Ο μακαριστός και πραγματικός Εθνάρχης Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος σε μία ιστορική ομιλία του στις 3 Ιουνίου 2006 είχε πει: «… γι’ αυτό καλό θα ήταν όλοι οι Ελληνες να έρχονται από καιρού εις καιρό στη Μακεδονία. Και να προσέχουν πού πατάνε. Γιατί σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσεις χώμα ιερό. Μπορεί να πατήσεις έναν τάφο. Μπορεί να πατήσεις ένα λείψανο».
Από την άλλη, ο Ιων Δραγούμης κραύγαζε: «Αν σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε».
Πόσο δίκιο είχαν και οι δύο. Αυτές τις μέρες βρέθηκα στην πανέμορφη Καβάλα. Στην περιήγησή μου στην πόλη πέρασα και μπρος από το μέγαρο της Μητροπόλεως. Εκεί είδα τρεις σημαίες: την ελληνική, το λάβαρο της Μητροπόλεως και τη σημαία με τον δικέφαλο αετό του Βυζαντίου. Και οι τρεις μεσίστιες.
Παραξενεύτηκα, αφού δεν είχα ακούσει να έχει πεθάνει κάποιος μεγάλος. Λίγο πιο κάτω συνάντησα έναν γνωστό μου αρχιμανδρίτη και τον ρώτησα σχετικώς. Η απάντησή του απλώς δικαίωσε τον Ιωνα Δραγούμη. Ο μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως & Θάσου κ. Στέφανος, αμέσως μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, καθιέρωσε όπως οι τρεις αυτές σημαίες κυματίζουν μεσίστιες. Μπράβο στον δεσπότη. Οχι, γιατί κάποιοι ισχυρίζονται ότι μας τελείωσαν οι Παπαφλέσσσες και οι Διάκοι.
