Η Ντόρα Μπακογιάννη (ευτυχώς) δεν είναι πλέον υπουργός Εξωτερικών, αλλά (δυστυχώς) ασχολείται ακόμα με την εξωτερική πολιτική
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Στο τουίτερ μια μέρα περιπατούσα και είδα της καταστροφής τη μούσα. Ηταν η κυρία Μπακογιάννη, που λέτε, μ’ ένα χαμόγελο γλυκό, σαν κολλυβόζουμο, συνοδευόμενη από ντριμ τιμ: ΓΑΠ (ναι, ο Γιώργος Παπανδρέου αυτοπροσώπως), Καιρίδης (βουλευτής της Ν.Δ. που είπε «είμαστε παιδιά των Οθωμανών», «μύθος η Γενοκτονία των Ποντίων»), Πιπιλή, Ρουσόπουλος. Όλοι μαζί, καταχαρούμενοι (γιατί να μην είναι; Εμείς πληρώνουμε τα μισθά τους), ποζάρουν, και η κυρία Μπακογιάννη γράφει στο συνοδευτικό της φωτογραφίας κείμενο: «Καθ’ οδόν από Φρανκφούρτη για Στρασβούργο, η ελληνική αποστολή ως μια ομάδα ετοιμάζεται!»
Έχοντας τέτοια αποστολή, που ετοιμάζεται ως ομάδα για να χειριστεί τα ζητήματα της πατρίδος, για ένα πράγμα πρέπει να είμεθα βέβαιοι: Το όνειρο της Πόλης δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ. Μόνο μια μικρή αλλαγούλα θα γίνει: Από κεφαλαίο, το «π» της Πόλεως θα γίνει μικρό, διότι δεν θα ονειρευόμαστε πια να πάρουμε πίσω την Πόλη από τους Τούρκους, αλλά οποιαδήποτε ελληνική πόλη. Ναι, η πόλη της Λαμίας θα γίνει ένα πανελλήνιο ιδανικό, όνειρο που θα φλογίζει τις καρδιές μας. Αν πάρουμε ποτέ πίσω την πόλη του Ασπροπύργου, το Κορωπί, την πόλη των Ιωαννίνων, κάποια πόλη, τέλος πάντων, θα γιορτάσουμε με πάθος και έκσταση – πώς νιώθουμε στις δεκάδες τελευταίες συναυλίες των Πυξ Λαξ; Ακόμα καλύτερα!
Η συνύπαρξη ΓΑΠ, Καιρίδη, Πιπιλή, Ρουσόπουλου και Μπακογιάννη στη φωτογραφία δεν είναι τυχαία. Δείχνει ότι το σχέδιο είναι ένα, υπηρετείται πιστά, το κόμμα είναι ένα και μεταμφιέζεται αποτελεσματικά σε πολλά, και η οδός που ακολουθείται είναι μία και οδηγεί στην ακύρωση των συνεπειών της Εθνεγερσίας του 1821. Το Αιγαίο ήδη έχει γκριζαριστεί από την εποχή του Σημίτη των Ιμίων (όποιος θέλει να το διαψεύσει αυτό ας κάνει κάμπινγκ στα Ιμια) και η εποχή είναι ώριμη για να κοπούν κομμάτια από τις σάρκες του έθνους και να δοθούν στους αδηφάγους γκρίζους λύκους του τουρκισμού.
Αυτά θα γίνουν, εκτός εάν ο Κύριος -για δικούς Του λόγους, άγνωστους σε εμάς- μας λυπηθεί…
