Διαβάζω στη «δημοκρατία»: «Το πράσινο φως για τις καλοκαιρινές τους διακοπές άναψε χθες ο πρωθυπουργός στους υπουργούς, κι έτσι από σήμερα κιόλας η κυβέρνηση και επισήμως αρχίζει σταδιακά να υπολειτουργεί ή μάλλον να λειτουργεί με προσωπικό ασφαλείας», και ακολουθεί ρεπορτάζ με παραινέσεις πρωθυπουργικής εμπνεύσεως του στιλ:
«Η βουλή μπορεί να κλείσει, όμως τα μέτρα για την καθημερινότητα δεν πάνε διακοπές», υπονοώντας ότι το μυαλό τους θα είναι συνεχώς σε μας και στα προβλήματά μας. Αμ, δεν το βλέπουμε όταν είναι ανοιχτή η Βουλή; Ομως εγώ, με αφορμή αυτό, θυμήθηκα μια παλιά ιστοριούλα, όταν ήταν πρωθυπουργός ο (κανονικός) Κων. Καραμανλής, επί ΕΡΕ.
Τέτοια εποχή, λοιπόν, κάποιο τότε πρωτοκλασάτο στέλεχος, και όταν μιλάμε για τότε πρωτοκλασάτο μιλάμε για Κανελλόπουλο, Τσάτσο, Παπαληγούρα, Ράλλη κ.λπ. -για τέτοια μεγέθη μιλάμε, όχι…-, κάποιος απ’ αυτούς ρώτησε τον Καραμανλή (απ’ έξω απ’ έξω, διότι απευθείας ουδείς τολμούσε) αν προβλέπεται να πάρουν καλοκαιρινή άδεια. Και τότε ο Καραμανλής απάντησε: «Βεβαίως. Μην εκπλαγείς, όμως, αν επιστρέφοντας βρεις άλλον στη θέση σου». Σήμερα έχουμε υπουργούς-αστέρια, που μπορούν να λείπουν από τα υπουργεία τους για έναν μήνα και όλα να πηγαίνουν ρολόι. Είναι, δηλαδή, άνθρωποι «ρολόγια». Ενα πράγμα σαν τον Βέγγο, δηλαδή…
