Ο ευρωβουλευτής μιλά στο «Enjoy» για τον νέο ρόλο του, για τους πολιτικούς στόχους του, αλλά και για τη ζωή του που άλλαξε εντελώς, τα σχέδιά του για την τηλεόραση και το ενδεχόμενο να κάνει οικογένεια.
Αποστολή στις Βρυξέλλες – συνέντευξη: Μαρία Ανδρέου
Φωτογραφίες: Ευαγγελία Δεδούση
Με πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή Αλέξη Γεωργούλη διοργανώθηκε με μεγάλη επιτυχία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η εκδήλωση με θέμα «Τέχνη, πολιτική και κοινωνία: Οταν οι καλλιτέχνες αλλάζουν τον κόσμο. Παρελθόν, παρόν και μέλλον».
Το «Enjoy» βρέθηκε στις Βρυξέλλες, για να παρακολουθήσει μια ημερίδα που ανέδειξε πώς οι καλλιτέχνες μέσα στους αιώνες κατάφεραν και επηρέασαν τη δημόσια σφαίρα!
Παραδείγματα καλλιτεχνών και έργων τέχνης, που αφύπνισαν την κοινωνία, αλλά και τους πολιτικούς, από το μυθιστόρημα «Η Φάρμα των Ζώων» του Τζορτζ Οργουελ, τον πίνακα του Πικάσο «Γκερνίκα», το τραγούδι «Imagine» του Τζον Λένον ως την αρχαία τραγωδία «Ικέτιδες» του Αισχύλου, συνέβαλαν ώστε η τέχνη να παρέμβει βιωματικά στο πολιτικό και στο κοινωνικό γίγνεσθαι και να ξεσηκώσει λαούς.
Στην ημερίδα μίλησαν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρης Λιγνάδης, ο καθηγητής στην Ακαδημία του Μονάχου και μουσικός Γιάννης Ζουγανέλης, η ηθοποιός Σοφία Μουτίδου, ο καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας του Πανεπιστημίου Αιγαίου Σπυρίδων Συρόπουλος, ο καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Γιώργος Χαρβαλιάς, η σκηνοθέτις δρ Τζένη Αρσένη, ο κριτικός κινηματογράφου Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος, ο γλύπτης Νίκος Τρανός, ενώ την καίρια παρέμβασή τους μέσω βίντεο έκαναν οι καλλιτέχνες Λάκης Λαζόπουλος και Γιώργος Χωραφάς.
Επίσης, μίλησαν η Louise Haxthausen, director of the UNESCO to the E.U., αλλά και η Pauline Durand Vialle, CEO of European Film.
Ο Αλέξης Γεωργούλης, φανερά συγκινημένος, καθώς στην ημερίδα αυτή παραβρέθηκαν στο ακροατήριο η μητέρα του, τα αδέρφια του αλλά και φίλοι του από τη Λάρισα, είπε στο φινάλε της ημερίδας: «Με αφορμή την απουσία της λέξης πολιτισμός από τα χαρτοφυλάκια των επιτροπών, ήθελα μέσα από αυτήν την εκδήλωση να τεθεί πάλι στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών πολιτικών ακριβώς αυτό. Και είμαι πολύ ικανοποιημένος που η λέξη πολιτισμός και με το δικό μας λιθαράκι επανήλθε στα χαρτοφυλάκιά τους»!
- Αλέξη, είσαι έξι μήνες πλέον στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο. Τι έχεις αποκομίσει μέσα σ’ αυτό το διάστημα;
Δεν μπορώ να κάνω απολογισμό για κάτι τόσο καινούργιο και πρωτόγνωρο για μένα. Θα ήταν επιπόλαιο και πρόωρο, γιατί ακόμη δεν έχω ένα μεγάλο όγκο πληροφοριών. Θα σας πω όμως τις εντυπώσεις μου. Μερικές πρωτοβουλίες τις δέχονται, μερικά πράγματα όμως είναι πιο περιοριστικά. Το έργο του ευρωβουλευτή είναι να παρακολουθεί τις συνεδριάσεις και να ψηφίζει τα ψηφίσματα που μας φέρνει η Κομισιόν. Το θέμα είναι όμως πώς ψηφίζεις άλλοτε ναι, άλλοτε όχι και πού μπορεί να υπάρχει βελτίωση σε θέματα που αφορούν το γενικό καλό, αλλά κυρίως τη χώρα σου. Τα κονδύλια που μας δίνει η Κομισιόν για να στελεχώσουμε τα γραφεία μας με άξιους συνεργάτες είναι σημαντικά για να πάρουμε την πληροφορία που θέλουμε, σχετικά με τα νομοσχέδια που ψηφίζουμε. Αν βάλεις τη λογική κάτω και ασχοληθείς αρκετά -είμαι καθημερινά στο γραφείο μου από τις εννέα το πρωί, μπορεί και μέχρι τα μεσάνυχτα- θα ψηφίσεις το σωστό. Στο διάστημα αυτό προσπαθώ να βλέπω καθημερινά ευρωβουλευτές και από άλλες χώρες, για να βλέπω ποια είναι και η δική τους γνώμη. Βέβαια, κάθε ευρωβουλευτής ανήκει σε μια ευρωπαϊκή κομματική ομάδα με την οποία έχει μια κοινή ιδεολογία και αυτό δίνει μια γραμμή. Πάντως, ο ευρωβουλευτής δεν μπορεί να ανοίξει τόσο εύκολα θέματα, όπως πίστευα. Πρέπει με κόπο να κινήσει διαδικασίες και να κάνει διάφορες ημερίδες, ώστε να κοινοποιήσει μια ιδέα. Ευτυχώς που αυτές οι εκδηλώσεις χρηματοδοτούνται. Αυτό που πίστευα, όταν έκανα τον προεκλογικό μου αγώνα, ότι μπορώ να προωθήσω την έναρξη ενός ευρωπαϊκού φεστιβάλ αρχαίου δράματος, τελικά είναι πολύ δύσκολο να γίνει, αλλά εγώ το έχω βάλει σκοπό και θα τον πραγματοποιήσω. Την πόρτα της Κομισιόν για το αρχαίο δράμα θα τη χτυπήσω και το φεστιβάλ θα το κάνω θεσμό! Θα γίνει μια πρόταση, που η Κομισιόν δεν θα μπορεί να αρνηθεί!
- Πώς αντιμετωπίζουν την Ελλάδα στο Ευρωκοινοβούλιο; Θεωρούν ότι σωστά επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό μια τόσο στυγνή λιτότητα που μας έφερε στα όρια της φτωχοποίησης; Μας βλέπουν ακόμη σαν τεμπέληδες;
Κοιτάξτε, έχει περάσει καιρός από τα μεγάλα χαστούκια που φάγαμε ως χώρα και όλα αυτά τα δημοσιεύματα που ήθελαν τον ελληνικό λαό να φοροδιαφεύγει. Πλέον, η σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου είναι διαφορετική. Το 62% είναι νέοι ευρωβουλευτές και έχουν άλλη άποψη για τη χώρα μας. Στην Ευρωβουλή, αν η ευρύτερη πολιτική ομάδα που ανήκεις είναι μεγαλύτερη, τότε υπάρχει μεγαλύτερος εναγκαλισμός των δραστηριοτήτων σου. Αλλά, γενικότερα, μας βλέπουν θετικά και δεν μας θεωρούν, πλέον, τη χώρα της διαπλοκής. Αλλά, πέρα από αυτό, μας σέβονται. Δεν ξεχνούν ότι η Ελλάδα έβαλε τα θεμέλια της δημοκρατίας και του δυτικού πολιτισμού. Αναγνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι το λίκνο του πολιτισμού, αλλά και εμείς εδώ, οι περισσότεροι Ελληνες ευρωβουλευτές, έχουμε σκοπό να τους διαφωτίσουμε, ότι ναι, υπάρχει σύνδεση του ελληνικού πολιτισμού με τον ευρωπαϊκό.
- Πώς ένας καλλιτέχνης μπαίνει στο κοστούμι του πολιτικού;
Δεν είναι απλό αυτό το κοστούμι. Εχει ευθύνη. Στο θέατρο παίζεις έναν ρόλο. Στην πολιτική παίρνεις αποφάσεις για την καθημερινότητα των λαών και το μέλλον των ανθρώπων. Για το πώς θα βιοποριστούν, πόσες ώρες θα δουλεύουν, με τι μεροκάματο. Αλλά μιλάμε για πρακτικά και ουσιαστικά θέματα. Στην υποκριτική είναι αλλιώς. Αλλά αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για εμένα. Πώς μπορώ να βάλω λίγο από την ευαισθησία του πολιτισμού και της τέχνης σε τέτοια κομμάτια που έχουν μεγάλη βαρύτητα. Ο συνδυασμός πολιτικής και τέχνης είναι πολύ σημαντικός. Γιατί οι άνθρωποι δεν ζουν μόνο για να πάρουν ένα κομμάτι ψωμί και μετά να βγουν στη σύνταξη, όταν οι αριθμοί το επιτρέπουν. Από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι και το που θα κλείσουμε τα μάτια μας, ο σκοπός είναι και να χαρούμε τη ζωή. Να απολαύσουμε, να ψυχαγωγηθούμε. Η οικονομία, οι συνθήκες εργασίας πρέπει να έχουν στόχο τους και τον πολιτισμό. Ο πολιτισμός είναι κάτι που παράγεται καθημερινά και αυτό πρέπει να παντρευτεί με τους ανθρώπους που δημιουργούν πολιτισμό και με τους πολιτικούς που ψηφίζουν νόμους υπέρ του πολιτισμού.
- Αλέξη, σε ψήφισαν 163.000 ψηφοφόροι. Αυτό κάτι λέει. Παρ’ όλα αυτά, μια μερίδα του μιντιακού κόσμου σε πολεμά ακόμη και αμφισβητεί την εκλογή σου, παραβλέποντας όλες τις πρωτοβουλίες που παίρνεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από τις ημερίδες για την προσβασιμότητα των ανάπηρων ατόμων στους χώρους πολιτισμού ή ακόμη και αυτήν την πρόσφατη εκδήλωση που έκανες, με βάση την τέχνη και πώς επηρεάζει την πολιτική. Γιατί σε περιμένουν «στη γωνία»;
Δεν το βλέπω αρνητικά. Ο πολιτικός πρέπει να απασχολεί τον κόσμο. Η επιλογή μου είναι να πράττω και θα συνεχίσω να το κάνω, λαμβάνοντας θετικά ή αρνητικά μηνύματα. Καλά κάνει και ασχολείται ο Τύπος και κατ’ επέκταση και ο κόσμος, όσο εγώ δεν κάθομαι, αλλά δραστηριοποιούμαι. Τα αρνητικά κομμάτια δεν με απασχολούν και πολύ, γιατί τα επιχειρήματά τους είναι «παιδικά». Αν έβγαλα φωτογραφία χαμογελαστός έξω από το Ευρωκοινοβούλιο, ενώ δεν είχαν ξεκινήσει οι επίσημες εργασίες του το καλοκαίρι, είναι κάτι που πρέπει να μ’ αφορά; Ακόμη και στην πρόσφατη ομιλία μου στην Επιτροπή Αναφορών, όπου αυτοί που είχαν γνώση των άρθρων της Ε.Ε. και των εξειδικευμένων θεμάτων που συζητούσαμε κατάλαβαν μια χαρά τι ήθελα να πω, γιατί δεν απομόνωσαν την ομιλία μου, θεωρείται ότι πρέπει και πάλι να μ’ αφορά; Με αφορά μια ουσιαστική κριτική, όχι ένα τρολάρισμα. Ο πολιτικός έχει ευθύνη για τα πράγματα που κάνει και ο δημοσιογράφος για τα πράγματα που αναδεικνύει. Το τρολάρισμα, πλέον, έχει κυριεύσει τα social media και έχει πάρει την κατεύθυνση του εκφοβισμού. Το bullying, δυστυχώς, δεν το εισπράττω μόνο εγώ, αλλά μια ομάδα που μπορεί να ταυτίζεται μ’ εμένα. Εγώ έχω πει ότι είμαι δυσλεκτικός. Αλλά η δυσλεξία μπορεί να μ’ έχει εμποδίσει σε πολλά, αλλά δεν μ’ έχει κερδίσει. Η δυσλεξία με έχει κάνει πιο δυνατό και προσπαθώ να τη νικήσω. Είμαι φτιαγμένος μ’ έναν άλλον τρόπο, αλλά αυτό δεν είναι τροχοπέδη. Γι’ αυτό ας μη χλευάζουμε. Είναι άνανδρο. Πλέον, τα μίντια έχουν περάσει στον «κανιβαλισμό». Αυτό είναι το σύστημα και έχει διάφορα στάδια. Είναι κοινωνικό φαινόμενο το bullying. Για τη δυσλεξία θα αναλάβω δράσεις και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
- Είσαι άνθρωπος που έχει βήμα, που έχει φωνή. Αυτό το διάστημα που μένεις στο Βέλγιο τι σ’ αρέσει πάρα πολύ και θα ήθελες να το είχαμε και στην Ελλάδα και θα προσπαθήσεις να το μεταδώσεις;
Η Ελλάδα είναι Ευρώπη. Δεν είναι διαφορετικός ο Νότος από τον Βορρά. Δεν είμαστε «εκτός Ευρώπης» επειδή μας φόβισαν με το Grexit. Αυτό που μου αρέσει στο Βέλγιο είναι, όπως μου έλεγε ένας καθηγητής πανεπιστημίου, ότι μιλούν 86 γλώσσες. Μιλάμε για ένα μωσαϊκό πολιτισμών. Αυτή η αποδοχή της κουλτούρας του άλλου, η ειρηνική συνύπαρξη, έχει ενδιαφέρον. Το να αφομοιώσουμε ξένα πράγματα δεν είναι κακό. Δεν πρέπει να φοβόμαστε οι Ελληνες το «ξένο». Γιατί έχουμε ισχυρή πολιτισμική προσωπικότητα, που δεν μεταλλάσσεται. Οι άλλοι έχουν να πάρουν από εμάς. Πάντως, αυτό που μου αρέσει στις Βρυξέλλες, είναι η οργάνωση και η αξιοκρατία. Μου έχει συμβεί να βρίσκομαι στη συζήτηση δύο Βέλγων φίλων και να λέει ο ένας στον άλλον ότι «δεν μου κάνεις για τη δουλειά» και ο άλλος να μην παρεξηγείται. Η αξιοκρατία βοηθά τα πράγματα να τρέχουν πιο γρήγορα. Οι Έλληνες είμαστε πολύ συναισθηματικοί και αυτό δεν βοηθά. Ο ξένος, αν του πεις ότι θα τον πάρεις στη δουλειά γιατί είναι φίλος σου, είναι σαν προσβολή.
- Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο στις Βρυξέλλες;
Τίποτα. Γιατί, όπου και να μένω, από την Αμερική, στο Λονδίνο, στην Ελλάδα, πάντα ταξιδεύω. Δεν κάθομαι ποτέ κάπου μόνιμα. Στην Ελλάδα κάθισα για τη θεατρική παράσταση του Παλλάς «Ζητείται ψεύτης» και για το «ΥFSF», αλλά ταξίδευα, παράλληλα, στο Λονδίνο για το σίριαλ «Οικογένεια Durrells». Το μόνο που δεν μπορώ να συνηθίσω, είναι ότι στις Βρυξέλλες δεν έχει ήλιο… Πέντε χρόνια, λοιπόν, θα φάω πολύ κρύο και συννεφιά. Το θετικό είναι ότι στις Βρυξέλλες, λόγω των πολλών εθνικοτήτων, νιώθεις ότι είσαι σ’ ένα μεγάλο κέντρο του κόσμου και δεν νιώθεις ξένος.
- Τελικά, ο μισθός του ευρωβουλευτή είναι μεγάλος ή έχεις πολλά έξοδα; Γιατί εμείς πληρώσαμε για μια σπαγκέτι καρμπονάρα και ένα αναψυκτικό 30 ευρώ;
Τα έξοδα του Βελγίου είναι τρεις φορές πάνω από την Ελλάδα. Και την Αθήνα δεν τη λες φτηνή πόλη. Γι’ αυτόν τον μισθό του ευρωβουλευτή έχω ακούσει εξωφρενικά πράγματα, όπως ότι παίρνουμε 25.000 ευρώ τον μήνα. Αυτός δεν είναι ο μισθός μας. Αυτή την αμοιβή ο ευρωβουλευτής πρέπει να τη μοιράσει. Για τα έξοδα του γραφείου, για αποστολές, για συνεργάτες, για ημερίδες. Αν δεν τα ξοδέψει μέσω κωδικών, αυτά τα χρήματα πρέπει να τα επιστρέψει.
- Μπορείς να συνδυάσεις την πολιτική με την τέχνη; Δηλαδή, αυτά τα πέντε χρόνια που θα είσαι ευρωβουλευτής υπάρχει κάποιου είδους ασυμβίβαστο για να μην πάρεις μέρος σε κάποια κινηματογραφική ταινία, σε μια θεατρική παράσταση, σε μια τηλεοπτική σειρά;
Ο ευρωβουλευτής, όταν παίρνει μέρος στις συνεδριάσεις, λαμβάνει και μια αποζημίωση. Δεν είναι υποχρεωτική η παρουσία. Αλλά, για τον Θεό, εκλέχθηκες ευρωβουλευτής για να μην πατάς το πόδι σου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Αν λείψεις από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα έχεις πρόβλημα στη λειτουργία του γραφείου σου και θα σου πάρουν και τα χρήματα που σου αναλογούν. Αν «φωτογραφίζεις» τώρα όσα γράφονται για τη συμμετοχή μου στο μουσικό σόου μεταμορφώσεων του ΑΝΤ1 «Your face sounds familiar», το 2020, θέλω να σου πω, αν μου γίνει μια επίσημη πρόταση, θα τη δεχτώ με χαρά, δεν υπάρχει ασυμβίβαστο, γιατί δεν σπαταλώ ζωτικό χρόνο από την Ευρωβουλή. Πέρα από αυτό το σόου, αυτό μου αρέσει γιατί αφορά τη μουσική, ταλαντούχους καλλιτέχνες και είναι μια οικογενειακή παραγωγή. Στις «Άγριες μέλισσες» δεν θα μπορούσα να πάω με τέσσερα επεισόδια την εβδομάδα. Μου έγινε πρόταση, αλλά, αν θες να είσαι καλός στην τέχνη σου, δεν κάνεις καμία άλλη δουλειά. Και εμένα, πρώτα από όλα, σ’ αυτήν τη φάση με ενδιαφέρει η Ευρωβουλή, γιατί οι Ελληνες με τίμησαν με την ψήφο τους.
- Τον κινηματογράφο θα τον παρατήσεις;
Επειδή έχω πολλά σενάρια στο συρτάρι μου, σε κάποιο θα ενδώσω. Μάλιστα, ένα αφορά την Ελλάδα και σ’ αυτό θα έχει σχέση και το ΕΚΟΜΕ για τους χώρους της κινηματογράφησης. Το ΕΚΟΜΕ μπορεί να φτιάξει μια κοσμογονία στην Ελλάδα, στον χώρο του κινηματογράφου. Γιατί μπορεί αυτός ο φορέας να φέρει την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις της κινηματογράφησης, που σημαίνει ότι θα χτυπήσουμε την ανεργία, αλλά θα φτιάξουμε και την εικόνα μας προς τα έξω και τουριστικά και πολιτισμικά. Το κράτος μέσω του ΕΚΟΜΕ πρέπει να επενδύσει στον κινηματογράφο.
- Τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;
Κοιτάξτε, κάθε Σαββατοκύριακο οι ευρωβουλευτές μπορούμε να επισκεπτόμαστε τη χώρα μας, άρα δεν μου λείπει η Ελλάδα. Απλά προσπαθώ, μέσα σε δύο ημέρες που είμαι στη χώρα μου, να τα προλάβω όλα. Δεν μπορώ να χαλαρώσω. Θα ήθελα να πάρω τη μηχανή μου και να κάνω μια βόλτα ελεύθερος ως τη Χαλκίδα, στην Πελοπόννησο, για να αποφορτιστεί το μυαλό μου. Μου λείπει η φύση της Ελλάδας. Μου λείπει ο ελληνικός καιρός με τον ελληνικό τρόπο ζωής. Στο Ευρωκοινοβούλιο έχει τρέξιμο και πίεση, και χάνεις πολύ εύκολα την αίσθηση του χρόνου. Να μάθεις κωδικούς, να τους βρεις, να μη χάσεις συνεδριάσεις. Από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ. Πολλά ραντεβού με ευρωβουλευτές και όλα κυλούν αργά. Το Ευρωκοινοβούλιο έχει πολλή συζήτηση. Είναι ανθυγιεινό γιατί είναι καθιστικό. Συνέχεια μιλάς. Δουλεύεις το μυαλό. Το ίδιο κάνει και ο ηθοποιός, αλλά δουλεύει και το σώμα στη σκηνή. Με πολλή πίεση έχω πάει στο γυμναστήριο εδώ στις Βρυξέλλες δέκα φορές. Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, έχω παχύνει και λίγο (γέλια)…
- Περίγραψέ μας ένα εικοσιτετράωρό σου στις Βρυξέλλες.
Το Ευρωκοινοβούλιο δεν σου παρέχει δικό σου οδηγό, αλλά μια υπηρεσία που, αν θέλεις να μετακινηθείς για βασικές δουλειές, σου στέλνει το αυτοκίνητο και τον οδηγό. Η μετακίνηση μέσα στις Βρυξέλλες, έτσι, δεν είναι δύσκολη.
- Εχεις βρει στις Βρυξέλλες το δικό σου αρτοποιείο, κουρείο, σούπερ μάρκετ, μπαρ, εστιατόριο;
Μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο έχουμε και φούρνο και κομμωτήριο και σούπερ μάρκετ και καφετέρια και εστιατόρια. Αρα, τα πάντα τα κάνω μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο. Το τελευταίο μου κούρεμα το έκανα μέσα στο κουρείο του Ευρωκοινοβουλίου. Κουρεύομαι στην Αθήνα, στον φίλο μου τον Γιώργο Δουδέση, αλλά τον «πρόδωσα». Τόλμησα να πάω να κουρευτώ εδώ, με κούρεψε μια Ελληνογαλλίδα και έφυγα πολύ ευχαριστημένος (γέλια). Τη λένε Τζόρτζια και της έκανα πλάκα ότι κουρεύει τον… Τζορτζούλη. Ακόμη καθαριστήριο έχει στο Ευρωκοινοβούλιο στο ισόγειο. Τα ρούχα μου τα πλένω εκεί, λοιπόν. Οσο για το φαγητό μου, τρώω και πάλι στο Ευρωκοινοβούλιο. Το εστιατόριο ανοίγει στις 12 το μεσημέρι και κλείνει στις 14:30. Τρέχεις να προλάβεις. Στη μία είμαι εκεί. Αλλιώς υπάρχουν και ελληνικές ταβέρνες. Στις Βρυξέλλες μένουν 60.000 Ελληνες.
- Τους γείτονές σου, στην πολυκατοικία που μένεις στις Βρυξέλλες, τούς ξέρεις;
Μια ημέρα ο ανελκυστήρας της πολυκατοικίας είχε χαλάσει. Όπως κατέβαινα, ακούω έναν άνδρα και μια γυναίκα να μιλούν στα γερμανικά. Εγώ τα γερμανικά τα μιλάω, γιατί έχω παίξει σε γερμανικές ταινίες και τα καταλαβαίνω. Λοιπόν, ο ένας ήταν ο ιδιοκτήτης της πολυκατοικίας μου, όπως έμαθα, και η άλλη η γυναίκα που μένει κάτω από το διαμέρισμά μου. Η γυναίκα, λοιπόν, του κάτω διαμερίσματος με αναγνωρίζει, γιατί είναι Ελληνογερμανίδα, και, φυσικά, είχαμε πολύ γέλιο!
- Ποιοι είναι οι φίλοι σου στις Βρυξέλλες; Με τους ευρωβουλευτές έχεις πάει για κανένα ποτό;
Πολλά άτομα εκτός Ευρωκοινοβουλίου δεν έχω γνωρίσει. Μιλάω με κάποια άτομα μέσα στην Κομισιόν. Εχω γνωρίσει έναν Ελληνα δικηγόρο, που μένει χρόνια στις Βρυξέλλες και είναι ο ξεναγός μου και με έχει κάνει να συμπαθήσω την πόλη. Αν θέλω να ησυχάσω, έχει πάρκο στο Ευρωκοινοβούλιο. Επίσης, αίθουσα για γιόγκα. Ακόμη και χώρο για να προσευχηθώ. Αλλά ορθόδοξη εκκλησία δεν έχω βρει στις Βρυξέλλες. Είναι ένα χωριό έξι χιλιάδων ατόμων. Στο γραφείο μου έχω φέρει την κιθάρα μου και το γιουκαλίλι μου για να αποφορτίζομαι. Επίσης έχω δει δύο ταινίες στο Ευρωκοινοβούλιο, καθώς έχει και κινηματογράφο. Μια αίθουσα έχει διαμορφωθεί σε σινεμά.
- Πιστεύεις στον Θεό;
Με όλη μου την ψυχή. Η πίστη μού δίνει δύναμη. Όταν έρχομαι στην Ελλάδα, θα πάω στην εκκλησία να ανάψω το κερί μου. Στις Βρυξέλλες είναι «τρεχάτε ποδαράκια μου». Τώρα νιώθω σαν ψάρι… έξω από τα νερά του. Κατέβηκα λίγο να δω τη χριστουγεννιάτικη αγορά και τρελάθηκα με τις βάφλες και τα σοκολατάκια. Στο Βέλγιο δεν σε κερνάνε νερό, αλλά σοκολατάκια. Όπως συναντάς στην Ελλάδα ανθρώπους να κρατάνε σουβλάκια, εδώ κρατάνε βάφλες…
- Φλερτ υπάρχει στο Βέλγιο;
Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά στις Βρυξέλλες. Σου μιλάνε λοιπόν τόσο πολύ άνετα, σε σημείο που λες «να το παρεξηγήσω αυτό ή είναι απλώς φιλικοί;». Όπως οι Ελληνες φιλιούνται και αγκαλιάζονται και τους φαίνεται περίεργο, έτσι και σ’ εμάς φαίνεται παράξενο πόσο εύκολα σού πιάνουν συζήτηση, για να πάτε για ένα ποτό.
- Ετσι που περπατά η ζωή σου πιο ήρεμα, θα είσαι πέντε χρόνια στην Ευρώπη, σκέφτεσαι τη δημιουργία οικογένειας;
Τώρα μου φαντάζει πιο λογικό. Αλλά πρέπει να με εμπνεύσει ο άνθρωπος. Η δημιουργία οικογένειας δεν είναι μόνο οι σωστές συνθήκες. Κατά βάση είναι να βρεθεί ο άνθρωπος που θα τον αγαπήσεις και θα σ’ αγαπήσει αμοιβαία. Δεν ξέρω πώς θα τα φέρει η ζωή. Αν μέσα σ’ αυτό το τρέξιμο μου γεννηθεί η επιθυμία, γιατί όχι; Αλλά δεν είναι τώρα η βασική μου επιλογή, καθώς όλα για μένα στις Βρυξέλλες είναι καινούργια.
- Η μητέρα σου έρχεται πρώτη φορά στις Βρυξέλλες;
Ναι, και χάρηκε πολύ. Αλλά μου έθεσε όρο ότι θα έφερνε μαζί και τη φίλη της, που είναι μαζί από τότε που σπούδαζαν δασκάλες. Μαζί της ήρθαν και τα αδέρφια μου και η ανιψιά μου.
- Πού θα ήθελες να μένεις στην Ελλάδα;
Στην Αθήνα έμενα στον Χολαργό, μετά στο κέντρο, αλλά ως περιοχή μου αρέσει πολύ η Γλυφάδα. Όταν σουρούπωνε στο Λος Αντζελες όπου έμενα, μου θύμιζε τη χαλαρότητα της Γλυφάδας. Θα ήθελα να είχα εκεί την καθημερινότητά μου. Το να περπατήσω και να φτάσω στη θάλασσα με ησυχία μού αρέσει πολύ. Έχει πολύ πράσινο και, φυσικά, το γαλάζιο της θάλασσας. Στο Ελληνικό θα γίνει μια μεγάλη επένδυση. Άρα θα αλλάξει όλος ο χάρτης των νότιων προαστίων, αλλά και της πρωτεύουσας. Αυτήν την επένδυση ελπίζω να την εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο τρόπο.
- Τι ευχές θα μας δώσεις για το νέο έτος;
Τα Χριστούγεννα βρέθηκα στην Κρήτη και την Πρωτοχρονιά στο Λος Άντζελες. Ηθελα την ηρεμία μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου. Ας δώσουμε λίγη σημασία στον συναισθηματικό μας κόσμο. Ας βρούμε λίγο το συναισθηματικό μας κέντρο όλοι οι άνθρωποι. Να εκφράσουμε τα θετικά μας συναισθήματα. Πάνω απ’ όλα, η αγάπη. Να συντονιστούμε όλοι οι άνθρωποι με την αγάπη. Αυτό εύχομαι: Να μειώσουμε την τοξικότητα. Δεν έχω κάνει ποτέ απολογισμό στο τέλος κάθε χρονιάς. Τον φοβάμαι τον απολογισμό. Ο απολογισμός δεν είναι ολοκλήρωση. Δεν είναι το τέλος της διαδρομής. Δεν θέλω να μπλέξω με το «πολύ» και το «λίγο» ενός απολογισμού. Τι έχω κάνει, τι δεν έχω κάνει. Γιατί να κάνω απολογισμό μέσα σ’ ένα ταξίδι, μέσα σε μια πορεία, μέσα στην καθημερινότητα; Τα πάντα αλλάζουν. Το παρελθόν αλλάζει, το μέλλον το σχεδιάζουμε, το παρόν είναι αυτό που έχουμε…
