Tην ώρα που τρως το σφόλι της απίστευτης κίνησης (ενώ βρίσκεσαι σε ταξί και το κοντέρ «γράφει») ενημερώνεσαι ότι η ταλαιπωρία είναι κερασμένη από συνδικάλες της επιχειρήσεως Αττικό Μετρό Α.Ε., που αποφάσισαν στάση εργασίας για 21 άτομα τα οποία δεν ήθελαν να δουλέψουν σε γκισέ.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Το πρώτο συναίσθημα που μετακομίζει στην γκριζαρισμένη καρδιά σου πρέπει να το νιώθει συχνά και ο Κιμ Γιονγκ Ουν όταν μαθαίνει ότι κάποιος εκ των στρατηγών του δεν χειροκρότησε δυνατά όταν είδε τον Μεγάλο Ηγέτη (δηλαδή, την πάρτη του). Οι πιο αγανακτισμένοι εκ των επιβατών θέλουν να δουν τους συνδικάλες, αλλά και αυτούς που δεν ήθελαν να πάνε σε γκισέ, να εργάζονται σε θέσεις αυξημένης ευθύνης, όπως ναρκαλιευτές στο Ιράκ, στα μέρη απ’ όπου αποχώρησε εσπευσμένα το Ισλαμικό Κράτος, ή ωρομίσθιους καθαριστές των ποταμών Βαρούνα και Ασι στο Βαρανάσι της Ινδίας.
Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) δεν είναι οι συνδικάλες που βρίσκουν και τα κάνουν, αλλά εκείνοι που τους επιτρέπουν να τα κάνουν, οι υπουργοί!
Τα ΜΜΜ είναι ένα ρημαδιό και μισό και οι υπουργοί δεν νοιάζονται, επειδή δεν είναι κορόιδα και μπύθουλες σαν εμάς. Αυτοί πληρώνονται από εμάς για να κυκλοφορούν με τις λιμουζινάρες τους και να διαμορφώνουν μια καθημερινότητα μετακίνησης μέσα στην μπίχλα και την εξαθλίωση.
Οι φωτογραφίες που… κοσμούν το παρόν ελήφθησαν χθες σε βαγόνι του ΗΣΑΠ. Τα καθίσματα σκυλοβρομούσαν από την απλυσιά, τα τζάμια θολά από τη μάκα, όλο το βαγόνι μπογιατισμένο από εγωιστές κόπανους που υπογράφουν πάνω στη δημόσια περιουσία με σπρέι και οι επαίτες φώναζαν εν χορώ τα δικά τους…
Θερμά συγχαρητήρια στους κ. Καραμανλή και Κεφαλογιάννη, που δεν μας αφήνουν να ξεχάσουμε τι είδους κράτος έχουμε φτιάξει όλοι μαζί, με τις πολιτικές προτιμήσεις μας!
