Ρομά, εγκληματικότητα και διεθνής διασυρμός

Η ταινία είχε τον αγγλικό τίτλο «Straw Dogs», στους ελληνικούς κινηματογράφους προβλήθηκε το 1971, νομίζω, ως «Αδέσποτα σκυλιά». Τρομερή ταινία με σκηνοθέτη τον Σαμ Πέκινπα. Μια κοπέλα από ένα μικρό χωριό της Κορνουάλης, την οποία υποδύεται η Σούζαν Τζορτζ, επιστρέφει στη γενέτειρά της για να εγκατασταθεί σε μια φάρμα με τον Αμερικανό επιστήμονα σύζυγό της, τον Ντάστιν Χόφμαν, και να ζήσουν βουκολική ζωή.

Ο ντόπιος πρώην αρραβωνιαστικός της και μια παρέα άλλων νεαρών φίλων του βλέπουν με μίσος τον ξενόφερτο που «έκλεψε» την καλλονή του χωριού. Ετσι, μια νύχτα γίνεται μια φοβερή πολιορκία του ζευγαριού από μια αγέλη εισβολέων, αρχηγός των οποίων είναι ένας πρώην κατάδικος, τον οποίο υποδύεται ένας από τους σπουδαιότερους Σκοτσέζους σαιξπηρικούς ηθοποιούς, ο τρομερός Κεν Χάτσισον – γνωστός στους παλαιότερους Ελληνες από μια εξαιρετική τηλεοπτική παραγωγή του BBC, που είχε προβληθεί στην ΕΡΤ, βασισμένη στα «Ανεμοδαρμένα Υψη» της Εμιλι Μπροντέ, όπου υποδυόταν με αξεπέραστο τρόπο τον Χίθκλιφ.

Η κλιμάκωση της ταινίας είναι εξαιρετική, καθώς ο «σπασίκλας» γυαλάκιας των εφηρμοσμένων μαθηματικών, ο Ντάστιν Χόφμαν, καλείται να υπερασπιστεί τη σύζυγό του και τον εαυτό του από μια αγέλη κακοποιών που εισβάλλουν από παντού – πόρτες, παράθυρα.

Την ταινία μού τη θύμισε το περιστατικό με την οικογένεια των Γερμανών τουριστών που έρχονταν επί πολλά χρόνια στην Ελλάδα, και στο σπίτι τους στην Κορινθία υπέστησαν αληθινή πολιορκία και εισβολή από πόρτες και παράθυρα από ομάδα Ρομά, όπως η πολιτική ορθότητα έχει βαφτίσει τους -για τον λαό μας- επί 1.000 χρόνια αποκαλούμενους Γύφτους, Αθίγγανους ή Κατσίβελους.

Ο πατέρας της έντρομης οικογένειας και τα παιδιά του έδωσαν μάχη, το σπίτι έγινε καλοκαιρινό, όμως τελικά υπέκυψε και έδωσε στους ληστές 2.700 ευρώ σε μετρητά για να σώσει τη ζωή της οικογένειάς του. Δεν νομίζω να ξαναπατήσουν το πόδι τους στην Ελλάδα και το βίντεο που τραβούσε με το κινητό του ένα από τα παιδιά της οικογένειας, με τους εισβολείς να προσπαθούν να μπουκάρουν από παντού, κάνει τον γύρο της υφηλίου, αποτελώντας τεράστια δυσφήμηση για τη χώρα και τον τουρισμό μας.

Και, φυσικά, ξανατίθεται το θέμα της υπερεκπροσώπησης των Ρομά/Γύφτων στην εγκληματικότητα, ζήτημα για το οποίο έχω γράψει πολλές φορές. Η επιδοματική πολιτική και οι λοιπές παπάτζες της «πολιτικής ορθότητας» και του «δικαιωματισμού» έχουν αποτύχει παταγωδώς, δεν έλυσαν ούτε μισό πρόβλημα. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ακόμη πολύ μικρότερο προσδόκιμο ζωής, σε μεγάλο ποσοστό δεν ενσωματώνονται, η παρανομία βασιλεύει και πρώτο θύμα είναι τα ανήλικα παιδιά τους, τα οποία οι ίδιοι οι γονείς τους εκπαιδεύουν σε πολλές περιπτώσεις στο έγκλημα.

Εξακολουθούν αρκετοί από αυτούς να δηλώνουν ψευδείς γεννήσεις ανύπαρκτων κοριτσιών στους καταυλισμούς, ώστε να μην τους ενοχλήσει ποτέ η Στρατολογία και να εισπράττουν παχυλά επιδόματα. Ολόκληρες περιοχές γκετοποιούνται και όλη η χώρα είναι στο έλεος των λεηλατών χαλκών, ενώ οι μπούκες σε σπίτια είναι συνεχές φαινόμενο. Στην ταινία, ο ήρωας εξόντωσε όλους τους εισβολείς, αφού όμως του βίασαν τη γυναίκα. Στην Ελλάδα θα εξέτιε πολυετή κάθειρξη. Στην Αμερική, ο Σερίφης θα τον είχε συγχαρεί για τη γενναιότητά του και θα του είχαν πάρει μόνο μια απλή κατάθεση στο σπίτι του.

Το πρώτο ζήτημα είναι πως πρέπει -το ξαναέγραψα- να θεσπιστεί το οικιακό άσυλο. Το σπίτι μου, το κάστρο μου. Οταν υπερασπίζεσαι τα παιδιά σου, τη γυναίκα σου, τους γονείς σου, τον εαυτό σου, δεν θα πιάσεις ψιλοκουβέντα με τους εισβολείς αν θέλουν να κλέψουν, να σκοτώσουν ή έχουν κάψες. Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας δεν μπορείς να κάνεις ψυχανάλυση ή διαπραγματεύσεις με τους κακοποιούς και είναι απαράδεκτο αυτοί με θράσος να εισβάλλουν στο σπίτι σου και εσύ να φοβάσαι να υπερασπιστείς τη ζωή, την τιμή και την περιουσία σου με κάθε μέσο. Θα πρέπει να έχεις αυτό το δικαίωμα, όπως και το να κατέχεις όπλο γι’ αυτόν τον σκοπό – και αν συμβεί, να μη σου ασκείται καν δίωξη.

Οσον αφορά το ευρύτερο ζήτημα της εγκληματικότητας των Ρομά, πρέπει να γίνει ό,τι για οποιονδήποτε παραβαίνει τον νόμο, συν κάποια ειδικά μέτρα. Πρώτο μέτρο, ήδη θεσπίστηκε ο νέος Π.Κ. που καταργεί την ατιμωρησία των πλημμελημάτων – πας πια φυλακή. Δεύτερον, πιστεύω πως πρέπει με την αμετάκλητη καταδίκη για πλημμελήματα να επέρχεται και ισόβια αποστέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, ώστε να κοπεί η πελατειακή σχέση με τα κόμματα.

Γιατί κλέφτες και ναρκέμποροι να έχουν λόγο για το πολιτικό μέλλον της χώρας; Επίσης, κατάργηση των ειδικών επιδομάτων, όπως για να πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο. Δεν πάνε ή τα βάζεις να εγκληματούν; Ποινική δίωξη για παραμέληση εποπτείας, αφαίρεση της γονικής μέριμνας και παράδοση των παιδιών στην Πρόνοια. Επίσης, εξονυχιστικός έλεγχος του ποιος είναι ποιος, πόσα παιδιά έχει πραγματικά και, σε περίπτωση απατών, φυλακή και καταλογισμός.

Και, φυσικά, αυστηρή αστυνόμευση και καταστολή κάθε εγκλήματος από άσπρους, μαύρους, κίτρινους, εμπριμέ, οποιονδήποτε. Αντίστοιχα, προβολή των παραδειγμάτων όποιων ξέφυγαν, σπούδασαν, δημιουργούν και είναι χρήσιμοι πολίτες. Αν μπορεί ένας, μπορούν όλοι.