Το μακρινό ’89, όταν στο επιτελείο του Παπανδρέου όλοι αναζητούσαν τις αιτίες της περιδίνησης του ΠΑΣΟΚ, η αείμνηστη Μελίνα πλησίασε τον Ανδρέα και του είπε την πικρή αλήθεια: «Πρόεδρε, δεν αρέσουμε πλέον». Εχουν περάσει από τότε 35 χρόνια για να βρεθεί το ΠΑΣΟΚ στο τέλος ενός κύκλου φθοράς και λαϊκής αποδοκιμασίας, η οποία αυτή τη φορά απειλεί την ίδια την ύπαρξή του.
- Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου
«Το ΠΑΣΟΚ σήμερα δεν προκαλεί ενδιαφέρον» παρατηρεί ρεαλιστικά στην «κυριακάτικη δημοκρατία» στέλεχος που έζησε τη μακρά ιστορική διαδρομή του κόμματος. Στην πραγματικότητα, προσθέτει, η επιρροή του εξαντλείται στις μεγάλες κυρίως ηλικίες, που έμειναν από βολική συνήθεια στο τρένο, και δείχνει να μην έχει προοπτική. Η προβλεπόμενη διάψευση όμως των στόχων που έθεσε ο πρόεδρος για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου θα τον φέρει αντιμέτωπο με ένα ισχυρό ρεύμα αμφισβήτησης.
Βεβαίως, ο Ν. Ανδρουλάκης, όπως είναι κοινώς παραδεκτό, ελέγχει τον εσωκομματικό μηχανισμό και είναι έτοιμος να απαντήσει σε όσους ζεσταίνουν τις φιλοδοξίες τους για να τον διαδεχθούν στο πηδάλιο. Ακόμα όμως κι αν δεν τεθεί στην παρούσα φάση θέμα αντικατάστασης του προέδρου ή τεθεί από λιγότερους από αυτούς που συνωστίζονται στον προθάλαμο των δελφίνων, το βέβαιο είναι ότι ο Ανδρουλάκης θα υποχρεωθεί να ανεχθεί προσεχώς την παρουσία μερικών ανεπιθύμητων συγκατοίκων στο ρετιρέ του κόμματος.
Οι άνθρωποι που τον στηρίζουν –Ανδρέας Σπυρόπουλος, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, και τα στελέχη αιχμής Δ. Μάντζος και Π. Δουδωνής– θεωρούνται, όπως παρατηρεί βιτριολικά πολύπειρος πρώην υπουργός από τις κυβερνήσεις του Ανδρέα, «πολιτικοί κονφερανσιέ και παιδιά του κομματικού σωλήνα. Αν κρύψεις την ιδιότητά τους στο κάτω μέρος της οθόνης, όταν εμφανίζονται στην τηλεόραση, δεν θα ξέρεις σε ποιο κόμμα ανήκουν»! Οπότε, συμπεραίνει, δεν μπαίνουν προσωρινά υπό εξέταση.
Πολλοί στη Χ. Τρικούπη συμφωνούν ότι αποτελεί ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα περίπτωση ο «επαρκής ιδεολογικά», όπως τον χαρακτηρίζουν, βουλευτής Κιλκίς Θεόδωρος Παραστατίδης. «Ερχεται όμως από την απομακρυσμένη περιφέρεια και δεν είναι επικοινωνιακός» προσθέτουν στα μειονεκτήματά του.
Ο Καστανίδης
Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση, κατά πολλούς, θα αποτελούσε ο Χάρης Καστανίδης. Ομως, ο πρώην υπουργός, που τα βρόντηξε επί Σημίτη για να μη συνεργήσει στο φαγοπότι του Υπουργείου Μεταφορών (όπου τον διαδέχθηκε ο Μαντέλης…) και έφερε νόμο για τη διασταλτική ερμηνεία του Συντάγματος, βάσει του οποίου παραπέμφθηκαν σε δίκη οι Ακης και Γιάννος, απέχει από τα κομματικά εγκόσμια.
Μετά τον πολιτικά αήθη και μοχθηρό τρόπο με τον οποίο ο Ανδρουλάκης τού πήρε την εκλογική έδρα, αφήνοντας ουσιαστικά τη Θεσσαλονίκη χωρίς βουλευτή για να φέρει στο προσκήνιο κάτι πολιτικές ασημαντότητες, ενδιαφέρεται κυρίως για τις προοπτικές της Δημοκρατικής Παράταξης, οι οποίες καλλιεργούνται ερήμην των σημερινών ηγεσιών σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ… (Ολοι ξέρουν πως κάθε βεβαιότητα θα ανατραπεί, αν ο Αλέξης Τσίπρας αποφασίσει μετεκλογικά να ξαναμπεί στο παιχνίδι.)
Ο Χριστοδουλάκης
Μια ελκυστική περίπτωση που βρίσκεται στην κούρσα της διαδοχής, συγκεντρώνοντας πολλά βλέμματα πάνω του, είναι ο πρώην γραμματέας Μανώλης Χριστοδουλάκης. Διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Γιώργο Παπανδρέου και πρόκειται για στέλεχος με επιστημονική συγκρότηση, επαγγελματική εμπειρία και στέρεες κομματικές περγαμηνές που εκλέγεται στην Αν. Αττική.
Η συμμετοχή του τον περασμένο Φεβρουάριο σε εκδήλωση της «ΕφΣυν», με το ερώτημα «Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη, ποιος;», από κοινού με την Εφη Αχτσιόγλου και τον Διονύση Τεμπονέρα, προκάλεσε ταραχή σε Κουμουνδούρου και Χ. Τρικούπη. Και ο μεν Κασσελάκης μετέβη απροειδοποίητα στην αίθουσα της εκδήλωσης για «να καπελώσει», όπως λέχθηκε, το ανερχόμενο στέλεχος (Δ. Τεμπονέρας), το οποίο τον αμφισβητεί ανοιχτά, αλλά ο Ν. Ανδρουλάκης κήρυξε έναν υπόγειο πόλεμο κατά του Χριστοδουλάκη.
Ενδεικτικά, τον περασμένο Μάρτιο, σε προγραμματισμένη εκδήλωση για το περιβάλλον με ομιλητή τον Ανδρουλάκη, δεν προσκλήθηκαν ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, παρότι αρμόδιος τομεάρχης, και φυσικά ούτε ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας.
Ειδικά οι σχέσεις του προέδρου με τον Χάρη Δούκα κρίνονται επιεικώς «πολικές», διότι ανέλπιστα ο σημερινός δήμαρχος κέρδισε μια «καταδικασμένη» εκ πρώτης όψεως μάχη, την οποία δεν μπορεί να μοιραστεί με τον Ανδρουλάκη, αφού μοιάζει περισσότερο με προσωπικό άθλο. Αντίθετα, δείχνει να βρίσκεται εγγύτερα στις απόψεις όσων εντός ΣΥΡΙΖΑ -όπως ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Ανοιχτή Πόλη» Κ. Ζαχαριάδης, ο οποίος τον στήριξε γενναία στον 2ο εκλογικό γύρο- εκφράζονται υπέρ των συνεργασιών στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Στον βαθμό που έχει τη σημασία του, αξίζει να ειπωθεί ότι ο πατέρας του Χ. Δούκα διετέλεσε πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας και, παρότι στέλεχος της ΔΑΚΕ, διατηρεί σχέσεις αμοιβαίας εκτίμησης με τον Γ. Παπανδρέου. Η πορεία του βεβαίως συναρτάται με τον βαθμό επιτυχίας του στον πρώτο δήμο της χώρας, όπου το σύστημα Μητσοτάκη, εκδικητικά, πασχίζει όπως μπορεί για να αποτύχει, περιορίζοντας τη δυνατότητά του για μεγάλα δημόσια έργα, με την περικοπή ζωτικών πόρων…
Στην ομάδα των… φαβορί ο Γερουλάνος
Σε τούτη την ευάριθμη ομάδα των φαβορί περιλαμβάνεται ασφαλώς και ο Παύλος Γερουλάνος. Ενα στέλεχος πρώτης γραμμής με βαθιά πολιτική καταγωγή, στέρεο λαϊκό έρεισμα στην Α’ Αθήνας όπου εκλέγεται, εντυπωσιακό επιστημονικό και επαγγελματικό βιογραφικό και, κυρίως, φορέας των πολιτικών και ιδεολογικών καταβολών του ιστορικού ΠΑΣΟΚ.
Στο 11ο Συνέδριο του 2019, όπου το ΠΑΣΟΚ για λόγους χρεοκοπίας και καινούργιου ΑΦΜ πρόσθεσε στη μαρκίζα του το συνοδευτικό «Κίνημα Αλλαγής», ο Γερουλάνος ήταν ο μόνος που (σε αντίθεση με τον καιροσκοπισμό άλλων…) σήκωσε το γάντι απέναντι στην αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, για να υπερασπιστεί την κληρονομιά, λέγοντας με ένθερμο κομματικό πατριωτισμό «ενώ μας ζητούν να θάψουμε το ΠΑΣΟΚ εδώ μέσα, το ΠΑΣΟΚ ζει εκεί έξω. Οταν υπάρχει τέτοιο χάσμα μεταξύ ηγεσίας και κοινωνίας, αυτό που απαιτείται είναι να αλλάξουμε ηγεσία».
Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για τον Ν. Ανδρουλάκη την επόμενη μέρα. Η τρίτη θέση θα δημιουργήσει τριγμούς, όπως ήδη δημοσίως προειδοποίησε ο ευρωβουλευτής Νίκος Παπανδρέου, και δεν είναι ο μόνος που συνειδητοποιεί ότι η δημοσκοπική στασιμότητα αποτυπώνει τη χαμηλή εκτίμηση του κόσμου στο πρόσωπο του προέδρου, ο οποίος συμπαρασύρει το κόμμα του σε χαμηλές επιδόσεις.
«Το κόμμα υποκαταγράφεται» ισχυρίζονται αμήχανα οι άνθρωποι του Ανδρουλάκη, ο οποίος, σε μια άσκηση θάρρους, υποστηρίζει δημόσια ότι «το ΠΑΣΟΚ θα είναι πολύ καλύτερα στην αριθμητική του πολιτικού συστήματος το βράδυ των ευρωεκλογών, είτε είναι η βάση οι προηγούμενες ευρωεκλογές είτε οι προηγούμενες εθνικές εκλογές». Πυκνώνουν τα νέφη πάνω από τη Χ. Τρικούπη. Μετά τη βροχή ανθίζουν, όπως συνήθως, μικρές και μεγάλες φιλοδοξίες…
