ. Τι να πρωτοθυμιθείς; Πόσα να ανεχθείς πια;
Ενώ οι άλλοι της αριστεράς αστέρια. Μάτι, Μάνδρα, Ραφήνα, Κινέτα. Αύξηση και μονιμοποίηση του ΕΝΦΙΑ, τέλη, φόροι και εισφορές. Νόμος Κατρούγκαλου, πώληση της Δημόσιας περιουσίας, προδοσία της αιώνιας Ελληνικής Μακεδονίας. Ο γελοίος χοντρομπούτης Αλέξης Τσίπρας, τα έκανε θάλασσα. Κανείς χειρότερος από τον μυταρά της αριστεράς.
Άσε Γιαννάκο, δεν πιάνει πια το αφήγημα του μπαμπούλα («γιατί οι άλλοι καλύτεροι ήταν;», κτλ). Τέρμα η παραμύθα του «λιγότερου χειρότερου».
H προσπάθεια αποσβέσεως δια τού συμψηφισμού, είναι τουλάχιστον γελοία. Κρίνομε αυτούς που κυβερνούν και όχι αυτούς που κυβέρνησαν.