Η κατακόρυφη αύξηση των εδρών των κομμάτων που τοποθετούνται δεξιότερα του ΕΛΚ στο Ευρωκοινοβούλιο, όπως καταγράφηκε χθες μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, φαίνεται να επηρεάζει τον οδικό ενεργειακό χάρτη της πράσινης μετάβασης. ‘Ήδη στον προεκλογικό τους αγώνα προέβαλαν την δική τους ενεργειακή ατζέντα, η οποία είναι διαφοροποιημένη από τις γενικές πολιτικές πράσινης μετάβασης και τις συμφωνίες που αφορούν τις δεσμεύσεις για το κλίμα με ορίζοντα το 2030 και το 2050.
Η δεξιότερη αντίληψη για την ενέργεια και το κλίμα απέχει παρασάγγας από τις υιοθετημένες πολιτικές της κεντρικής γραμμής των Βρυξελλών και των διαφόρων προγραμμάτων και στόχων επίτευξης. Η δεξιότερη αντίληψη δίνει βαρύτητα όχι σε μία κοινή ενεργειακή ευρωπαϊκή πολιτική, όπως την ξέρουμε, δηλ ότι η πράσινη ενέργεια θα πρέπει να αποτελεί το κυρίαρχο συστατικό στο ενεργειακό μείγμα της κάθε χώρας. Οι πολέμιοι αυτής της άποψης θεωρούν ότι αυτό περιορίζει τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών (πόλεις των 15 λεπτών, πράσινα lockdown κλπ) και ότι θα επιβαρύνουν δυσανάλογα τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και κυρίως θα πλήξει τα φτωχά εισοδήματα, χωρίς να έχουν ‘’δαμάσει’’ την κλιματική κρίση. Οι πράσινοι φόροι, οι ρήτρες εκπομπών, οι ενεργειακές αναβαθμίσεις ακινήτων, η ηλεκτροκίνηση των μεταφορών και της βιομηχανίας και ένα σύνολο δεσμεύσεων αποτελούν στόχους που δεν θα αφήσουν αναίμακτα τα λαϊκά στρώματα. Επίσης θεωρούν ότι η κλιματική αλλαγή συμβαίνει, αλλά δεν είναι ανθρωπογενής και ότι οι επιπτώσεις της έχουν να κάνουν με φυσικά περιοδικά φαινόμενα, τα οποία πάντα συνέβαιναν στην γεωλογική ιστορία του πλανήτη, ακόμα και όταν δεν υπήρχε βιομηχανική δραστηριότητα και καύση υδρογονανθράκων. Οι πολιτικές τους εστιάζονται κυρίως σε ποιο ισορροπημένα ενεργειακά μείγματα, δηλαδή θεωρούν ότι οι ΑΠΕ πρέπει να λειτουργούν επικουρικά στο εθνικό μείγμα καυσίμων, ως στοχαστικού τύπου ενέργεια και ότι θα πρέπει να συνυπάρχουν στο μείγμα και τα ορυκτά καύσιμα ή η πυρηνική ενέργεια ή ακόμα και άλλες εναλλακτικές μορφές ενέργειας σταθερής ενεργειακής πυκνότητας, όπως η γεωθερμία, η βιομάζα κλπ. Θεωρούν ότι η πράσινη φρενίτιδα όπως έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια στα κράτη μέλη της ΕΕ από τις κυβερνήσεις της πλειοψηφίας βασίζεται σε αφηγήματα και ψευτοδιλήμματα για να προωθήσουν συγκεκριμένες οικονομικές πολιτικές, που εκπορεύονται από διεθνιστικά ελιτίστικα κέντρα εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων και της συνεκτικότητας των εθνών.
Εάν αναλύσουμε και τις κατευθυντήριες γραμμές και τις προγραμματικές θέσεις των ελληνικών κομμάτων δεξιότερα της ΝΔ θα δούμε ότι υπάρχει μία παγιωμένη αντίληψη ότι η Ελλάδα πρέπει να απεξαρτηθεί ενεργειακά από τρίτες χώρες και να προχωρήσει χθες σε εξορύξεις των ελληνικών υδρογονανθράκων στα οριοθετημένα ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα, ώστε η χώρα να πετύχει όχι μόνο μια ενεργειακή αυτάρκεια, αλλά κυρίως μία ενεργειακή ασφάλεια, χωρίς να είναι εκτεθειμένη σε γεωπολιτικές αναταραχές ή εκβιασμούς γειτόνων ή οτιδήποτε εξωγενές που θα έθετε σε δοκιμασία και την αμυντική θωράκιση της. Αντίθετα τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας έχουν δαιμονοποιήσει τις εξορύξεις κατά καιρούς και προβάλουν ως ύψιστη προτεραιότητα τις οικολογικές ευαισθησίες τους, αδιαφορώντας ότι αυτό έχει τεράστιο κόστος και στην εθνική οικονομία. Η πράσινη μετάβαση, όπως φιλόδοξα έχει συμφωνηθεί μέχρι το 2050 θα στοιχίσει 70 δις ευρώ στον εθνικό προϋπολογισμό. Το αντιστάθμισμα της ρύπανσης είναι η οικολογική εξυγίανση των μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα, χρησιμοποιώντας δοκιμασμένες τεχνολογίες, όπως αυτή την δέσμευση του CO2 και της μεταφοράς του σε υπόγειες γεωλογικές λεκάνες, η ανάπτυξη πυρηνικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής και η παραγωγή βιοκαύσιμων από την υπολειμματική βιομάζα, ώστε με ένα σπάρο δύο τρυγόνια. Δηλαδή με ενίσχυση και του αγροτικού εισοδήματος που αποτελεί μία από τις βασικές στοχεύσεις αυτών των κομμάτων.
Μένει να δούμε για τα επόμενα χρόνια πως μία ΕΕ που θα «γέρνει» δεξιότερα θα αναθεωρήσει τους τιθέμενους ενεργειακούς στόχους για το κλίμα και την ενέργεια.
Μιχάλης Χριστοδουλίδης Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός ΑΠΘ – Ενεργειακός Επιθεωρητής
Δείτε επίσης:
Ευρωεκλογές 2024: Η αποχή και οι κίνδυνοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Ιστορική συντριβή της ακροδεξιάς στην Ευρώπη
