Επειδή ακόμα συνεχίζεται το νταβαντούρι για το ψυχιατρικού ενδιαφέροντος υπερθέαμα της Eurovision, καλό είναι να ειπωθούν ορισμένες αλήθειες που δεν πολυλέγονται.
Ο νικητής στη Eurovision αυτοσυστήνεται ως άφυλος (για την ακρίβεια, «non binary», ήτοι μη δυαδικός). Ντύθηκε επίσης με φτερά και πούπουλα τύπου εξωτικού πτηνού που ζει στον Αμαζόνιο. Μερικές δεκάδες εκατομμύρια άτομα, Ευρωπαίοι, κληρονόμοι πολιτισμού που κάποτε ήταν σπουδαίος, χάψανε την εμφανέστατη αρλούμπα κι άρχισαν να αποκαλούν τον γεννημένο άνδρα και αυτοπροσδιοριζόμενο ως μη… δυαδικό «το Nemo». Η λέξη «nemo» στα λατινικά σημαίνει «κανείς». Δηλαδή, σοβαροί -τάχα μου δήθεν- άνθρωποι δέχτηκαν να αυτογελοιοποιούνται λέγοντας «το κανένα» και διορθώνοντας πανικόβλητοι τον εαυτό τους όποτε τους ξέφευγε «ο nemo», δηλαδή «ο κανείς».
Με λίγα λόγια, κι εγώ αν δηλώσω μαχητικό ελικόπτερο θα πρέπει άπαντες να δεχτούν ότι πετάω και να με εντάξουν στην Αεροπορία Στρατού, όπου θα πρέπει κάθε τόσο να με περνάνε συντήρηση. Καλύτερο θα είναι να συστήνομαι ως «αφορολόγητος» και να το πιστέψει η Εφορία (αλλά εκεί δεν περνάνε τα δικαιωματιστικά παραμύθια. Μόνο τα λεφτά μας έχουν πέραση εκεί).
Είναι δυνατόν να βλέπεις ένα άτομο που ντύθηκε λες και το ’σκασε από ίδρυμα ή από τσίρκο και να το παίρνεις στα σοβαρά; Είναι δυνατόν να αποκτάς (σε λίγο καιρό διά νόμου) μέρισμα από τα ψυχολογικά προβλήματα κάποιου που δεν παραδέχεται ότι τα έχει και θέλει να επιβάλει να τα αποκτήσεις κι εσύ για να μη νιώθει άσχημα; Κι όμως, είναι. Το διδάσκει ο μέγας παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Αντερσεν (1805-1875) στη σπουδαία ιστορία του «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα».
Εκεί βρέθηκε ένα παιδί που είπε φωναχτά αυτό που έβλεπαν όλοι και φοβούνταν να πουν: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός». Στην εποχή μας, ο βασιλιάς είναι και γυμνός και θεοπάλαβος δικαιωματιστής. Πρέπει να βρεθεί ένα «παιδί» που θα δαχτυλοδείξει το πρόβλημα, θα το ονοματίσει όπως του πρέπει, και το πλήθος θα παραδεχτεί με τη σειρά του την πραγματικότητα.
Είθε…
εύγε στον κύριο Λιάκο