Καθένας μπορεί να έχει όποια άποψη θέλει για τον Μπόρις Τζόνσον. Προφανώς, δεν είναι το… αρχέτυπο του πολιτικού, ενδεχομένως για αρκετούς να αποτελεί φιγούρα η οποία τείνει προς τα όρια της πολιτικής γραφικότητας.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Σημασία δεν έχει όμως τι λέμε εμείς εδώ, χιλιάδες μίλια μακριά, αλλά πώς αισθάνονται οι Βρετανοί την ανάγκη να αντισταθούν στη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη. Γνωρίζουμε καλά πόσο ξεροκέφαλοι, πεισματάρηδες, αλλά και πολεμιστές είναι ως λαός. Στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, αυτά τα στοιχεία μαζί με τον αναμφισβήτητο πατριωτισμό τους έσωσαν την Ευρώπη από τη λαίλαπα του Άξονα. Τα τελευταία χρόνια, η γηραιά ήπειρος βιώνει μια διαφορετική «κατοχή». Με όπλο, αυτή τη φορά, το χρήμα. Το Βερολίνο ελέγχει την ευρωπαϊκή οικονομία με «τανκ» το ευρώ και οι υπόλοιποι τριγύρω χορεύουν στον δικό τους ρυθμό.
Η χώρα μας υπέφερε πολύ στα χρόνια της βαθιάς κρίσης. Αντιμετωπίστηκε, δίχως την παραμικρή ηθική συστολή από εκείνους που αποφάσιζαν, σαν πειραματόζωο. Έβαζαν τους Έλληνες πολίτες στην αίθουσα οικονομικών πειραμάτων των Βρυξελλών και εν συνεχεία έβγαζαν τα κομμάτια τους σαν από κρεατομηχανή!
Ένα αδυσώπητο «όποιος αντέξει», μια μέγκενη αλόγιστης φορολογίας, μόνο και μόνο για να παραδειγματίζονται οι υπόλοιποι πως όποιος δεν είναι «καλό παιδί» θα… τραβάει ό,τι και οι Έλληνες. Ήταν εξοργιστικό να ακούς τον Σόιμπλε και τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παραδέχονται δημόσια τα λάθη τους στην εφαρμογή των μνημονιακών τους πολιτικών στην Ελλάδα, αλλά να τα προσπερνούν, λες και δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Για εκείνους ήταν απλά… μερικές λάθος εφαρμογές, για την Ελλάδα ήταν χαμένες και κατεστραμμένες ζωές. Την ίδια ώρα, οι υποτιθέμενοι άλλοι «ισχυροί», με πρώτη τη Γαλλία, το μόνο που μπορούσαν ήταν να… ψελλίζουν. Ουσιαστικά, αποτελούν κάθε φορά την «ουρά» του Βερολίνου, το οποίο θέλει να καθορίζει τα πάντα στις ζωές των Ευρωπαίων πολιτών δίχως… αντιρρήσεις. Πολιτών τους οποίους έχουν, φυσικά, διαχωρίσει σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας!
Η Βρετανία, βεβαίως, δεν είναι Ελλάδα. Η δυναμική της είναι τεράστια σε όλα τα επίπεδα. Το οικονομικό υπόβαθρο των δύο χωρών απέχει όσο η μέρα με τη νύχτα. Πέρα από αυτό, όμως, ο πρόσφατος θρίαμβος του Μπόρις Τζόνσον, ενός ιδιόρρυθμου πολιτικού στην πιο κομψή έκφραση του όρου, έδειξε ότι ο βρετανικός λαός δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχθεί -σχεδόν 75 χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου- το οικονομικό στραγγάλισμα που επιβάλλουν οι Γερμανοί στην Ευρώπη.
Παρά το τσουνάμι των απειλών και την ακατάσχετη καταστροφολογία στο ενδεχόμενο του Brexit, οι Άγγλοι έδωσαν θριαμβευτική πλειοψηφία στον Τζόνσον, ενώ καταποντίστηκε ο γερμανόφιλος ηγέτης των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν. Ήταν ένα εντυπωσιακό «ΝΑΙ» στο Brexit, κυρίως όμως ήταν ένα περήφανο «ΟΧΙ» στη γερμανική οικονομική παντοκρατορία.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν αυτό θα αποτελέσει την απαρχή για το περιβόητο «ξήλωμα του γερμανικού πουλόβερ» στην Ευρώπη, όμως αυτή η ηχηρή απάντηση φανέρωσε ότι οι λαοί -πόσο μάλλον ένας λαός σαν τους Βρετανούς- δεν «μασάνε» από απειλές και εκφοβισμούς (θυμόμαστε, άλλωστε, και το δικό μας 62% στο ιστορικό «ΟΧΙ», άσχετα αν ο Αλέξης Τσίπρας το ισοπέδωσε τον Ιούλιο του 2015 στις Βρυξέλλες). Τεράστιο μήνυμα προς τους άλλους πολίτες, αλλά και τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες πολλάκις συμπεριφέρονται όχι ως εταίροι, αλλά σαν αιχμάλωτοι.
Προφανώς, ο Τζόνσον έχει τους δικούς του πονοκεφάλους, οι οποίοι προέρχονται από το εσωτερικό, με τους Σκοτσέζους να ξαναβάζουν θέμα νέου δημοψηφίσματος για ανεξαρτησία από τη «μητέρα Βρετανία», όμως αυτό αφορά επίσης τη δική τους ζωή, για την οποία έχουν κάθε δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιοι. Όχι η εκάστοτε γερμανική ηγεσία…
