Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι της μόδας το «αριστερόμετρο». «Χρησιμοποιήθηκε» και χθες στην κόντρα Κουμουνδούρου – Δραγασάκη. Όμως, τα πεπραγμένα νικούν πάντα τις ταμπέλες και τις θεωρίες, που ο καθένας μπορεί να τις χρησιμοποιεί όπως θέλει και, βέβαια, κατά το συμφέρον του.
- του Βασίλη Γαλούπη, εφημερίδα «δημοκρατία»
Υπό άλλες συνθήκες, μια παραίτηση στελέχους της εμπειρίας και της προϊστορίας του Γιάννη Δραγασάκη θα αποτελούσε κορυφαία είδηση και, σίγουρα, πρόβλημα για το κόμμα του. Όμως, το αποτύπωμα του πρώην υπουργού είναι ελαφρύ. Αν και ήταν παρών για μια μακρά περίοδο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας σε θέσεις ευθύνης, το όνομά του δεν έχει συνδεθεί με «βαριά» γεγονότα.
Αυτό που μπορεί εύκολα να πιστωθεί στον Δραγασάκη είναι ότι πρόκειται για έναν πολιτικό ήπιων τόνων. Είναι από τα λίγα στελέχη με σοβαρή δημόσια παρουσία που είδαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία 12 χρόνια. Αλλά είναι η ατονία του λόγου του και η υπενθύμιση της σύνδεσής του με τον τραπεζικό τομέα που τον κατατάσσουν στους «συστημικούς».
Στην πραγματικότητα, ο Δραγασάκης δεν είχε κάτι άλλο να προσφέρει εδώ και κάμποσα χρόνια. Δεν κατάφερε, άλλωστε, να εκλεγεί καν βουλευτής, ενώ ήδη από τον Δεκέμβριο είχε αποσυρθεί από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια η πολιτική ζωή του τόπου, κι όχι μόνο ο αποστειρωμένος πολιτικά ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, έδειξε να τον προσπερνά…
Από την άλλη, για τον Στέφανο Κασσελάκη, που πρακτικά φτιάχνει ένα Ι.Χ. κόμμα όπως αυτός το θέλει, μακριά και πέρα από ιδεολογικούς προσανατολισμούς και ιστορικές διαδρομές, πολιτικοί σαν τον Δραγασάκη μοιάζουν περισσότερο με «βαρίδια» του παρελθόντος. Περισσότερο θα ανακουφίστηκε από την εξέλιξη, παρά θα προβληματίστηκε για την απώλεια ενός ιστορικού στελέχους από το ρόστερ του.
Κάπως έτσι από χθες ο κύκλος του Δραγασάκη στην πολιτική κλείνει. Και οι περισσότερες σελίδες του βιβλίου του έχουν ήδη γραφτεί.
Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 δήλωνε ότι «δεν αναγνωρίζουμε Μνημόνια» και πως «δεν θα μας πει η τρόικα τι θα κάνουμε». Τα είχε πει στο συνέδριο του Economist ως υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής ενός κόμματος που «κάλπαζε» προς την εξουσία.
Στην κυβέρνηση Τσίπρα έγινε αντιπρόεδρος και ήταν στη διαπραγματευτική ομάδα με την τρόικα στο εφιαλτικό πρώτο εξάμηνο έως το κλείσιμο των τραπεζών και το δημοψήφισμα. Αν ο Τσίπρας ήταν ένας νεαρός πολιτικός που επιδείκνυε άγνοια κινδύνου, περιμένοντας να… χορέψει τη Μέρκελ στο ταψί, ο Δραγασάκης μετρούσε ήδη πολλά χιλιόμετρα στην πολιτική σκηνή. Οφειλε να γνωρίζει ότι τα μεγάλα λόγια από τις πράξεις έχουν πάντα απόσταση. Και αυτό που συνέβη το 2015 ήταν ο ταπεινωτικός συμβιβασμός, με την πιστή εφαρμογή ακόμα ενός πιο σκληρού Μνημονίου.
Το 2018 παραδέχτηκε ότι έπεσε από τα σύννεφα, παίρνοντας ουσιαστικά πίσω όσα ουτοπικά έλεγε τον Γενάρη του 2015: «Ο λόγος που απορρίψαμε το ενδεχόμενο συνολικής ρήξης ή μάλλον την παράταση της συνθήκης ρήξης στην οποία βρισκόμαστε δεν ήταν στενά οικονομικός, αλλά ήταν ο κίνδυνος να δημιουργηθεί μια κατάσταση τόσο χαοτική, που να μην μπορεί να ελεγχθεί με δημοκρατικά μέσα. Αν μια συνολική ρήξη δεν είναι εφικτή, πάντα υπάρχει η δυνατότητα για ελεγχόμενες ρήξεις. Αρα, μπορώ να προβλέψω τι θα γίνει και να μην παγιδευτώ σε αδιέξοδα».
Το 2016 είχε υποχρεωθεί να παραδεχθεί την πρότερη σχέση του με την Attica Bank, έπειτα από καταγγελία-αποκάλυψη του Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου:
«Ο Δραγασάκης ήταν οικονομικός σύμβουλος της τράπεζας Αττικής επί 30 χρόνια. Από κατήγοροι είστε κατηγορούμενοι για ό,τι συμβαίνει τον τελευταίο χρόνο. Ο Παππάς και ο Καλογρίτσας θα βρεθούν στη θέση του Ψυχάρη απολογούμενοι. Οσα αρνητικά έγιναν σε 30 χρόνια, τα κάνετε εσείς σε έναν χρόνο» είχε πει το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ από το βήμα της Βουλής, κάνοντας, πάντως, λάθος για τα περί 30 ετών.
Ο Δραγασάκης απάντησε ειρωνικά, αλλά επιβεβαίωσε τη σχέση του με την τράπεζα: «Γιατί μόνο 30 χρόνια; Με τη φόρα που πήρατε, γιατί όχι 50 ή και ιδρυτής της τράπεζας; Για να σοβαρευτούμε, επαγγελματική σχέση με την Τράπεζα Αττικής, γνωστή σε όλους, είχα την περίοδο 2010-2012, όταν δεν ήμουν βουλευτής. Πίσω όμως από τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις στόχος είναι η απαξίωση της Τράπεζας Αττικής και η ιδέα του παράλληλου τραπεζικού συστήματος».
Στην χθεσινή διαμάχη ΣΥΡΙΖΑ – Δραγασάκη ξαναβρήκε χώρο η σχέση του πολιτικού με τις τράπεζες, ενώ επιστρατεύθηκε το «αριστερόμετρο» και από τις δύο πλευρές. Ο Δραγασάκης κατηγόρησε τον Κασσελάκη ότι «παρέλαβε ένα αριστερό κόμμα με προβλήματα και “παραδίδει” πολλά περισσότερα προβλήματα χωρίς αριστερό κόμμα», για να απαντήσει η Κουμουνδούρου ότι «η Αριστερά είναι τρόπος ζωής».
Προσθέτοντας πως «Αριστερά σημαίνει σύγκρουση με όσους λειτουργούν ενάντια στο δημόσιο συμφέρον. Οπως έγινε στην περίπτωση της Attica Bank, που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του έφεραν στη δημοσιότητα, αδιαφορώντας για όσους ενδεχομένως “ενοχληθούν”».
Μέσα από τέτοιους ακατάληπτους και συγκρουσιακούς διαλόγους έχει προκύψει η δήλωση Δραγασάκη, ότι καμαρώνει για το «“μαξιλάρι” ασφαλείας των 37 δισ. ευρώ που άφησε η κυβέρνηση Τσίπρα», τσακίζοντας τη μεσαία τάξη και δίνοντας στον Μητσοτάκη την εξουσία.
Όπως και οι κενότητες ότι «η Αριστερά είναι τρόπος ζωής» από τον Κασσελάκη, που έχει κάνει σημαία την επίδειξη του lifestyle της προσωπικής του ζωής και την καθημερινή υπερπροβολή του «εγώ» του.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1947 στο Λασίθι. Σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες. Στα μαθητικά του χρόνια έγινε μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και στη συνέχεια μέλος του ΚΚΕ. Το 1991 διεκδίκησε τη γενική γραμματεία της κεντρικής επιτροπής, αλλά ηττήθηκε από την Αλέκα Παπαρήγα με διαφορά τεσσάρων ψήφων. Το 1989 εξελέγη βουλευτής Χανίων με τον Συνασπισμό και συμμετείχε ως αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας στην οικουμενική κυβέρνηση του Ζολώτα. Μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, το 2015 ανέλαβε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και το 2018 υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης. Τον Ιούνιο του 2023 δεν κατάφερε να επανεκλεγεί βουλευτής. Τον Δεκέμβριο του 2023 παραιτήθηκε από την κεντρική επιτροπή του κόμματος και χθες από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.
Δείτε επίσης:
- Ευθεία επίθεση Καρτερού στον Κασσελάκη μετά την παραίτηση Δραγασάκη
- Δραγασάκης Vs Κασσελάκης: Τέλος και από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ – «Έχει μπει σε διαδικασία από-αριστεροποίησης»
