Δημήτρης Νατσιός: «Την επόμενη φορά που η Μαρέβα θα πάει εκκλησία ίσως τη δούμε να μοιράζει και αντίδωρο»

«Οι νίκες της ζωής μου είναι η σύζυγός μου, τα παιδιά μου, η διδασκαλία μου στα σχολεία και η εγγονή μου» λέει με πάθος σήμερα στην «Espresso» ο πρόεδρος του κόμματος ΝΙΚΗ Δημήτρης Νατσιός.

• Aπο τη Βίβιαν Μπενέκου

Δηλώνει υπερήφανος για την επί τριακονταπενταετία σύζυγό του Ματίνα, τα τρία του παιδιά, Γιάννη, Χριστίνα, Μαρία, αλλά και για τη νεογέννητη εγγονή του, που θα βαφτιστεί αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και θα πάρει το όνομα Ευαγγελία. Αλλωστε για τον ίδιο «η πίστη, η φιλοπατρία και η παραδοσιακή ελληνική οικογένεια» είναι η πολιτική και κοινωνική του ταυτότητα.

Ο Δημήτρης Νατσιός, που τάραξε τα νερά της πολιτικής στις περσινές βουλευτικές εκλογές, πιστεύει πολύ στο κόμμα του και υποστηρίζει με σθένος ότι θα πάρει τέτοιο διψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές, που πολλοί θα τρίβουν τα μάτια τους από αυτό που θα βλέπουν. Συζητώντας για την επικαιρότητα, ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ υποστηρίζει ότι «η προδοσία των Πρεσπών και τα προδοτικά χέρια που την υπέγραψαν, ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. μαζί, θα καταλήξουν στον ιστορικό κάλαθο των σκουπιδιών».

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη αναφέρει ότι «πληρώνουμε το όνομά του», ενώ για τον Στέφανο Κασσελάκη παρατηρεί, ότι «οι πολίτες πανικοβάλλονται και μόνο στη σκέψη» ότι μπορεί αυτός να κυβερνήσει. Σχολιάζοντας δε την εικόνα της συζύγου του πρωθυπουργού Μαρέβας Μητσοτάκη να φορά τον μεγαλόσταυρο το Πάσχα που πέρασε, δήλωσε με χιούμορ ότι «την επόμενη φορά που θα πάει εκκλησία ίσως… μοιράσει αντίδωρο».

Ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ, θεολόγος και δάσκαλος στο επάγγελμα για 35 ολόκληρα χρόνια, «έπαθε πολιτισμικό σοκ όταν από τις σχολικές αίθουσες βρέθηκε στο Κοινοβούλιο». «Για μένα η αίθουσα ήταν πανηγύρι και χώρος χαράς… Αυτό μου λείπει πάρα πολύ. Παρηγοριέμαι ότι δεν έφυγα συνταξιούχος και κάποια στιγμή θα ξαναβρεθώ με τα παιδιά μας» είναι τα λόγια του Δημήτρη Νατσιού που, παρά τις μεγάλες πολιτικές του νίκες, δεν κατάφερε ακόμη, ως φαίνεται, να «νικήσει» τη νοσταλγία του για τους μαθητές και τη διδασκαλία.

Ποιο στόχο έχει βάλει η ΝΙΚΗ για τις ευρωεκλογές και ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η Ευρώπη σήμερα;

Ο στόχος μας είναι ακόμα και διψήφιο ποσοστό, βλέπουμε τη δυναμική μας και είμαστε έτοιμοι για το δεύτερο μετά τις βουλευτικές εκλογές «θαύμα». Θα παραθέσω ένα προφητικό κείμενο ως απάντηση για το ποια είναι σήμερα η Ευρώπη από το 1849. Είναι λόγια του περίφημου μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου, που έχουν διαχρονική ισχύ. Γράφει: «Ο υιός της ανομίας της Δύσεως είναι ο υπερόπτης, ο επηρμένος, αλαζονικός και υπερφίαλος απατεώνας και χλευαστής της χριστιανικής θρησκείας και δραστηριοποιείται, με ύπουλες κινήσεις, ώστε να ανεβάζει σε υψηλά αξιώματα και να επιβραβεύει με ανταμοιβές άτομα της απάτης και της διαφθοράς…»

Η Συμφωνία των Πρεσπών αρχίζει να κλονίζεται. Εσείς είστε αντίθετος σ’ αυτή. Τι βλέπετε να συμβαίνει τώρα;

Η προδοσία των Πρεσπών, όπως απροκάλυπτα την ονομάζω, έχει την κατάληξη και αυτή και τα προδοτικά χέρια που την υπέγραψαν (ΣΥΡΙΖΑ) και την συντήρησαν (Ν.Δ.) όλων των προδοσιών: στον ιστορικό κάλαθο των σκουπιδιών. Είναι πανωλεθρία για το ψοφοδεές πολιτικό σύστημα. Η ΝΙΚΗ, όταν κυβερνήσει τον τόπο, θα επιβάλει το ιστορικό δίκαιο. Καμιά αναγνώριση με το ιερό όνομα της Μακεδονίας στους σφετεριστές Σκοπιανούς. Ο,τι κερδήθηκε με αίμα δεν μπορεί να ξεπουληθεί με το μελάνι μιας υπογραφής.

«Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια»: για εσάς αυτά αποτελούν αξίες. Ομως σε αυτές τις εκλογές αυτό το τρίπτυχο το διεκδικούν πολλά κόμματα που βρίσκονται πιο δεξιά της Ν.Δ., όπως η Ελληνική Λύση, η Φωνή Λογικής κ.ά. Τελικά, ποιος το εκπροσωπεί καλύτερα;

Το σωστό είναι πίστη, Φιλοπατρία, παραδοσιακή ελληνική οικογένεια. Για μας δεν είναι σύνθημα. Είναι βίωμα. Είναι τρόπος ζωής. Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στους πατριδοκάπηλους και χριστέμπορους. Δεν ανήκουμε σε καμιά Δεξιά. Είμαστε Ρωμιοσύνη.
«Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Αθω» γράφει ο Ελύτης. Αυτές οι δυο βουνοκορφές εκφράζουν το φρόνημά μας, οι άγιοι και οι ήρωες του Γένους οι οδοδείκτες μας.

Ποιες οι θλιβερές πρωτιές της χώρας σήμερα, στις οποίες εσείς αναφέρεστε κατά καιρούς;

Ψάχνοντας μια πληροφορία στο διαδίκτυο, έγραψα τη φράση: «θλιβερή πρωτιά της Ελλάδας». Εμεινα έκπληκτος. Είμαστε πρώτοι πανευρωπαϊκώς -και σε κάποιες παγκοσμίως- σε «θλιβερές πρωτιές». Αριστεύουμε σε αθλιότητες και δυστυχώς στον θλιβερό κατάλογο των εξευτελιστικών πρωτιών είναι, μεταξύ άλλων, οι τιμές ρεύματος-καυσίμων, τα θανατηφόρα δυστυχήματα, η φτώχεια, το κόστος στέγασης, οι μακροχρόνια άνεργοι, η μετανάστευση των νέων, η παραοικονομία, οι θάνατοι από ουσίες, οι πυρκαγιές, η υπογεννητικότητα και πολλά άλλα που δεν χωρούν στη συνέντευξή μας. Αν υποβάλουμε σε χημική ανάλυση, για να χρησιμοποιήσω μια μεταφορική φράση, τις θλιβερές πρωτιές, θα δούμε ότι συνίστανται από αίμα Ελλήνων που δεν άντεξαν την οικονομική εξαθλίωση, από τα δάκρυα των ανέργων και των γερόντων γονέων που βλέπουν τα βλαστάρια τους να εκπατρίζονται, από στεναγμούς και θρήνους οικογενειών που τους κατάντησε το κράτος της κλεπτοκρατίας σε ζήτουλες. Υπάρχει όμως και ακόμα μία θλιβερή πρωτιά των Ελλήνων. Το να ψηφίζουμε τους πιο θλιβερούς, ανίκανους, προσκυνημένους και τυχάρπαστους πολιτικούς στον κόσμο.

Πώς κρίνετε τον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Ο κ. Μητσοτάκης κάθε πρωί που ξυπνάει το πρώτο που σκέφτεται είναι το εξής: «Και σήμερα κέρδισα τον πρώτο λαχνό. Γιατί; Γιατί λέγομαι Μητσοτάκης». Το μόνο που τον ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο λαό είναι αυτό. Το όνομα. Αυτό πληρώνουμε.

Ο Στέφανος Κασσελάκης σάς δημιουργεί και ποια συναισθήματα βλέποντάς τον;

Οσο εκτίθεται στη δημοσιότητα και τον γνωρίζουμε, διαπιστώνουμε την ανεπάρκειά του. Δεν έχει τις ικανότητες και τις γνώσεις που απαιτεί η θεσμική του ιδιότητα. Ο εκάστοτε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως είναι δυνάμει πρωθυπουργός. Νομίζω πανικοβάλλονται οι περισσότεροι Ελληνες και μόνο στη σκέψη αυτή, ότι δηλαδή μπορεί να κυβερνήσει την Ελλάδα ο κ. Κασσελάκης.

Η Βουλή είναι όπως την περιμένατε; ή όχι; Εχετε δεχτεί ποτέ μπούλινγκ για τις απόψεις σας εντός Κοινοβουλίου;

Το να μετακινείσαι από σχολική αίθουσα σε αίθουσα Κοινοβουλίου ομολογώ ότι για μένα ήταν πολιτιστικό σοκ. Προσπαθώ με πραότητα και σοβαρότητα να υπερασπιστώ τα δίκαια του λαού μας. Για τις αγενείς επιθέσεις απαντώ: «Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται». Οσοι έχουν λερωμένοι τη φωλιά τους τρέμουν.

Γιατί είστε κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων; Υπάρχουν πολίτες που επιλέγουν αυτή τη ζωή.

Το να επιλέγουν αυτή τη ζωή είναι δικαίωμά τους και ουδείς ασχολείται με τις σεξουαλικές τους επιλογές. Για τη ΝΙΚΗ η αρσενοκοιτία είναι αμαρτία, παραβαίνει τον ευαγγελικό νόμο και τη φύση και το Σύνταγμα (άρθρο 21). Στοιχιζόμαστε πίσω από την Ιεραρχία που μεταξύ άλλων σημείωνε: Η Εκκλησία αποδέχεται για τη σχέση άνδρα – γυναίκας και παιδιών ότι:
α) η δυαδικότητα των φύλων και η συμπληρωματικότητά τους δεν αποτελούν κοινωνικές επινοήσεις, αλλά προέρχονται από τον Θεό («…καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸνἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶθῆλυ ἐποίησεν αὐτούς…», Γένεσις 1, 27-28),
β) η ιερότητα της ένωσης άνδρα και γυναίκας παραπέμπει στη σχέση του Χριστού και της Εκκλησίας («… ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ… τόμυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸνκαὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν», Απ. Παύλου, Προς Εφεσίους 5, 28),
γ) ο χριστιανικός γάμος δεν είναι απλή συμφωνία συμβίωσης, αλλά Ιερό Μυστήριο, μέσω του οποίου παρέχεται η Χάρη του Θεού στη σχέση κοινωνίας άνδρα και γυναίκας με στόχο την κοινή τους πορεία προς τη θέωση – και αυτή η ευλογημένη πορεία αφορά όλα τα ζεύγη, με ή χωρίς παιδιά,
δ) ο πατέρας και η μητέρα είναι συστατικά στοιχεία της παιδικής και της ενήλικης ζωής.

Η πίστη σας στον Θεό τι προσφέρει στη ζωή σας;

Τα πάντα. Το Α και το Ω. Η μάνα μου, από τότε που έχω συνείδηση του κόσμου, και ο πατέρας μου με το παράδειγμά του, μια και κάθε Κυριακή έψελνε στην εκκλησία του χωριού μου, στην Πιερία, με μύησαν στην πίστη. Στους γονείς χρωστώ και το ζην και το ευ ζην.

Τα ψηφοδέλτια των ευρωεκλογών έχουν μέσα τους και σελέμπριτι προσωπικότητες. Και εσείς δεν εξαιρεθήκατε από αυτό. Μιλάω για τον ηθοποιό Αναδιώτη. Εχουν να προσφέρουν και τι αυτοί οι άνθρωποι στην Εευρωβουλή;

Εχουμε το καλύτερο και ποιοτικότερο ευρωψηφοδέλτιο. Ο Νίκος Αναδιώτης είναι πρωτίστως ένας εξαιρετικός οικογενειάρχης, πιστός και φιλόπατρις. Αν δείτε τις συνεντεύξεις του, οι απαντήσεις του δεν παραπέμπουν σε χαζοχαρούμενες πομφόλυγες που συνήθως ακούμε από τους «σελέμπριτι», όπως τους ονομάζετε, αλλά αναδίνουν βαθιά πνευματικότητα και αληθινό πόνο και αγωνία για το μέλλον της πατρίδας μας.

Πώς σχολιάζετε την παρουσία της Μαρέβας Μητσοτάκη, που φορούσε ιερατικό σταυρό σε εκκλησία το Πάσχα;

Την επόμενη φορά που θα πάει εκκλησία, ίσως τη δούμε να μοιράζει και το αντίδωρο. Απορώ και εξίσταμαι. Δυο χιλιάδες τετρακόσιοι σύμβουλοι επικοινωνίας περιβάλλουν τον κ. Μητσοτάκη. Ποιο σαΐνι τη συμβούλεψε να φορέσει τέτοιο σταυρό;

Πόσες Νίκες έχετε χαρεί στη ζωή σας;

Πολλές. Ο γάμος, τα παιδιά, το ότι έγινα δάσκαλος, η εγγονή τώρα. Δόξα τω Θεώ…

Είστε πολύτεκνος. Μιλήστε μου λίγο για την οικογένειά σας. Δύσκολο ή εύκολο να μεγαλώνεις παιδιά σήμερα;

Θα πω αυτό το εξαιρετικό που γράφει στο βιβλίο του «Χάνω το παιδί μου» ο μακαριστός, σπουδαίος δάσκαλός μας Κωνσταντίνος Γανωτής ότι «η οικογένεια είναι μια αγκαλιά προσώπων που αγαπιούνται και αγαπιούνται γι’ αυτό που είναι και είναι εικόνες Θεού, γεννημένοι για την αιώνια ζωή στη Βασιλεία του Θεού». (σελ. 76). Με τη σύζυγό μου, δασκάλα και αυτή, είμαστε παντρεμένοι 35 χρόνια, μεγαλώσαμε τρία παιδιά, με χαρές και λύπες. Τώρα άνοιξαν τα φτερά τους και πετούν στους δικούς τους ουρανούς. Αλλά πάντα επιστρέφουν στο ευλογημένο καταφύγιο, στη φωλιά τους, στην οικογένεια. Χαίρομαι και καμαρώνω για την οικογένειά μου.

Σας λείπουν οι αίθουσες διδασκαλίας;

Βάλατε τον δάκτυλόν εις τον τύπον των ήλων. Τριάντα πέντε χρόνια μάχιμος δάσκαλος. Παιδαγωγών και παιδαγωγούμενος ταυτόχρονα. Είχα πάντα κατά νου ότι μπαίνοντας στη σχολική αίθουσα θα συναντήσω ανθρώπους πολύ καλύτερους από εμένα. Γι’ αυτό και μια συμβουλή, ας μου επιτραπεί, στους νεότερους συναδέλφους, που μπορεί όμως να επεκταθεί και στην πολιτική: Διδάσκουμε, κυβερνούμε με ταπείνωση και όχι ταπεινώνοντας τα παιδιά ή τους πολίτες. Για μένα η αίθουσα ήταν πανηγύρι και χώρος χαράς κι ελπίδας. Αυτό μου λείπει πάρα πολύ. Παρηγοριέμαι ότι δεν έφυγα συνταξιούχος και κάποια στιγμή θα ξαναβρεθώ με τη χαρά του Παραδείσου, τα παιδιά μας.