Θλιβερές συγκρίσεις

Είναι, νομίζω, χρήσιμο να διαβάσουμε τα λόγια που εκφώνησε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων της χώρας του (31/8/2024), που συνέπεσε μάλιστα (τυχαίο;) με την 102η επέτειο της «Τουρκικής Ημέρας Νίκης εναντίον των Ελλήνων». Ο μεγαλομανής γείτονας τόνισε μεταξύ άλλων και τα εξής (όπως μου τα μετέφερε σε μήνυμά του ο καλός φίλος και βαθύς γνώστης της τουρκικής πραγματικότητας Λεωνίδας Κουμάκης):

«Εμείς πώς μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη μας στην Ιερουσαλήμ, όπου οι πρόγονοί μας τη διοίκησαν με ειρήνη και δικαιοσύνη; Εμείς πώς μπορούμε να κρατάμε κλειστά τα μάτια μας για την Παλαιστίνη, όπου ο Μουσταφά Κεμάλ είχε πολεμήσει για να μην μπει η αρβύλα του εχθρού; Πώς μπορούμε να κλείσουμε τα αυτιά μας στις κραυγές των αδελφών μας Παλαιστινίων, που εδώ και 11 μήνες το Ισραήλ τούς ασκεί γενοκτονία; Ποιος μπορεί να χωρίσει την Κωνσταντινούπολη από την Ιερουσαλήμ; Ποιος μπορεί να αποκόψει τη Γάζα από το Γκαζίαντεπ; Οποιος προσπαθεί να περιορίσει τον ορίζοντα της Τουρκίας σε 782.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αν δεν είναι αγνώμων, τότε σίγουρα είναι ξένος σε αυτά τα εδάφη. Δεν υποχωρήσαμε και δεν θα υποχωρήσουμε σε όσους προσπαθούν να μας περιορίσουν σε ρηχά νερά. Από τη Συρία μέχρι το Βόρειο Ιράκ και από τη Λιβύη μέχρι τη Σομαλία, οι Ενοπλες Δυνάμεις μας εκπληρώνουν με τιμή τα καθήκοντά τους, όπου κι αν έχουν αποστολή. Θα σκεφτόμαστε με επίκεντρο την Τουρκία, αλλά θα διατηρήσουμε το όραμά μας αρκετά ευρύ, ώστε να καλύπτει τον κόσμο. Οπου έχουμε έναν ομογενή από την Αδριατική μέχρι και τις στέπες της Ασίας, τότε η υπόθεσή του είναι δική μας υπόθεση. Από τον Καύκασο μέχρι και την Αφρική, όπου έχουμε έναν αδελφό μας, το ντέρτι του είναι και δικό μας ντέρτι».

Απροκάλυπτα, δηλαδή, αμφισβητεί τα σημερινά σύνορα της χώρας του, δείχνοντας να ασφυκτιά στα… μόλις 782.000 τετρ. χιλιόμετρα που κατέκτησαν οι πρόγονοί του, αφού προηγουμένως γενοκτόνησαν τους ελληνικούς και λοιπούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας, πρακτική που συνεχίζεται ανεμπόδιστα μέχρι και στις μέρες μας εναντίον του κουρδικού έθνους. Ο απίστευτος γεωγραφικός μεγαλοϊδεατισμός του δεν περιορίζεται μόνο εναντίον των γειτονικών χωρών του, αλλά φτάνει μέχρι την Ιερουσαλήμ, τη Λιβύη, τη Σομαλία και την Αδριατική! Κι όμως, αυτή η ηγετική καρικατούρα αποτελεί συνομιλητή όλων των μεγάλων δυνάμεων του κόσμου, που δείχνουν γοητευμένοι τόσο από τη στρατιωτική ισχύ της χώρας του όσο και από τη «σουλτανική» δυναμική που αποπνέει η εν γένει φυσιογνωμία του ίδιου.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, όμως, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για γοητεία. Είναι φανερό ότι ο πολιτικός κόσμος της πατρίδας μας διακατέχεται από ένα σύνδρομο ραγιαδισμού, ως κατάλοιπο της κοτσαμπάσικης νοοτροπίας που υπερίσχυσε έναντι του φρονήματος των αγωνιστών της εθνεγερσίας μας. Μη τολμώντας να αντιμετωπίσουν, είτε με την ισχύ του Αχιλλέα είτε με το πνεύμα του Οδυσσέα, τον θρασύ και προκλητικό γείτονα, περιορίζονται κατά περίπτωση είτε σε κάποια προσπάθεια κατευνασμού του είτε σε σπασμωδικές διπλωματικές ή άλλες ενέργειες, που κατά κανόνα αποτυγχάνουν προσκρούοντας πάνω στις σταθερές θέσεις και τις πολιτικές της Τουρκίας, τις οποίες υπερασπίζεται με συνέπεια, ασχέτως πολιτικού προσανατολισμού των κυβερνήσεών της. Ας μη λησμονούμε, εξάλλου, ότι ο «σοσιαλιστής» Ετσεβίτ ήταν αυτός που εισέβαλε στην Κύπρο το 1974.

Οταν, λοιπόν, οι Τούρκοι ναυτικοί δόκιμοι ακούν για «οράματα που καλύπτουν όλο τον κόσμο» και οι Ελληνες ότι «δεν διεκδικούμε τίποτα», τότε δεν δικαιούμαστε να αισιοδοξούμε για τίποτα. Πόσο μάλλον όταν περιμένεις να περισώσουν το όποιο εναπομείναν γόητρό σου οι «σύμμαχοί» σου!

*Διευθυντής περιοδικού «Ενδοχώρα»
[email protected]