«Μια ιστορία από την Πόλη» τραγουδούν οι φίλοι της ΑΕΚ. Θα σας πω κι εγώ σήμερα μια (φανταστική, όμως) ιστορία.
Σε μια γειτονιά του κόσμου, τον Μάιο του 2019, έγιναν δημοτικές εκλογές. Οι κύριοι αντίπαλοι συνδυασμοί ήταν δύο. Αυτός του μέχρι τότε δημάρχου και αυτός που μέχρι τότε ήταν στην παράταξη του νυν δημάρχου, αλλά τώρα κατέβηκε απέναντι. Ως εδώ ουδέν μεμπτόν και τα πάντα θεμιτά.
Στις εκλογές θριάμβευσε ο αντίπαλος του τέως δημάρχου, που μέχρι τις εκλογές ήταν με τον δήμαρχο και κατείχε και αξίωμα. Η γειτονιά όμως, 15 μήνες τώρα, είχε προβλήματα και οι γείτονες μουρμούριζαν.
Και οι καινούργιοι, που όμως ήταν στα πράγματα και πριν, επί παλιού, άρχισαν: «Βρήκαμε καμένη γη» (δεν τα ήξεραν αυτά, όταν ήταν στα πράγματα;), «Γίνονται και σαμποτάζ. Ρίχνουν νερό στα ρεζερβουάρ των απορριμματοφόρων».
Πρώτον, αυτό γίνεται καλό με ζάχαρη στα ρεζερβουάρ. Δεν διαβάζουν Ιστορία;
Δεύτερον, λέτε να ξεκινήσει από κει τίποτις περίεργο;
Το ξαναλέω, η ιστορία είναι φανταστική. Θα μπορούσε όμως να είναι και αληθινή. Θα μπορούσε ακόμη να είναι και όμορφη, αν οι νυν άρχοντες άφηναν τις δικαιολογίες και έβαζαν τον απαυτό τους κάτω και έπιαναν δουλειά.
