Πολιτικές δηλώσεις που προκάλεσαν την οργή του κόσμου

Μέσα σε λιγότερο από 10 ημέρες τρία κεντρικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας προκάλεσαν με τις δηλώσεις τους την οργή του κόσμου. Η πρώτη προήλθε από τον Δημήτρη Βαρτζόπουλο, ο οποίος έδωσε στις γυναικοκτονίες βιολογικό τόνο, λέγοντας πως στη φύση του άντρα είναι να είναι επιθετικός, ενώ της γυναίκας να τίκτει.

• Από τον Κυριάκο Δημάγγελο

Η δεύτερη, δίχως αμφιβολία, ανήκει στη Βίκυ Φλέσσα, η οποία, στην προσπάθειά της να «διασώσει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του για τις ευθύνες που έχουν στο έγκλημα των Τεμπών, αναφώνησε πως «τα παιδιά στα Τέμπη τα σκοτώσαμε όλοι μαζί».

Η τρίτη ανήκει στον γνωστό Αδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος, επιτιθέμενος σε συγκεντρωμένους υγειονομικούς στη Λέσβο, μίλησε για «ασήμαντα ανθρωπάκια και κάφρους», υπενθυμίζοντας πως η κυβέρνηση έχει πάρει 41% και άρα ο ίδιος μπορεί να εφαρμόζει την πολιτική του στον χώρο της Υγείας ακόμα κι αν όλος ο υγειονομικός κόσμος μιλάει για διάλυση των νοσοκομείων. Οι δηλώσεις των δύο τελευταίων (και εκλεκτών) του Κυριάκου Μητσοτάκη έχουν μια κοινή βάση, και αυτή δεν είναι άλλη από την προσπάθεια μετάθεσης των ευθυνών τους προς τον λαό, αλλά κυρίως της προσπάθειας ενοχοποίησης της κοινωνίας για τις πολιτικές που βαραίνουν πρόσωπα, υπουργούς, πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις.

Φλέσσα: Βραβείο χυδαιότητας

Η κυρία Φλέσσα, γνωστή δημοσιογράφος και σταθερή πολιτεύρια του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα μπορούσε να βάλει πλώρη για το χρυσό βραβείο της χυδαιότερης προσπάθειας ενοχοποίησης του λαού. Ο ανταγωνισμός όμως είναι μεγάλος, καθώς τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί που έχουν επενδύσει στο «όλοι φταίμε» ώστε η ατιμωρησία να βασιλεύει είναι πολλοί, καθώς η κοινωνική ενσυναίσθηση και η ανάληψη της ευθύνης έχουν γίνει έννοιες ξένες προς το πολιτικό σύστημα.

Από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και την έλευση των Μνημονίων στην Ελλάδα, ένα κομμάτι του πολιτικού συστήματος, της διανόησης αλλά και της δημοσιογραφίας επιχείρησε να δικαιολογήσει τα… αδικαιολόγητα, κατηγορώντας τον ελληνικό λαό για την κατάσταση της χώρας. Για τη φτωχοποίηση της κοινωνίας και τη χρεοκοπία του κράτους δεν έφταιγαν αυτοί που κρατούσαν το πηδάλιο του πλοίου, αλλά όσοι επέβαιναν σε αυτό. Η συλλογική ενοχοποίηση, μάλιστα, ονομάστηκε «μάχη απέναντι στον λαϊκισμό» και εντάθηκε από μια ανερχόμενη ψευτοελίτ που επιφύλαξε για τον εαυτό της τον «θρόνο» του ορθού λόγου, του πραγματισμού και της αλήθειας.

Στο πέρασμα των χρόνων η στρατηγική τού «όλοι φταίμε» έγινε οδοδείκτης του πολιτικού συστήματος. Για την κωλοτούμπα του Σαμαρά με τα Ζάππεια, για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, για τον κορωνοϊό που σμπαράλιασε την ελληνική κοινωνία, για το τσουνάμι ακρίβειας που δοκιμάζει τις αντοχές της κοινωνίας, και φυσικά για τα Τέμπη. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τα πρόσωπα και οι κυβερνήσεις ήταν διαφορετικά, όμως η ουσία κοινή: ο λαός πρέπει να μπει σε μια μηχανική εγκλωβισμού, όπου θα αναστοχάζεται για τα δικά του λάθη και τις δικές του παραλείψεις, αφήνοντας στο απυρόβλητο τους ισχυρούς, τους έχοντες, τους κυβερνώντες.

Εν αρχή είναι ο… Πάγκαλος: «Μαζί τα φάγαμε!»

Το ημερολόγιο έγραφε 21 Σεπτεμβρίου 2010. Κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης σχετικά με τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την κατάργηση και τη συγχώνευση υπηρεσιών, οργανισμών και φορέων του δημοσίου τομέα ο Θεόδωρος Πάγκαλος από το βήμα της Βουλής δήλωσε: «Η απάντηση εις την κατακραυγή που υπάρχει εναντίον του πολιτικού προσωπικού της χώρας “πώς τα φάγατε τα λεφτά;”, που μας ρωτάει ο κόσμος, είναι αυτή: “Σας διορίσαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί”. Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής».

Αυτή η φράση του Θεόδωρου Πάγκαλου έμελλε να μείνει στην Ιστορία και να παραμείνει ακόμα και σήμερα χαραγμένη στις μνήμες των Ελλήνων. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί και διαφορετικά, καθώς σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για την οικονομία της χώρας, έχοντας η Ελλάδα υπογράψει το πρώτο Μνημόνιο και τη σύμβαση με το ΔΝΤ, ο Θεόδωρος Πάγκαλος προσπάθησε να δείξει ως υπεύθυνο για τη χρεοκοπία τον ελληνικό λαό. Τότε, πολλοί από τα κόμματα της αντιπολίτευσης έσπευσαν να καταγγείλουν τον Πάγκαλο και να μιλήσουν για μια χυδαία δήλωση. Ωστόσο, όπως απέδειξε η Ιστορία, πολλοί από τους επικριτές του θα κατέφευγαν αργότερα στην ίδια συνταγή με στόχο να διασωθούν πολιτικά.

Πιπιλή: Ο λαός υπεύθυνος

Μετά την κυβίστηση του Αντώνη Σαμαρά και την ένταξη της Νέας Δημοκρατίας στο μνημονιακό μπλοκ δυνάμεων, ορισμένοι «γαλάζιοι» βουλευτές πρωτοστάτησαν στη νομιμοποίηση της πολιτικής μετάλλαξης, μιμούμενοι τα επιχειρήματα των «πράσινων» συναδέλφων τους για την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου. Οταν μάλιστα έφυγαν από την κυβέρνηση, δεν δίστασαν να κατηγορήσουν τον ελληνικό λαό για την οικονομική του κατάσταση.

Μία από τις χαρακτηριστικότερες δηλώσεις της εποχής έρχεται από την τότε βουλευτή Φωτεινή Πιπιλή, η οποία δίχως ίχνος ενσυναίσθησης καταγγέλλει τον λαό πως ευθύνεται για τα Μνημόνια. Στο ερώτημα λοιπόν που δέχτηκε σε συνέντευξή της γιατί η Ν.Δ. κατηγορεί την κυβέρνηση για τα νέα φορολογικά μέτρα από τη στιγμή που η ίδια υπέγραψε Μνημόνια και επέβαλε τον ΕΝΦΙΑ, η Φωτεινή Πιπιλή απάντησε ότι τα σκληρά μέτρα είναι αποτέλεσμα των επιλογών του ελληνικού λαού τα τελευταία 30 χρόνια.

«Είμαστε συνυπεύθυνοι και για τις πολιτικές στις οποίες εμείς ως πολίτες ψηφοφόροι επιβάλλουμε στους ψηφοθήρες πολιτικούς» είπε και πρόσθεσε ότι ο πρώην πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς παραδέχτηκε ότι ήταν λάθος οι προεκλογικές αντιμνημονιακές εξαγγελίες που έκανε όταν ήταν στην αντιπολίτευση, με τα γνωστά Ζάππεια.

Το Μάτι, ο Τόσκας και το επιχειρησιακό λάθος που δεν είδε ποτέ!

Το ημερολόγιο έδειχνε 3 Αυγούστου 2018 και η χώρα βρισκόταν ακόμη βυθισμένη στο πένθος από την τραγωδία στο Μάτι. Οι νεκροί είχαν ξεπεράσει τους 100, οι πολυτραυματίες έδιναν μάχη για να παραμείνουν στη ζωή, ενώ σύσσωμη η ελληνική κοινωνία ζητούσε εξηγήσεις για αυτή την πρωτοφανή τραγωδία. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να συμβαίνει και διαφορετικά, αφού 30 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας μια πυρκαγιά είχε στοιχίσει τη ζωή σε 104 ανθρώπους, ενώ τα ερωτήματα γύρω από τις ευθύνες του κρατικού μηχανισμού ήταν αμείλικτα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Νίκος Τόσκας, σε μια συνέντευξη Τύπου-φιάσκο, προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, λέγοντας πως δυσκολεύεται να βρει επιχειρησιακό λάθος στη διαχείριση της τραγωδίας στο Μάτι. «Προσπαθώ και για λόγους συνειδησιακούς να βρω ποια ήταν τα λάθη που έγιναν, ποιες είναι οι ευθύνες τις οποίες έχουμε και μπορώ να σας πω ότι σε επιχειρησιακό επίπεδο, και σας μιλάω έχοντας εικόνα από πρώτο χέρι γιατί ήμουν όλες αυτές τις ημέρες και είμαι όλες αυτές τις ημέρες στο Κέντρο Επιχειρήσεων του Πυροσβεστικού Σώματος, δεν μπορώ να βρω μεγάλα λάθη επιχειρησιακά, να βάλω κι εγώ τον εαυτό μου μέσα σε όλη αυτήν την κατεύθυνση των επιχειρήσεων».

Ο κύριος Τόσκας μπορεί στην προκειμένη περίπτωση να μην κατηγόρησε άμεσα τον λαό, όμως με τη δήλωσή του αυτή το έκανε εμμέσως. Αφού ο ίδιος δεν μπορούσε να βρει λάθος, τότε οι ευθύνες χάνονταν στο πέρασμα του χρόνου, τη λάθος δόμηση στο Μάτι, τις χρόνιες παθογένειες.

Υπαίτιοι για τον κορωνοϊό οι νέοι

Μετά την πετυχημένη διαχείριση του πρώτου κύματος της πανδημίας ο πρωθυπουργός αποφασίζει να «ανοίξει» τη χώρα δίχως μέτρα και περιορισμούς. Αποτέλεσμα, τα κρούσματα να εκτοξευτούν και η πρώτη μεγάλη πίεση προς τα νοσοκομεία να λάβει σάρκα και οστά. Ωστόσο, για τον πρωθυπουργό η κατάσταση αυτή δεν ήταν απόρροια των επιλογών του, αλλά της ξέφρενης διασκέδασης των νέων.

Μιλώντας τότε στη Βουλή, είχε ισχυριστεί πως «δεν ευθύνεται ο τουρισμός για την αύξηση των κρουσμάτων», υπογραμμίζοντας πως το δεύτερο σφοδρό κύμα οφείλεται στη συμπεριφορά κάποιων ανεύθυνων και πως η βασική εστία ήταν η διασκέδαση των νέων. Φυσικά, τη θέση αυτή έσπευσαν τότε να προπαγανδίσουν με μεγάλη ευκολία πολλοί στυλοβάτες της κυβέρνησης, οι οποίοι έκτοτε κατηγορούσαν τον κόσμο και επένδυαν στο ατομικό λάθος για να δικαιολογήσουν τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης.

Άδωνις: «Να μη σώσουν να εμβολιαστούν»

Το ημερολόγιο δείχνει Οκτώβριο του 2021, η κυβέρνηση έχει αποτύχει να πείσει για την ανάγκη εμβολιασμού, τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό έχουν αποτύχει, και η καμπύλη των θανάτων ανά εκατομμύριο πολιτών έχουν αρχίσει να παίρνουν την… ανηφόρα, πριν γίνουμε στο τέλος της κρίσης μαύροι πρωταθλητές.

Το Μαξίμου αρνείται να σηκώσει το βάρος που του αναλογεί στην αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας και μέσω διάφορων πολιτικών και δημοσιογραφικών δορυφόρων προλειαίνει το έδαφος της ενοχοποίησης του λαού. Ο Αδωνις Γεωργιάδης, όμως, που από το 2013 έχει αποδείξει πως δεν θέλει κανείς να του παίρνει τη δόξα, απογειώνει την κατάσταση και αναφωνεί το αδιανόητο: «Να μη σώσουν να εμβολιαστούν».

«Προσωπικά, κουράστηκα. Δεν θέλεις, κύριε, να εμβολιαστείς; Μη σώσεις! Τέρμα! Πάμε παρακάτω, η ζωή συνεχίζεται. Οποιος εμβολιαστεί! Τέρμα! Δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο! Κουράστηκα! Δεν υπάρχει να κάνει το κράτος κάτι παραπάνω σε αυτό το θέμα. Τα έχει κάνει όλα!» είχε πει προσπαθώντας να πάρει από την Πολιτεία την ευθύνη της προστασίας της δημόσιας υγείας.

Πέτσας: «Όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει»

Τον Σεπτέμβριο του 2022 η χώρα μαστίζεται από την ακρίβεια, ενώ οι επιπτώσεις του εγκλεισμού από την πανδημία του κορωνοϊού είναι εμφανείς στο… σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Το μείγμα είναι εκρηκτικό και ολοένα και περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες και μισθωτοί εξεγείρονται, τονίζοντας πως η ζωή στην Ελλάδα έχει γίνει αβίωτη, ζητώντας από την κυβέρνηση να αλλάξει το μείγμα πολιτικής.

Η κυβέρνηση αρνείται να λάβει μέτρα και ο Στέλιος Πέτσας πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, κατηγορώντας την κοινωνία πως ούτε λίγο ούτε πολύ ευθύνεται για την κατάστασή της. «Οποιο νοικοκυριό, στην Ελλάδα, δεν προσαρμόζεται στα νέα ενεργειακά δεδομένα πεθαίνει» είχε πει χαρακτηριστικά ο υπουργός, προκαλώντας οργή και αντιδράσεις.

Ο Μητσοτάκης ως «τιμονιέρης»

Λίγες μονάχα ημέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη, ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσπάθησε να σχετικοποίησει τις ευθύνες της κυβέρνησής του, αναφωνώντας πως για το έγκλημα φταίμε όλοι. Κατά τη διάρκεια της εισαγωγικής του ομιλίας στο υπουργικό συμβούλιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανέλαβε τη «δημόσια συγγνώμη στο όνομα όλων όσοι κυβέρνησαν τη χώρα εδώ και χρόνια, αλλά κυρίως προσωπικά».

Η δήλωση αυτή, που αποτέλεσε το έναυσμα μιας χυδαίας προσπάθειας διάχυσης των ευθυνών που κατέληγε φυσικά στην ατιμωρησία όλων των υπευθύνων, αποτέλεσε και την κυβερνητική γραμμή που ακολουθείται με συνέπεια εδώ και έναν χρόνο.