Για να καλεί ο Λευκός Οίκος τον Πρόεδρο της Κυπριακής ∆ημοκρατίας στο Οβάλ Γραφείο για συνάντηση με τον Πρόεδρο Μπάιντεν, σχεδόν 20 χρόνια από την προηγούμενη συνάντηση Κλίντον – Κληρίδη, αυτό σημαίνει ότι η αμερικανική συμμαχία αντιμετωπίζει πολύ μεγάλα προβλήματα στη Μέση Ανατολή. Ιδιαίτερα μετά τη ραγδαία επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, οι οποίες, ύστερα από τις προεδρικές εκλογές της 4ης Νοεμβρίου και με την αυγή του νέου χρόνου, ίσως μεταφερθούν από το πεδίο της διπλωματίας στο πεδίο των μαχών. Είναι σε ανάγκη οι ΗΠΑ. ∆εν συνηθίζουν τέτοιου είδους γαλαντομίες και χειρονομίες, πόσο μάλλον όταν μερικές εβδομάδες πριν ο γενικός γραμματέας του οργανισμού που ελέγχουν εδώ και χρόνια, του ΟΗΕ, ο κύριος Γκουτέρες, κάλεσε και εξίσωσε στο ίδιο τραπέζι, στο πλαίσιο της τριμερούς διάσκεψης, τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη με τον πρωθυπουργό του ψευδοκράτους Τατάρ. ∆ηλαδή, τον Πρόεδρο ενός αναγνωρισμένου κράτους με τον επικεφαλής μιας μη αναγνωρισμένης οντότητος!
Η αλήθεια είναι ότι το ΝΑΤΟ είναι ανύπαρκτο στην ευρύτερη περιοχή και πως, δεδομένης της κλιμάκωσης στις σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ, οι βάσεις του που βρίσκονται σε τουρκικό έδαφος δεν είναι ασφαλείς, ούτε είναι βέβαιο ότι στο μέλλον θα αποτελέσουν εφαλτήριο για επιθέσεις και στήριξη στο Ισραήλ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Ο Ερντογάν δεν είναι δεδομένος και προβλέψιμος σύμμαχος – είναι όπως ξυπνήσει, ανάλογα με τα συμφέροντα της χώρας του. Σήμερα είναι, αύριο δεν είναι. Και όταν οι σύμμαχοι εκδίδουν ανακοινώσεις ότι «δεν είναι πρόβλημα» να παρίσταται ο Ερντογάν, ηγέτης χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ, στη σύνοδο των BRICS, καταλαβαίνετε πού έχουμε φτάσει. Κάνει ό,τι θέλει. Ο εξευτελισμός της συμμαχίας είναι τέλειος.
Καταφύγιο
Όπως εξελίσσονται λοιπόν τα πράγματα, η Κύπρος αλλά και η Κρήτη αναδεικνύονται στο στρατηγικό βάθος του -περικυκλωμένου από μια θάλασσα εχθρών- Ισραήλ. Ενώ συγκεκριμένες ελληνικές περιφέρειες ήδη αποτελούν το καταφύγιο πολιτών του σε περίπτωση ανάγκης. Ακόμα και στα σύνορά μας με την Αλβανία. Η Αμερική λοιπόν έχει πλήρη ανάγκη αξιοποίησης του κυπριακού εδάφους, όπου υπάρχουν οι βάσεις της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και του εδάφους της Κρήτης μας, όπου υπάρχει η βάση της Σούδας. Μια ματιά στον χάρτη αρκεί για να καταλάβουμε πόσο έχει εκτιναχθεί στο χρηματιστήριο της γεωπολιτικής η αξία της Κύπρου μας και, δευτερευόντως, της Σούδας. Αλλά, βεβαίως, πόσο έχουν εκτιναχθεί και οι κίνδυνοι. Πρώτον, διότι ούτε η Κύπρος ούτε η Κρήτη έχουν αντιαεροπορικό θόλο προστασίας Iron Dome, όπως το Ισραήλ, και, δεύτερον, διότι στο έδαφος της Κύπρου συνωστίζονται Τούρκοι, Ιρανοί, Ρώσοι, Ισραηλινοί, Άραβες, οι οποίοι μπορούν να μετατρέψουν ανά πάσα στιγμή σε πεδίο μάχης και τα Κατεχόμενα αλλά και το ελεύθερο κομμάτι του νησιού. Οι διαρροές πως η πρόσκληση στον κύριο Χριστοδουλίδη οφείλεται στο γεγονός ότι βρισκόμαστε μία εβδομάδα πριν από τις αμερικανικές εκλογές και η ψήφος της ελληνοαμερικανικής κοινότητας είναι πολύτιμη, και πως η επίσκεψη στο Οβάλ Γραφείο είναι η έμπρακτη αναγνώριση για τη στροφή της εξωτερικής πολιτικής των αδελφών μας από τη Ρωσία στην Αμερική δεν είναι πειστικές. Αντιθέτως, η άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων προς τη Λευκωσία δείχνει τι ακριβώς παίζεται αυτή τη στιγμή στην ευρύτερη περιοχή. Είπαμε, οι γαλαντομίες δεν είναι τυχαίες! Συνοδεύονται από υποχρεώσεις.
Υπό αυτή την έννοια, και επειδή η «γούνα» των συμμάχων μας καίγεται, ο κύριος Χριστοδουλίδης έχει μια σπάνια ευκαιρία, αρκεί να επιδείξει τόλμη. Και το γράφουμε αυτό γιατί, σύμφωνα με διπλωμάτη μας που ήταν παρών στην αίθουσα, η εμφάνισή του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ δεν κέντρισε το ενδιαφέρον κανενός. Ως ομιλητές κέρδισαν το ακροατήριό τους ο πρόεδρος Ερντογάν, ο πρόεδρος του Ισραήλ Νετανιάχου και ο δικός μας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη δεύτερη ομιλία του (η προηγούμενη, στο summit, για τη σχέση παγκόσμιας διακυβέρνησης και εθνικού συμφέροντος, απογοήτευσε). Όχι, όμως, ο Χριστοδουλίδης. Τώρα, λοιπόν, έχει μια σπάνια ευκαιρία: να αξιοποιήσει το μομέντουμ και να θέσει με ένταση στους Αμερικανούς την άποψη ότι η λύση των δύο κρατών, την οποία προωθούν οι Τούρκοι για τη Μεγαλόνησο, απορρίπτεται και αποδοκιμάζεται. Το ίδιο και η λύση των δύο κρατών με το καμουφλάζ της ομοσπονδίας ή της συνομοσπονδίας, που προωθούν ο ΟΗΕ και ειδική απεσταλμένη του, η οποία φιλοδοξεί να διαδεχθεί τον Γκουτέρες στη θέση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ.
Με την ιστορία
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής ∆ημοκρατίας θα συνομιλήσει με την Ιστορία, όχι με τον πρόεδρο Μπάιντεν. Θα συνομιλήσει με την Ιστορία και το βαθύ κράτος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο υποχρέωσε τον Μπάιντεν να πραγματοποιήσει αυτή τη συνάντηση – αποκλείεται να το σκέφτηκε μόνος του. Είναι η ώρα του, λοιπόν. Αρκετή απογοήτευση έχει σκορπίσει στον Ελληνισμό, και ιδιαίτερα σε όσους τον υποστήριξαν, με όσα έχει πράξει μέχρι τώρα στη θητεία του. Καιρός να επιδείξει χάρισμα ηγεσίας, αν έχει, να ισοφαρίσει και να υπερκεράσει τις εντυπώσεις. Η Κύπρος είναι πάνω από όλους μας. Η προϋπόθεση για να το κάνει αυτό είναι μία και μοναδική: να μη φοβάται. Να μην πάει εκεί ο φτωχός συγγενής, που αρκείται σε μερικά επαινετικά λόγια και σε μια photo opportunity. Η Κύπρος είναι πολύ περισσότερα από μια φωτογραφία.
Διαβάστε ακόμα:
