Η τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας έλαβε ιδιαίτερη προβολή τη φετινή χρονιά, καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024 λαμβάνουν χώρα στο Παρίσι. Το Παρίσι της κομψότητας, της υψηλής αισθητικής, της κλασικής ομορφιάς.
Δυστυχώς το θέαμα δεν ήταν το αναμενόμενο. Αλήθεια, ποιος είχε την ιδέα να αλλάξει τις ενδυμασίες των ιερειών και να ντύσει μία ομάδα αγοριών με ριγέ φούστες και λευκό αμάνικο; Το όμορφο, λιτό και αέρινο λευκό φόρεμα αντικαταστάθηκε με ένα ριγέ ασπρόμαυρο στράπλες φουστάνι, άκαμπτο και κιτς. Οι γυναικείες μορφές περισσότερο θύμιζαν φτηνό σουβενίρ παρά ιέρειες της αρχαίας Ελλάδας. Οι δε άντρες έμοιαζαν περισσότερο με καρικατούρες παρά με αθλητές. Προσωπικά αισθάνθηκα ντροπή και δεν νομίζω πως ήμουν η μόνη.
Η Ελλάδα σε μία σειρά από σημαντικά γεγονότα έχει πραγματικά τη φοβερή ικανότητα του αυτοεξευτελισμού. Ως άλλος αρχοντοχωριάτης έχει αποφασίσει να παραστήσει στον πλανήτη τη σπουδαία όχι αναδεικνύοντας το κλασικό και την πλούσια Ιστορία της με καλαισθησία, αλλά παραποιώντας τα με ευτέλεια.
Η φετινή τελετή της αφής δεν ήταν το μοναδικό γεγονός, όπου θάψαμε την κληρονομιά μας με ιδιαίτερη ευκολία. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 προβάλαμε ως σύμβολα-μασκότ δύο άθλιες μορφές με πλατυποδία, με σώμα που δεν θύμιζε αθλητή, στις οποίες δώσαμε και αρχαιοελληνικά ονόματα, Φοίβος και Αθηνά. Χάθηκαν τα εδώλια, οι κούροι και οι κόρες, οι αρχαιοελληνικές μορφές.
Τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση πέρασαν επίσης χωρίς να τα καταλάβουμε. Βέβαια αυτός ήταν ο σκοπός. Ο Ελληνας σιγά σιγά να ξεχνά την Ιστορία του, οι νέες γενιές να μην έχουν μνήμη και να μην υφίσταται τίποτα που να μας κάνει περήφανους. Σε αυτό το πλαίσιο είχαμε μαγνητάκια, κούπες, παγούρι, τσάντες, κασετίνες και λοιπά διαφημιστικά. Λες και το ελληνικό κράτος ήταν κάποια εταιρία που διαφήμιζε το προϊόν της, την Ελληνική Επανάσταση, στους πελάτες της. Σεβασμός μηδέν. Τυχαίο θα είναι ότι τόσο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 όσο και στην επέτειο των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση πρόεδρος ήταν η κυρία Αγγελοπούλου.
Κάποια πράγματα μένουν άθικτα στον χρόνο και διατηρούνται στη μνήμη ως έχουν. Δεν είναι μόνο θέμα γούστου. Είναι και θέμα σεβασμού σε αυτά που κληρονομήσαμε. Ως Ελληνες πρέπει να είμαστε περήφανοι και όχι να αισθανόμαστε ντροπή κάθε φορά, γιατί μερικοί αρχοντοχωριάτες βρίσκουν την ευκαιρία να ξιπάζονται.
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου
Paris III – Sorbonne Nouvelle
Ακόμα και η κίνηση της αφής της φλόγας δεν είχε καμία σχέση με την κομψή κίνηση της προηγούμενης φοράς ( ψάξτε την και κάνετε σύγκριση )
Συμφωνώ απολύτως με το άρθρο και το θέμα είχα θίξει κι εγώ προ ημερών σε σχόλιό μου. Ένα πράγμα διερωτώμαι: Το υπουργείο πολιτισμού τι ακριβώς κάνει; Συμφωνεί μ’ αυτόν τον άτσαλο ευτελισμό, ή δεν είναι στην αρμοδιότητά του;
Πολύ σωστή τοποθέτηση.!! Η Ελλάδα δυστυχώς έχει καταντήσει “χώρα” (κατ΄επίφαση του όρου) της πλάκας…!!