Το όραμα του Ερντογάν για τη «γαλάζια πατρίδα», όσο παράξενο και ν’ ακούγεται σημειολογικά, έχει να κάνει με την επέκταση της εδαφικής κυριαρχίας της Τουρκίας στη θάλασσα.
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Γνωρίζοντας ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να διεκδικήσει ελληνικά νησιωτικά εδάφη, ουσιαστικά αποσκοπεί στην περικύκλωση αυτών με την επέκταση της τουρκικής επικράτειας στη θάλασσα. Δεν αρνείται και δεν αμφισβητεί, δηλαδή, την κυριαρχία της Ελλάδας σε αυτά, αλλά με την αμφισβήτηση της υφαλοκρηπίδας των νησιών επιδιώκει να τα καταστήσει απλούς ελληνικούς θύλακες εντός τουρκικής επικράτειας.
Φανταστείτε δηλαδή, αν υλοποιηθεί αυτός ο σχεδιασμός της Τουρκίας, τη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, τη Ρόδο και τα άλλα νησιά μας που βρίσκονται κοντά στις μικρασιατικές ακτές, μετά τα 6 ναυτικά μίλια των χωρικών μας υδάτων, να περιβάλλονται όχι από διεθνή ύδατα, αλλά από θάλασσα της τουρκικής επικράτειας!
Αυτός είναι ο σχεδιασμός της νεοοθωμανικής Τουρκίας του Ερντογάν, που αποδεικνύει και πόσο ολέθρια μπορεί να αποδειχθεί μια συναινετική προσφυγή στη Χάγη, για την οποία διάφοροι προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα κατοχυρώσει τα εθνικά μας συμφέροντα.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι τα εθνικά συμφέροντα είναι μια έννοια που έχει να κάνει με κάποιον τοπικό και χρονικό περιορισμό, σε αντίθεση με τα εθνικά μας δίκαια που είναι διαχρονικά και έχουν διαμορφωθεί στην ιστορική πορεία του λαού μας. Η οποιαδήποτε αναφορά σε εθνικά συμφέροντα και όχι σε εθνικά δίκαια μπορεί να υποκρύπτει μια λανθάνουσα διάθεση υποχωρητικότητας.
Κάτι ανάλογο δηλαδή με την «τέχνη του εφικτού» που επικαλούνται συχνά οι πολιτικοί για να καλύψουν τη διαπραγματευτική ή πολιτική τους ανεπάρκεια. Κανείς δεν αμφισβητεί, φυσικά, ότι δεν είναι εύκολο σε μια διαπραγμάτευση να πετύχεις το απόλυτο. Είναι πολύ διαφορετικό όμως να την ξεκινάς με στόχο να επιτύχεις το εφικτό, από το να προσπαθήσεις να προσεγγίσεις το ανέφικτο.
Η όποια προσφυγή στη Χάγη, λοιπόν, θα ήταν ολέθρια, αφού αυτή θα συντελούνταν υπό την πίεση και την προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, με την ανοχή και την ουσιαστική στήριξη της Γερμανίας που συνεχίζει να αγνοεί τη χώρα μας επί του θέματος, αλλά και την κλιμακούμενη απειλή της Άγκυρας για τη διοχέτευση εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών στα νησιά μας, καθώς και υπό το δόγμα της γείτονος ότι «τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα».
Το τελευταίο διάστημα είναι αλήθεια ότι υπήρξαν δηλώσεις και ενέργειες συμμάχων μας προς μία κατεύθυνση προειδοποίησης και συμμαζέματος της τουρκικής προκλητικότητας. Τόσο η στρατιωτική παρουσία της Γαλλίας στην ανατολική Μεσόγειο όσο και η δήλωση Πάιατ ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα μόνο ως θετικές μπορούν να εκληφθούν για τα εθνικά μας δίκαια.
Αν θα έχουν, όμως, και τα αποτελέσματα που όλοι προσδοκούμε, είναι κάτι που εναπόκειται στη δική μας αξιοπρεπή αντιμετώπιση της κατάστασης. Ίσως έχει έρθει πλέον το πλήρωμα του χρόνου για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, με την εκμετάλλευση του γενικότερου δυσμενούς κλίματος σε βάρος της Άγκυρας.
Η εξαγγελία των 12 ν.μ., εκτός από μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαπιστώσουμε την ειλικρίνεια και την αποφασιστικότητα στήριξης των συμμάχων μας προς τα εθνικά μας δίκαια, θα αποτελέσει και την απόλυτη δικλίδα ασφαλείας απέναντι στον επεκτατισμό, αφού θα ματαιώσει οριστικά τα τουρκικά σχέδια, με δεδομένο ότι οι ονειρώξεις περί «γαλάζιας πατρίδας» θα βρουν απέναντί τους θάλασσες της ελληνικής επικράτειας και ανθρώπους αποφασισμένους να τις υπερασπιστούν.
*Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» [email protected]
