Εντάξει, λίγο ακόμα και θα τιμηθούν από τον Μητσοτάκη ως «χορηγοί» της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Ο Κασσελάκης, ο Τσίπρας, όλος ο ΣΥΡΙΖΑ. Χρυσοί χορηγοί, σαφώς μεγαλύτεροι από το ΠΑΣΟΚ, η «μπαχαλοποίηση» του οποίου έχει «λογική», καθώς μιλάμε για το 3ο κόμμα το οποίο στην περίπτωση «προοδευτικής συμπόρευσης» πρέπει να βρει κάποιες σταθερές για να «διαπραγματευτεί» στα ίσα με το 2ο. Γι’ αυτό και ο Ανδρουλάκης αναγκάστηκε-σύρθηκε σε εσωκομματικές εκλογές, αφού έχει χάσει ξεκάθαρα τον τίτλο του «αναμφισβήτητου ηγέτη».
Αυτό όμως που συμβαίνει παρατεταμένα στον ΣΥΡΙΖΑ έχει καταντήσει αηδία και κοροϊδία μαζί. Ο Κασσελάκης τσακώνεται με όλους και ο μόνος που απομένει είναι ο καθρέφτης του. Ο Τσίπρας που είχε… αποχωρήσει τώρα επιστρέφει κάθε μέρα πιο πολύ. Αρχικά ως «σοφός», εν συνεχεία ως «θιγμένος» και στο βάθος κήπος ως «ο καταλληλότερος να ηγηθεί μιας συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ».
Οι δημόσιες τοποθετήσεις του προέδρου για μαύρα χρήματα αποτελούν γροθιά -ακόμα μία- στο ηθικό υπογάστριο του κόμματος. Και η απόφαση για «λουκέτο» στην «Αυγή» μία φανερή ένδειξη ότι κάποιοι υπόσχονται καλύτερες ημέρες στον ελληνικό λαό αλλά δεν διστάζουν να κάνουν μαύρες τις μέρες ανθρώπων και οικογενειών που βρίσκονται δίπλα τους…
Ο Στέφανος Κασσελάκης συνεχίζει να κάνει πολιτική μέσω social media. Αντί να ανεβοκατεβάζει αναρτήσεις για τον Αλέξη Τσίπρα, ας τον καλέσει ευθέως να πιουν έναν καφέ στην Κουμουνδούρου, να μιλήσουν για όλα, μπας και συνεννοηθούν. Αν ο Τσίπρας αρνηθεί τότε, όντως να τον ξεφωνίσει και στα όργανα του κόμματος και δημοσίως. Ομως πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσει να σέβεται τα όργανα του κόμματός του, όχι να τα θεωρεί οδοντόβουρτσα που δεν γουστάρει να χρησιμοποιεί.
Ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να… επιστρέφει όχι βήμα βήμα, αλλά μάλλον έχοντας πατημένο το γκάζι. Από την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών, όταν πήρε σάρκα και οστά το αίτημα της κοινωνίας για «προοδευτική συμπόρευση», ο πρώην πρωθυπουργός είναι ξανά «παρών». Περισσότερο από ποτέ.
Ομως οι καιροί δεν είναι για «βούδες» και για «σοφούς». Το ζήσαμε κάθε φορά που… έσπαγε τη σιωπή του ο Κώστας Καραμανλής, δεν έχουμε καμία όρεξη να το ξαναζήσουμε με τον Τσίπρα.
Υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό. Οποιος θεωρεί ότι μπορεί να βγει μπροστά και να ενώσει τον κόσμο των δύο κομμάτων καλώς να ορίσει. Σε αυτό έχει απόλυτο δίκιο ο Κασσελάκης που λέει στον Τσίπρα: «Αν θέλεις να ηγηθείς, έλα, κι εγώ θα είμαι στρατιώτης σου, διαφορετικά μη δημιουργείς προβλήματα».
Δεν γίνεται να έχουμε τους… κύκλους Τσίπρα, τους… εκφραστές Τσίπρα, τα…παραλληλόγραμμα Τσίπρα και κάθε τρεις και λίγο να ψάχνουμε τι εννοεί η Πυθία. Θεωρώ, επίσης, ότι οι αναφορές Κασσελάκη για «μαύρα χρήματα στο κόμμα» πρώτο τον Τσίπρα θίγουν. Και ως θιγόμενος εκείνος οφείλει να ξεκαθαρίσει τα πράγματα Δημόσια προς τον κόσμο και το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος. Η κοινωνία χρειάζεται καθαρές εξηγήσεις, όχι μισόλογα.
Με αυτά και με τούτα, τρίβει τα χέρια του ο Μητσοτάκης. Η ελεύθερη πτώση από το 41% στο 28% και οι συνεχείς εσωτερικές αμφισβητήσεις των βουλευτών της Ν.Δ. για τις πρακτικές του πρωθυπουργού θα αποτελούσαν τεράστιο τσουνάμι, εάν δεν υπήρχαν ως «χορηγοί- κυματοθραύστες» οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που τέτοιου είδους «χορηγίες» ξετυλίγονται στην (πρόσφατη) πολιτική σκηνή…
