• Από τον Θόδωρο Λέλεκα*
Νομοτελειακά, κάθε φορά που θα βρεθώ σε συζήτηση με θέμα το κρασί, είτε η ομήγυρη είναι φιλική είτε επαγγελματική, η κουβέντα θα πάει στις τιμές, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το καλό κρασί είναι απαραίτητα ακριβό. Την πιο πρόσφατη φορά, μάλιστα, που έγινε αυτό, πληροφόρησα τους συνομιλητές μου για το ακριβότερο κρασί στην Ιστορία (μέχρι σήμερα τουλάχιστον), μία φιάλη Domaine de la Romanée-Conti Grand Cru από την Βουργουνδία, εσοδείας 1945, η οποία το 2018 αγοράστηκε σε δημοπρασία στην Νέα Υόρκη από έναν Ασιάτη συλλέκτη προς 558 χιλιάδες δολλάρια. Νομίζω, μπορείτε να φανταστείτε την αντίδρασή τους στο άκουσμα της είδησης αυτής. Τους διευκρίνισα, βέβαια, ότι πρόκειται για ένα ούτως ή άλλως εξαιρετικό κρασί από μία μεγάλη χρονιά, το οποίο είχε κυκλοφορήσει τότε σε μόλις 600 φιάλες, με την συγκεκριμένη να είναι ίσως η τελευταία εναπομείνασα στον πλανήτη, νομίζω όμως ότι το ποσό παραήταν αστρονομικό για να το δικαιολογήσουν με οποιονδήποτε τρόπο.
Ποιοι είναι λοιπόν οι παράγοντες που διαμορφώνουν την τιμή του κρασιού; Ξεκινάμε από τα βασικά, τα οργανικά κόστη του οινοποιείου – τα εργατικά για την φροντίδα του αμπελιού όλο τον χρόνο, την πρώτη ύλη και τα έξοδα που έχουν να κάνουν με την φιάλη και την συσκευασία, τα λειτουργικά έξοδα των εγκαταστάσεων, μέχρι και τα μεταφορικά για να φτάσει το κρασί σε κάποιο ράφι κάβας ή σούπερ μάρκετ κοντά μας. Όλα αυτά υπολογίστε ότι για τα περισσότερα κρασιά που συναντάμε καθημερινά στο εμπόριο ξεκινάνε από μερικά ευρώ. Τα οποία όμως «στον δρόμο» πολλαπλασιάζονται, λόγω της προστιθέμενης αξίας όλων όσα παρεμβάλλονται μέχρι το κρασί να φτάσει στα χέρια μας: του διανομέα, του χονδρέμπορου και, φυσικά, του λιανέμπορου από τον οποίο θα το προμηθευτούμε. Αν μάλιστα πρόκειται και για κρασί που εισάγεται από κάποια ξένη χώρα, θα πρέπει να προσθέσουμε και το περιθώριο κέρδους του εισαγωγέα, καθώς και την επιβάρυνση στο κόστος του κρασιού από τα έξοδα της διεθνούς μεταφοράς, αλλά και τυχόν δασμούς.
Εκεί, βέβαια, που η τιμή του κρασιού εκτοξεύεται κυριολεκτικά, με αποτέλεσμα ο κόσμος να δημιουργεί μια στρεβλή εντύπωση και συχνά να εξοργίζεται, είναι στην εστίαση. Κι αυτό γιατί εκεί επικρατεί η κοινή πρακτική να χρεώνεται το κρασί στον πελάτη 3 ή και 4 φορές πάνω από την τιμή του, ως αντίτιμο της προστιθέμενης αξίας της επιλογής του κρασιού, της συντήρησης, καθώς και του σωστού σερβιρίσματος από εξειδικευμένο προσωπικό με τον ανάλογο εξοπλισμό κ.λπ.
Μετά από όλα τα παραπάνω, πέρα από τα κόστη, τα έξοδα, τα κέρδη κ.λπ., η πιο σωστή βάση υπολογισμού ή μάλλον εκτίμησης της αξίας ενός κρασιού, για μένα, είναι η σχέση ποιότητας-τιμής. Για να το πούμε «λιανά», η σχέση τού τι έδωσες με το τι πήρες. Όπως έχω πει πολλές φορές, μπορεί να δώσει κανείς 50, 60 ή και παραπάνω ευρώ για ένα κρασί και να το απολαύσει τόσο πολύ, μαζί με την παρέα του, που να χαίρεται για τα «καλοδοσμένα» χρήματά του, και αντίστοιχα να δώσει 5 ή 6 ευρώ και το κρασί που θα πάρει να τον κάνει να το μετανιώσει. Κάπως έτσι (θέλω να) πιστεύω ότι και ο επενδυτής που πλήρωσε σχεδόν 600 χιλιάδες δολλάρια για το υπερ-σπάνιο κρασί από την Βουργουνδία, όταν το τοποθέτησε στην συλλογή του μαζί με όλα τα υπόλοιπα εκλεκτά αποκτήματά του, θα χαμογέλασε ικανοποιημένος…
ΤΑ ΜΑΘΑΤΕ;
* Ναι, είναι το απόλυτο «talk of the town». Και δεν είναι περίεργο, άλλωστε. Όταν ο Άρης Βεζενές κάνει ένα νέο ξεκίνημα, γίνεται χαμός πριν καν ανοίξει. Αφού δε αρχίσει να λειτουργεί, ο κόσμος συρρέει ασταμάτητα. Αυτό ακριβώς συνέβη και με το «Manari», το οποίο άνοιξε μόλις στα μέσα του Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για μια καθαρόαιμη ελληνική ταβέρνα, η οποία έχει σαφή προσανατολισμό προς το κρέας, με την υπογραφή ενός σεφ-εστιάτορα που ξέρει το εκλεκτό και νόστιμο κρέας όσο (πολύ) λίγοι. Οι κρεατοφαγικές δημιουργίες, λοιπόν, πρωταγωνιστούν, με «σταρ» τα παϊδάκια που είναι κορυφαία.
Ωστόσο, δεν λείπουν και μαγειρευτά πιάτα, τα οποία είναι καλοφτιαγμένα και πεντανόστιμα, ενώ ο σεφ δεν ξεχνάει τις επτανησιακές καταβολές του, περιλαμβάνοντας στον κατάλογο και –το ευαίσθητο, λόγω καταγωγής, σημείο μου– την απόλυτη κεφαλονίτικη κρεατόπιττα. Σημειώστε ότι η λίστα με τα κρασιά και τις μπύρες είναι αξιόλογη και απόλυτα επαρκής, δίπλα στο μενού. Επίσης, να περιμένετε σωστή τιμολόγηση και απόλυτα επαγγελματική εξυπηρέτηση. Θα βρείτε το «Manari» στην καρδιά της νυχτερινής Αθήνας (Πλατεία Αγ. Θεοδώρων 3 / 215-2153804).
* Σας το είχα προτείνει και πέρυσι τέτοιο καιρό και επανέρχομαι να το ξανακάνω και φέτος, καθώς χρόνο με τον χρόνο γίνεται όλο και καλύτερο! Το Athens Bar Show είναι ο απόλυτος προορισμός για κάθε φίλο του αλκοολούχου ποτού και του cocktail – επαγγελματία και μη. Αν είστε ένας από αυτούς, δεν πρέπει να το χάσετε! Επιστρέφει, για 14η χρονιά, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, με πρόγραμμα δυνατότερο από ποτέ: περισσότεροι από 130 εκθέτες σε 4 θεματικές περιοχές θα φέρουν τα προϊόντα τους –υφιστάμενα και ολοκαίνουργια– για να τα δοκιμάσουμε, να τα γνωρίσουμε, να τα συγκρίνουμε και να τα συζητήσουμε.
Επιπλέον, για όσους διψούν όχι μόνο για αλκοόλ αλλά και για γνώση, περισσότερα από 80 σεμινάρια και masterclasses πάνω σε προϊόντα, τεχνικές και τάσεις θα μας κατατοπίσουν για όλα όσα μας ενδιαφέρουν, αλλά και γι’ αυτά που έρχονται. Το Athens Bar Show θα λάβει χώρα το διήμερο 5&6 Νοεμβρίου (ίσα που προλαβαίνετε!). Για πληροφορίες και εισιτήρια, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα https://www.athensbarshow.gr/el.
* Έχει ανοίξει από το καλοκαίρι και πλέον είναι «στρωμένο» και άκρως απολαυστικό. Ο λόγος για το «Rawbata», το τελευταίο εγχείρημα ενός από τους πιο δημιουργικούς σεφ, του Πολυχρόνη Δαμαλά.
Σε έναν όμορφο και ζεστό χώρο κάτω από την οδό Πανόρμου (με καλό καιρό, το «έξω» του στην πλατεία είναι μαγικό), ο σεφ και η ομάδα του ξεδιπλώνουν την φαντασία και την δημιουργικότητά τους και τις κάνουν πράξη, προσφέροντας ένα μενού απλό αλλά ταυτόχρονα πολυεπίπεδο, το οποίο αλλάζει και εξελίσσεται συνεχώς, βασισμένο σε επιλεγμένες πρώτες ύλες της ημέρας! Θεωρώ –και είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου– τεράστιο πλεονέκτημα το πολύ ευγενικό και αποτελεσματικό service, ενώ οφείλω να πω ότι οι τιμές τόσο των πιάτων όσο και της πολύ ενδιαφέρουσας λίστας κρασιών είναι εντυπωσιακά τίμιες! Ο επόμενος γαστριμαργικός σας προορισμός λοιπόν είναι το «Rawbata» στους Αμπελοκήπους (Λακωνίας 33 / 210-6923796). Τα δε Σαββατοκύριακα είναι ανοιχτό και το μεσημέρι. Καλή όρεξη!
* Ο Θόδωρος Λέλεκας είναι δημοσιογράφος και εκπαιδευτής οίνου και αποσταγμάτων. Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Οίνου & Αποσταγμάτων, ενώ παράλληλα είναι και κριτής σε ορισμένους από τους σημαντικότερους διεθνείς διαγωνισμούς οίνου. Από το 2017 είναι υπεύθυνος εκπαίδευσης και Brand Ambassador του Ομίλου Moët Hennessy για την Κεντρική και Νότια Ευρώπη. Πρώτα και πάνω από όλα, όμως, δηλώνει winelover
