Δυστυχώς, η δικαιοσύνη στο υποανάπτυκτο ισπανικό κράτος δεν λειτουργεί με τον υποδειγματικό τρόπο της Μητσοτακικής Ελλάδας. Όπου το σύνολο των σοβαρών υποθέσεων διαλευκαίνονται με μπλε και πράσινους κόκκους.
Στο Μέγαρο Μαξίμου λοιπόν υπάρχει μία έκδηλη ανησυχία από την κινητικότητα που έχουν εκδηλώσει οι δικαστικές αρχές των κονκισταδόρων, αναφορικά με μία υπόθεση μεταφοράς ναρκωτικών, με ελληνική εμπλοκή, η οποία όμως στην χώρα που έχει την ευλογία να διοικείται από το Τσιτάχ της Μεσογείου, είχε διερευνηθεί διεξοδικά χωρίς να προκυψει κάτι ύποπτο.
Ο καθένας άλλωστε μπορεί να φορτώσει τέσσερις τόνους κοκαΐνης σε ένα ξένο πλοίο, χωρίς να γίνει αντιληπτός. «Τι πιο σύνηθες να συμβεί», όπως θα έλεγε και ο τιτάνας της σύγχρονης δημοσιογραφίας…
Φαίνεται όμως ότι οι απολίτιστοι και πρωτόγονοι Ισπανοί δεν είχαν την ίδια γνώμη. Εκεί, στις Ηράκλειες Στήλες κάποιο μέλος του πληρώματος απηύδησε από την 20μηνη φιλοξενία στο σωφρονιστικό ιδρυμα της Ιβηρικής χερσονήσου και θεώρησε σωστό να ισχυριστεί ότι είχε εργαστεί και σε άλλο πλοίο με παρόμοιο δρομολόγιο όπου και εκεί είχε εντοπιστεί μικρότερη ποσότητα της λατινοαμερικανικής σκόνης, πάλι από τις Ισπανικές αρχές.
Εκεί ακριβώς βάρεσαν οι καμπάνες της Σαγράδα Φαμίλια του Γκαουντί. Διότι το προηγούμενο πλοίο είχε καραβοκύρη ξακουστό και όχι αμούστακο παιδί για ιδιοκτήτη. Κάπως έτσι άρχισε ένα ανακινείται το θέμα και να αρχίζουν οι Ισπανικές απαιτήσεις, οι οποίες μάλιστα απευθύνονται σε δικαστικό λειτουργό που δεν πρόκειται να σημάνει «ισπανική υποχώρηση», ακόμα και αν κατέβει η ίδια η Σαγράδα Φαμίλια α λα Γκρέκα στο γραφείο του…
