Ο Τραμπ και το τέλος του… δυτικού κόσμου

Στη νέα εποχή που ανατέλλει οι ΗΠΑ απομακρύνονται από την Ευρώπη, που έχει γίνει λιγότερο ενάρετη

Must Read

Ένα σχεδόν απρόβλεπτο παλιρροϊκό κύμα οδήγησε τον Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, παρά τον εξωφρενικό πόλεμο που υπέστη από την αντιπολίτευση και την ψευτοαριστερή ελίτ της χώρας του, τα εγχώρια και τα διεθνή ΜΜΕ αλλά και την πλειονότητα των ηγετών του δυτικού κόσμου.

  • Από τη Μαρία Δεναξά

Για την επικράτησή του σίγουρα θα συνεχίσει να χύνεται πολύ μελάνι, καθώς οι λόγοι που τον οδήγησαν ξανά στην εξουσία και το μέγεθος της επιτυχίας του οφείλονται στις αδυναμίες των ∆ημοκρατικών και στη συμβολή του Ίλον Μασκ. Όλα αυτά έχουν σχολιαστεί πριν, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και μετά. Το πραγματικό ερώτημα είναι να κατανοήσουμε τι είναι πιθανό να συμβεί από εδώ και στο εξής και ποιες αλλαγές προμηνύουν ή σηματοδοτούν αυτές οι εκλογές.

 

Πρώτο και αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα είναι πως το εκλογικό αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών δείχνει πως όχι μόνο ο κόσμος έχει βαρεθεί τον άρρωστο σε ορισμένες περιπτώσεις γουοκισμό, αλλά δεν τον αποδέχεται κι όποιος θα μπορούσε να τον σταματήσει να κερδίζει στις προτιμήσεις ψήφου. Η ευρωπαϊκή Αριστερά έκανε ένα τραγικό λάθος που αγκάλιασε αυτές τις υπερβολικές ιδεολογικές μάχες, στις οποίες κινδυνεύει να χάσει τα πάντα. Όπερ κι εγένετο δηλαδή…

∆εύτερον, η νίκη του Τραμπ για πολλούς σηματοδοτεί το τέλος της παγκοσμιοποίησης, η οποία από τα μέχρι τώρα αποτελέσματά της αμφισβητείται αν είναι θετική, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις κερδίζουν οι λίγοι και χάνουν οι πολλοί. Αυτή η παθογένεια, όπως και πολλές άλλες, αναδείχθηκε από τη βιαιότητα με την οποία επιβλήθηκε στους λαούς.

Κατά συνέπεια, η επιστροφή στον προστατευτισμό που πρεσβεύει ο Τραμπ είναι κατανοητή, δεδομένης και μιας άλλης παραμέτρου: ∆εν είναι όλα τα έθνη ευθυγραμμισμένα με τους ίδιους κανόνες, όπως η Κίνα, η οποία εξακολουθεί να απολαμβάνει το καθεστώς της «αναπτυσσόμενης χώρας» στον ΠΟΕ. Ως επακόλουθο, οι ευρωπαϊκές οικονομίες θα έπρεπε προ πολλού να έχουν ανακτήσει δυναμισμό αγκαλιάζοντας τις νέες τεχνολογικές προκλήσεις. Αυτή η αδυναμία τις άφησε ήδη πολύ πίσω.

Στο ζήτημα της ενέργειας, αν η ρεπουμπλικανική κυβέρνηση απομακρυνθεί από τα περιβαλλοντικά πρότυπα που ορίζονται στη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, τι θα κάνει η γηραιά Ευρώπη, που έχει εμπλακεί στην απόρριψη της πυρηνικής ενέργειας, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος επιδίδεται χωρίς ενδοιασμούς; Πόσο μάλλον που η Αμερική επωφελείται από το σχιστολιθικό αέριο, του οποίου η εκμετάλλευση απαγορεύεται στην ευρωπαϊκή επικράτεια εξαιτίας της μεγάλης περιβαλλοντικής καταστροφής που προκαλεί.

Μια άλλη παράμετρος είναι πως η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ σηματοδοτεί το τέλος του Σχεδίου Μάρσαλ, το οποίο έθεσε την Ευρώπη, που είχε καταστραφεί από τον πόλεμο του ’39-’45, υπό αμερικανική οικονομική και στρατιωτική κηδεμονία. Η έλευση του ρεπουπλικάνου πολιτικού θα πρέπει να σηματοδοτήσει την έναρξη μιας χειραφέτησης που έχει καθυστερήσει εδώ και καιρό. Ογδόντα χρόνια μετά, τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να σταματήσουν να παίρνουν εντολές από την Ουάσινγκτον, ιδίως στην εξωτερική πολιτική, χωρίς ενδεχομένως να αμφισβητήσουν το ΝΑΤΟ, το οποίο θα μπορέσει να διατηρήσει τον λόγο ύπαρξής του αν η διοίκησή του είναι κοινή.

Τέταρτον, θα μπορούσε η νέα ρεπουμπλικανική κυβέρνηση να κατευνάσει την τρέχουσα πολεμοκαπηλία που βυθίζει τον κόσμο μας στο πένθος. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν βλέπουν πλέον τον εαυτό τους αποκλειστικά ως τον αστυνόμο του κόσμου, έτοιμο να τραβήξει τη σκανδάλη ανά πάσα στιγμή, αλλά μάλλον ως μια δύναμη με επιρροή που κερδίζει τον σεβασμό με άλλα μέσα, τότε υπάρχουν πολλά που θα μπορούσε να κερδίσει ο Τραμπ. Οι δύο πρόσφατοι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή έχουν επιπτώσεις που ξεπερνούν την επικράτειά τους και η έκβασή τους θα αναδιαμορφώσει την παγκόσμια γεωπολιτική.

Η Ευρώπη, αν και άμεσα ενδιαφερόμενη, έχει αποδειχθεί διπλωματικά αναποτελεσματική όσον αφορά την Ουκρανία και διχασμένη για την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση. Θα ήταν επομένως χρήσιμο για τις Ηνωμένες Πολιτείες να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο παρεμβαίνουν, με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να λύσουν τον γόρδιο δεσμό. Εν τω μεταξύ, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται να είναι οπαδός των διμερών σχέσεων, που είναι λιγότερο φλύαρες και πιο συγκεκριμένες από τις πολυμερείς, που με όσα γίνονται σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν χάσει μέρος της αρχικής τους αξιοπιστίας με την πάροδο των ετών.

Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει υποσχεθεί πως θα φέρει τα πάνω κάτω, κάτι που είναι φυσικά αποσταθεροποιητικό. Αν οι απελπισμένοι Ευρωπαίοι προαναγγέλλουν πως με την επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ έρχεται το τέλος του κόσμου, είναι επειδή φοβούνται το τέλος του δικού τους. Στην πραγματικότητα, στη νέα εποχή που ανατέλλει οι Ηνωμένες Πολιτείες απομακρύνονται από την Ευρώπη, που έχει γίνει λιγότερο ενάρετη, λιγότερο λογική, λιγότερο ειρηνική, περισσότερο σκληρή και αυταρχική, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις ευρωπαϊκές αξίες!

Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία

Διαβάστε ακόμα:

Ακολουθήστε το newsbreak.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις τελευταίες & σημαντικές ειδήσεις.

Ακολουθήστε το newsbreak.gr στο κανάλι μας στο YouTube για να είστε πάντα ενημερωμένοι.

Ακολουθήστε το newsbreak.gr στο κανάλι μας στο Viber για να είστε πάντα ενημερωμένοι.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο newsbreak.gr

Κάθε σχόλιο δημοσιεύεται αυτόματα. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να αφαιρέσουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το newsbreak.gr ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

εισάγετε το σχόλιό σας!
Πληκτρολογήστε το όνομα σας

Περισσότερα Βίντεο

Διαβάζονται τώρα

More Articles Like This