Ιδού πως κατασκευάζουν εγκληματίες (και) στην Ελληνική Βουλή και στην ελληνική κοινωνία!

“…Στον γονιό
που συνθλίβεται από την εργασιακή ανασφάλεια, την 12ωρη εργασία, την
σωματική και ψυχική εξάντληση, που του στερείται η δυνατότητα πραγματικής
ανατροφής του παιδιού του, φορτώνουμε και την ποινική ευθύνη για
παραμέληση εποπτείας του ανηλίκου και μάλιστα με αυστηρότερες ποινές…”

Κρατήστε αυτό το απόσπασμα. Είναι από ομιλία-εισήγηση ενός εκ των πλέον αρμοδίων θεσμικών παραγόντων, τον οποίο θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια.

• Του Γιάννη Ντάσκα

ΕΡΩΤ. Ποιός φορτώνει στον γονιό και στους λοιπούς;

ΑΠΑΝΤ. Το Κράτος με τους νόμους του.

ΕΡΩΤ. Ποιοί φτιάχνουν τους νόμους;Η Βουλή;

ΑΠΑΝΤ. Οοοοχι!

Μέχρι τώρα στην Ελλάδα έχουμε ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ κυβερνήσεις. Αρα τους νόμους τους φτιάχνει το ΚΟΜΜΑ που έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Το επόμενο τους αντικαθιστά με δικούς του ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ νόμους.

Ακόμα πιο ωμά:

Ο Μπάϊντεν έδωσε με νόμο χάρη στο γιό του για τα εγκλήματά του και ο Τράμπ με νόμο δικό του θα δώσει χάρη στους δικούς του για άλλα εγκλήματα και διόρισε ήδη ουσιαστικά κυβερνήτη έναν τυχάρπαστο ονόματι Μάσκ που έγινε τρισεκατομμυριούχος γιατί απλά δεν υπάρχει νόμος που να λέει “σας επιτρέπω να συσσωρεύεται με την εξυπνάδα σας μέχρι 50 εκατομμύρια προσωπική περιουσία,αν δεν σας αρέσει γίνετε εργάτες ή υπάλληλοι με 1500 ευρώ το μήνα για να μην κουράζεστε τόσο όσο λέτε…”.

Πόσοι απο τους τρισεκατομ. και δισεκατομμυριούχους λέτε θα προτιμούσαν να εργαστούν στα ταμεία του Σκλαβενίτη αντί να έχουν μόνιμα διαθέσιμα 50 εκατομμύρια/δολλάρια στην τσέπη;

Προφανώς: Κανένας!

ΕΡΩΤ. Πως λειτουργεί το Κράτος Κόμμα στην Ελλάδα;

ΑΠΑΝΤ. Μεσα από παραδείγματα ως εξής:

Ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ανακοινώνει ότι “το μεγαλύτερο σκάνδαλο από καταβολής ελληνικού κράτους είναι ο Ερυθρός Σταυρός και μας δίνει τη δικογραφία εκατοντάδων σελίδων με αποδεικτικά(και ηχητικά…) εγκλημάτων μέσω του Νικήτα Κακλαμάνη. Αρα πετάει ο αετός!

Υστερα το δεξί χέρι του Κ. Μητσοτάκη, η κ .Κυπραίου, διορίζεται στον Ερυθρό Σταυρό και τότε ο Κ. Μητσοτάκης μας ανακοινώνει ότι “δεν υπάρχει σκάνδαλο στον ερυθρό Σταυρό,αλλά ο Ερυθρός Σταυρός είναι θύμα …ιδιωτικών συμφερόντων”…

Άρα πετάει και ο γάιδαρος!

Ο Πρωθυπουργός Σημίτης μας καλεί να πάμε στον Εισαγγελέα στοιχεία για εγκλήματα.

Στους εισαγγελείς φτάνουν εκατοντάδες δικογραφίες τεραστίων εγκλημάτων.

Το 1996 ο Πρωθυπουργός Κ. Σημίτης περνάει νόμο-σκούπα και τα εγκλήματα πάνε αρχείο!!!

Υστερα έρχεται το φαγοπότι του ” Ολυμπιάδα 2004″.Μας ανακοινώνει ότι “γίνονται έργα που θα μείνουν για πάντα στην υπηρεσία των πολιτών”.

Σήμερα τα νέα ζευγάρια δεν βρίσκουν ενα απλά λειτουργικό σπίτι με κάτω απο 800 ευρώ ενοίκιο.

Πηγαίνετε στο Ολυμπιακό χωριό και θα βρείτε εκατοντάδες διαμερίσματα στα κτήρια του 2004 που είναι διαλυμένα και λεηλατημένα αντί να έχουν καταλήξει σε κατοικίες, όπως π.χ. στο Ολυμπιακό χωριό του Μονάχου, το οποίο έγινε το 1972…Εγκλήματα κακουργημάτων. Αλλά πετάει και για τον Σημίτη ο γάϊδαρος…

Ερχεται πρωθυπουργός ο Κ. Καραμανλής και μας λέει διά στόματος του επικεφαλής της Εξεταστικής επιτροπής της Βουλής πρώην Υπουργού Κώστα Τζαβάρα το 2009 ότι “το σκάνδαλο ΖΗΜΕΝΣ είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από καταβολής ελληνικού κράτους”. Και έτσι το παρουσιάζουν τα ΜΜΕ. Είναι ο αετός που πετάει…

Το 2024 η Δικαιοσύνη με βάση τους προαναφερόμενους ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ νόμους αποφαίνεται ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ σκάνδαλο ΖΗΜΕΝΣ και κάτι “ψιλά” έχουν παραγραφεί.

Είναι ο γάϊδαρος που πετάει…

Μια αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου προσπαθεί να σώσει την τιμή της Δικαιοσύνης με αναίρεση, η οποία, φυσικά, θα πέσει στα…βράχια με νέο, αν χρειαστεί ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ νόμο…

Ερχεται ο Πρωθυπουργός Α. Τσίπρας και μας λέει ότι “το μεγαλύτερο σκάνδαλο απο καταβολής ελληνικού κράτους είναι η ΝΟΒΑΡΤΙΣ”.

Είναι ο αετός που πετάει…

Μετά λίγα χρόνια ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΣΤΕΛΕΧΗ μας λένε ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ σκάνδαλο ΝΟΒΑΡΤΙΣ και με έναν νέο ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ νόμο του Κ. Μητσοτάκη ακυρώνονται οι μαρτυρίες παροτι ΕΚΚΡΕΜΕΙ στα Ελληνικά Δικαστήρια …άτοκη αγωγή του Κράτους του Κ. Μητσοτάκη εναντίον της ΝΟΒΑΡΤΙΣ για εγκλήματα σε βάρος των δημοσίων ταμείων. Προφανώς θα πάει “στα βράχια” και η αγωγή…

Είναι ο γάϊδαρος που πετάει…

Σε αυτά τα παραδείγματα που- εντελώς συνοπτικά και μεταξύ ΧΙΛΙΑΔΩΝ τέτοιων δικογραφιών σκανδάλων-αναφερόμαστε είναι σαφές ότι τα ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ με τις άπειρες δυνατότητες που έχουν για να ΔΩΡΟΔΟΚΟΥΝ (με δημόσια έργα, με θέσεις, με διαφημίσεις κλπ) τα ΜΜΕ πληροφορούν η παραπληροφούν τους πολίτες και (τουλάχιστον)προσπαθούν ή χρησιμοποιούν τους δικαστικούς λειτουργούς για διώξεις ή κουκούλωμα, ανάλογα με τον ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ νόμο που ισχύει…

Ιδού πως περιγράφουν την ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ αυτή συμπεριφορά δύο λίαν αρμόδιοι και λίαν επώνυμοι στο λίαν πρόσφατο Συνέδριο της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων:

Ο Πρώτος είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

“…Απώτερος σκοπός ενός ηθικού πανικού είναι η αυστηρή
τιμωρία της στοχοποιημένης ομάδας (είτε πρόκειται για ανήλικους, για
διαδηλωτές, για τοξικομανείς, για μετανάστες κλπ). Η ανησυχία των πολιτών
ιδίως των μεγάλων αστικών πόλεων δεν οφείλεται τόσο στην πραγματική
ανάπτυξη του εγκληματικού φαινομένου, όσο στην κατασκευή μιας
πλασματικής κατάστασης, η οποία προέρχεται από την ταύτιση του αδυνάτου
με το θύμα, την υιοθέτηση εσωτερικών εχθρών, την δραματοποίηση της
εγκληματικής πραγματικότητας και την πρόσληψη εικόνων από τα ΜΜΕ που

συντελούν στην κατασκευή συλλογικού πανικού. Αν και η πραγματικότητα που
προκύπτει από πολλές έρευνες εμφανίζει μια κραυγαλέα αναντιστοιχία μεταξύ
δεικτών εγκληματικότητας και φόβου του εγκλήματος, ο σκοπός εκφοβισμού
του πληθυσμού από έναν εσωτερικό εχθρό έχει αγιάσει τα μέσα. Στη χώρα μας
μάλιστα οι μελέτες έχουν δείξει πολύ υψηλά ποσοστά φόβου του εγκλήματος
ακόμα και στα χρόνια που δεν υπήρχε αύξηση της εγκληματικότητας, γεγονός
που αποδεικνύει πόσο καλά κάνουν την δουλειά τους οι μεγάλοι
δημοσιογραφικοί όμιλοι.

Ρόλος των ΜΜΕ.

Ποια είναι λοιπόν η συμβολή των ΜΜΕ στην
δημιουργία ηθικού πανικού και στην σταθεροποίηση της πολιτικής μηδενικής
ανοχής; Ως ιδεολογικός μηχανισμός στήριξης της υπάρχουσας κοινωνικής
τάξης πραγμάτων και ασκώντας καθοριστική επιρροή στα ευάλωτα στις
επιδράσεις τους άτομα, καλλιεργούν συστηματικά μια μαζική ανησυχία χωρίς
να στηρίζονται σε έγκυρες πηγές και τεκμηριωμένα στοιχεία αλλά σε
αυθαίρετες κατασκευές εξωθώντας τον φόβο στα όρια της συλλογικής
υστερίας και οδηγώντας τους πολίτες να κάνουν εκκλήσεις για αυστηρότερες
ποινές ακόμα και δημιουργία νέων ποινικών αδικημάτων. Η συνακόλουθη
καλλιέργεια ηθικού πανικού στους πολίτες ευνοεί την μετάβαση σε πιο
αυταρχικές μορφές διαχείρισης του εγκληματικού φαινομένου, σε μια γενική
καταστολή και παραβίαση θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων. Ο τρόπος με
τον οποίο προβάλλεται η είδηση για το έγκλημα δεν εξυπηρετεί μόνο τον
σκοπό της κερδοφορίας των ειδησεογραφικών ομίλων με την προσέλκυση
μεγαλύτερου μεριδίου τηλεθεατών, αλλά και τις ανάγκες του ιδεολογικού και
πολιτικού χώρου τον οποίο υποστηρίζουν. Επιδίωξη είναι να υιοθετήσει η
κοινή γνώμη την προτεινόμενη από τα ΜΜΕ αρνητική τυποποίηση
συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας, να την περιθωριοποιήσει ως επικίνδυνη και
να ζητήσει την αυστηροποίηση του κοινωνικού ελέγχου. Η μεθοδολογία που
χρησιμοποιούν είναι συγκεκριμένη: α) η δημιουργία των λεγόμενων κυμάτων
εγκληματικότητας, δηλαδή η συνεχής και επίμονη παρουσίαση ενός
συγκεκριμένου εγκληματικού γεγονότος που παραμένει αρκετές ημέρες στην
επικαιρότητα με την συμμετοχή όλων των ΜΜΕ και των φορέων του επίσημου κοινωνικού ελέγχου, ιδίως της αστυνομίας και διάφορων ειδικών επιστημόνων.

Όσο το ζήτημα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, συνεχίζουν να αναφέρονται
γεγονότα που εντάσσονται σ αυτήν την θεματική κατηγορία, β) οι
απλουστευτικές γενικεύσεις και η ενίσχυση στερεοτύπων και προκαταλήψεων,
γ) η χρήση λέξεων και εκφράσεων που προκαλούν ισχυρή εντύπωση στο κοινό.
Ιδιωτικές Φυλακές.

Μέσα από την επιβολή του δόγματος της

Μηδενικής Ανοχής, την εξουδετέρωση και αδρανοποίηση των κοινωνικά
απροσάρμοστων ατόμων αντί του σωφρονισμού και της επανένταξης, επέλεξε
ο δυτικός κόσμος να φτιάξει περισσότερες φυλακές και κρατητήρια αντί για
ιατρεία, σχολεία και παιδικούς σταθμούς. Και επειδή το κράτος έχει την
ευελιξία να γίνεται μικρότερο για χάρη της ιδιωτικής οικονομίας, είχαμε στις
ΗΠΑ μια φρενήρη ανάπτυξη της ιδιωτικής βιομηχανίας φυλάκισης. 17 εταιρίες
μοιράζονταν περίπου 140 ιδρύματα μέχρι τις αρχές του 2000 ενώ η
χρηματαγορά των φυλακών δημόσιων και ιδιωτικών ζύγιζε 4 δισεκατομμύρια
δολάρια. Ο αριθμός των κρατουμένων στις ΗΠΑ ενώ το 1975 άγγιζε τις
240.000 μέσα σε 15 χρόνια εκτινάχθηκε σε 1.200.000 και τα αμέσως επόμενα
10 χρόνια ξεπέρασε τα 2.000.000 άτομα. Ο δείκτης εγκλεισμού στις ΗΠΑ είναι
737 κρατούμενοι ανά 100.000 κατοίκους την στιγμή που ο αντίστοιχος αριθμός
στην Ευρώπη είναι 135. Από το 2000 έως σήμερα ο πληθυσμός των ιδιωτικών
φυλακών στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί 32%. Στην Ευρώπη η αυστηροποίηση της
ποινικής νομοθεσίας έφερε κορεσμό στις δημόσιες φυλακές και η λύση ήταν
έτοιμη: Ιδιωτικές φυλακές με το σύστημα των ΣΔΙΤ. Μέχρι και το Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο σε Ψήφισμά του το 2017 «εκφράζει την ανησυχία του για την
αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση των φυλακών στην ΕΕ», ενώ το Ανώτατο
Δικαστήριο του Ισραήλ κήρυξε τις ιδιωτικές φυλακές αντισυνταγματικές. Τα
διάφορα Lobbies ωστόσο όπως ο οργανισμός ALEC (American Legislation
Exchange Counsil) στις ΗΠΑ δεν πιέζουν απλά για την δημιουργία
περισσότερων ιδιωτικών καταστημάτων κράτησης αλλά πιο πολύ για την
αυστηροποίηση των ποινών που θα αυξήσουν τον αριθμό των κρατουμένων-
πελατών τους. Από δύο σχετικά πρόσφατες έρευνες (Mukherjee και
Dippel/Poyker) προκύπτει ότι η αύξηση των θέσεων στις ιδιωτικές φυλακές

συνεπάγεται αύξηση και των ποινών που επιβάλλονται από τα δικαστήρια. Οι
ιδιωτικές φυλακές όχι μόνο είναι επωφελείς εμπορικές επιχειρήσεις που
αποδίδουν τεράστια κέρδη στους ιδιοκτήτες τους αλλά ενισχύουν μεγάλες
ιδιωτικές εταιρίες με πολύ φθηνό εργατικό δυναμικό, δηλαδή τους
κρατούμενους, στα πλαίσια της διευκόλυνσης αποφυλάκισής τους, παρά το
γεγονός ότι υπάρχουν σαφείς κατευθύνσεις από τον ΟΗΕ σε σχέση με την
εργασία κρατουμένων για λογαριασμό ιδιωτών. Οι μαζικές φυλακίσεις πέτυχαν
έτσι δύο στόχους: απ’ την μια μεριά να τονώσουν τα επιχειρηματικά κέρδη των
μεγάλων ομίλων με εργατικό δυναμικό χαμηλά αμειβόμενο, χωρίς απαιτήσεις
και χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα και απ’ την άλλη να μειώσουν το
ποσοστό της αμερικάνικης ανεργίας. Όμως η διατήρηση αυτού του ποσοστού
σε χαμηλά επίπεδα εξαρτάται από την αδιάκοπη επέκταση του ποινικού
συστήματος.

Στην Ελλάδα σήμερα. Πόσες ομοιότητες βρίσκει κανείς με την Ελλάδα
του σήμερα! Ξεκίνησε πρόσφατα από τα μέσα ενημέρωσης μια
ενορχηστρωμένη επιχείρηση δημιουργίας φόβου και πανικού για την νεανική
εγκληματικότητα, όμοια με αυτήν που επιχειρήθηκε στην Γαλλία, την Ισπανία,
την Ιταλία, την Ολλανδία και την Γερμανία πριν από δύο δεκαετίες περίπου
όταν μειώθηκε το ηλικιακό όριο ποινικής ευθύνης των εφήβων και
αναγορεύτηκε η ευθύνη των γονέων σε πολιτικό και ποινικό ζήτημα. Τα
αντανακλαστικά των κυβερνήσεων στα αιτήματα των Μέσων Ενημέρωσης
ήταν κι εκεί άμεσα. Το 1998 στην Αγγλία καταργήθηκε η ρήτρα μη ευθύνης
για παιδιά 10 έως 13 ετών, επιτράπηκε από την ηλικία των 10 ετών η υπαγωγή
των προεφήβων σε καθεστώς ελεγχόμενης ελευθερίας και επιβλήθηκε από την
ηλικία των 12 ετών η κράτηση για λόγους αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Οι
ομοιότητες με τις πρόσφατες εξαγγελίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης για
αυστηροποίηση των διατάξεων για την ποινική ευθύνη των ανηλίκων και των
γονιών τους είναι προφανείς. Η νεανική παραβατικότητα, που εναποτίθεται
εύκολα στην ατομική και οικογενειακή ευθύνη, είναι στην πραγματικότητα
αποτέλεσμα της διοχέτευσης αξιών και συμπεριφορών με επίκεντρο τον
ατομισμό, της πλήρους εμπορευματοποίησης, της αποφυγής της δύσκολης πραγματικότητας μέσα από κάθε είδους εξάρτηση, της ιδέας του εύκολου
κέρδους, παθογένειες που αναπαράγονται και διαχέονται από τα μέσα
επικοινωνίας και το διαδίκτυο με την κρατική ανοχή και αδιαφορία. Στον γονιό
που συνθλίβεται από την εργασιακή ανασφάλεια, την 12ωρη εργασία, την
σωματική και ψυχική εξάντληση, που του στερείται η δυνατότητα πραγματικής
ανατροφής του παιδιού του, φορτώνουμε και την ποινική ευθύνη για
παραμέληση εποπτείας του ανηλίκου και μάλιστα με αυστηρότερες ποινές.
Ίδια συνταγή ακολουθήθηκε στην επιχειρούμενη αυστηροποίηση του
νόμου για την ενδοοικογενειακή βία. Συνεχής προβολή από τα μέσα
ενημέρωσης περιστατικών από το αστυνομικό δελτίο, δημιουργία κλίματος
φόβου, αντιεπιστημονική προσέγγιση, διαστρέβλωση των γεγονότων μέχρι το
σημείο να φτάσει να «απαιτεί» η ουσιαστικά απληροφόρητη κοινή γνώμη την
αυστηροποίηση του νόμου και την χωρίς ουσιαστικές εγγυήσεις καταδίκη των
κατηγορουμένων. Εξαγγέλλεται η επαναφορά στο καθεστώς της προφυλάκισης
που καταργήθηκε πριν μισό αιώνα περίπου και μάλιστα όχι μόνο για
κακουργήματα αλλά και για πλημμελήματα, η απευθείας παραπομπή στο
ακροατήριο, η συζήτηση της υπόθεσης χωρίς την παρουσία του/της
καταγγέλλοντος/ουσας, η έκτιση της ποινής χωρίς μετατροπή και αναστολή.
Κάθε νηφάλια φωνή που επιχειρεί να θέσει τα ζητήματα στην πραγματική τους
διάσταση καταγγέλλεται ως υποστηρικτική των δραστών και απομονώνεται.
Τι ακριβώς καταγράφουν οι επίσημες στατιστικές μελέτες για τα
ποσοστά της εγκληματικότητας θα μας τα πουν οι ομιλητές μας. Έχουν
πράγματι αυξηθεί ή είναι μια βολική κατασκευή που εξυπηρετεί την επιβολή
του δόγματος της αυστηροποίησης; Πόσο αποτελεσματική είναι η αύξηση των
ορίων των ποινών για την μείωση της εγκληματικότητας αποδεικνύεται εύκολα
από την αναντιστοιχία μεταξύ των δρακόντειων μέτρων που έχουν ληφθεί τα
τελευταία χρόνια για τους δράστες των εμπρησμών των δασών και των
καταστροφικότερων πυρκαγιών που είχαμε ποτέ στην χώρα μας. Απέτρεψαν οι
ποινές την αύξηση της εγκληματικής δράσης;

Τα Μέσα Ενημέρωσης μπόρεσαν να κάνουν εύκολο το έργο της
προώθησης του δόγματος της μηδενικής ανοχής. Υπήρξε ένα εμπόδιο σ’ αυτήν
την επιχείρηση. Η στάση των δικαστικών αρχών που σε συγκεκριμένες
υποθέσεις δεν επηρεάστηκαν από τον συλλογικό πανικό και την άσκηση
πίεσης και εφάρμοσαν τον νόμο. Από την επόμενη ημέρα τα Μέσα
Ενημέρωσης στοχοποίησαν τους δικαστικούς λειτουργούς ως επιεικείς,
αδιάφορους, βασικούς υπαίτιους για την ατιμωρησία και την αύξηση της
εγκληματικότητας. Πρώην αστυνομικοί έχουν μόνιμη θέση στα τηλεοπτικά
πάνελ ως τάχα ειδικοί για να επιβεβαιώσουν πως το δόγμα της μηδενικής
ανοχής εφαρμόζεται απαρέγκλιτα από την αστυνομία που συλλαμβάνει τους
δράστες αλλά σκοντάφτει στους ασυνείδητους δικαστικούς λειτουργούς που
αρνούνται να προφυλακίσουν, να καταδικάσουν, να στείλουν τους
κατηγορούμενους στις φυλακές. Οι ανακοινώσεις της Ένωσής μας
απαξιώνονται εύκολα στην κοινή γνώμη ως δήθεν συντεχνιακή κάλυψη σε
συναδέλφους. Η άσκηση πίεσης είναι πολύπλευρη και η συλλογική συνείδηση
που δημιουργείται με όλα τα μέσα χειραγώγησης λειτουργεί ως οδοστρωτήρας.
Η επιβολή του δόγματος της αυστηροποίησης είναι ο υπέρτατος νόμος και τον
νόμο αυτό καλούνται να τον υπηρετήσουν όλοι. Οι ιδιωτικές φυλακές στην
Ελλάδα ξεκίνησαν ήδη να λειτουργούν στον Ασπρόπυργο με την μορφή ΣΔΙΤ.
Το πρώτο βήμα έγινε. Για να γίνουν αποδοτικές για τον επενδυτή απαιτούν
ωστόσο διαρκή ανατροφοδότηση και αύξηση του αριθμού των κρατουμένων.
Το ποινικό οπλοστάσιο είναι αναγκαίο να αυστηροποιηθεί για να ικανοποιήσει
αυτήν την επιχειρηματική ανάγκη.

Θα κλείσω με μία φράση του Wacouant «Οικονομική απορρύθμιση και
ποινική υπερρύθμιση πάνε μαζί: η κοινωνική από-επένδυση συνεπιφέρει και
καθιστά αναγκαία την σωφρονιστική υπερ-επένδυση, τη μόνη ικανή να
τιθασεύει τους τριγμούς που προκαλούν η αποδιάρθρωση του κράτους
πρόνοιας και η γενίκευση της υλικής ανασφάλειας που προκύπτει μοιραία για
τα χαμηλά στρώματα της ταξικής δομής».

Ποιος είπε αυτά τα φοβερά και τρομερά(και αμφίσημα φυσικά…) για τους πολιτικούς μας

και τα Μέσα Ενημέρωσης που κοτεριάζονται φανερά με υπουργούς πρώην “φυρεράκια” και δικαιολογούν τα πάντα;

Ο ίδιος ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ κ. Χριστόφορος Σεβαστίδης!

Μήπως τα είπε το 1924;

Οοοοχι!Τα είπε πριν λίγα 24ωρα στο ΕΠΙΣΗΜΟ συνέδριο της Ένωσης παρουσία δικαστών και δημοσιογράφων. To οποίο συνέδριο είχε ΜΗΔΕΝΙΚΗ δημοσιότητα από τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης και φυσικά και τα κρατικά…

Μάλιστα έδωσε τον λόγο και έκανε δική της εισήγηση η επί χρόνια δικαστική ρεπόρτερ της ΚΡΑΤΙΚΗΣ τηλεόρασης Ντίνα Τσουκαλά. Μεταξύ άλλων είπε και εκείνη(αριστερά κάτω στη φωτογραφία) τα δικά της φοβερά και τρομερά και αμφίσημα:

“…Μία δικαστική απόφαση οφείλει
να είναι το αποτέλεσμα δικανικού συλλογισμού που δίνει λύση όχι

μόνο σύμφωνη με το νόμο αλλά και κοινωνικά αποδεκτή. Η
προσπάθεια να επιβάλλει κανείς τον εσωτερικό σεβασμό με μία
αξιοπρέπεια που αποδεικνύεται από την τήβεννο, περιπλέκεται σε
αγώνες επιβολής εξουσίας που δύσκολα μπορεί κανείς να κερδίσει.
Πρόκειται για κύρος που στηρίζεται στην κοινωνική αναγνώριση και
συναίνεση οι οποίες κατακτώνται από το δικαστή με την καθημερινή
έμπρακτη απόδειξη της αμεροληψίας και της ακριβοδίκαιης
ανεπηρέαστης κρίσης του».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και άρθρο διακεκριμένου άγγλου
δικαστή στην εφημερίδα “The Guardian”. Ο λόρδος Donaldson έγραφε
πριν από χρόνια « Είναι απολύτως σωστό οι δικαστές να εκτελούν τα
καθήκοντά τους υπό το βλέμμα του κοινού και να κρίνονται από αυτό.
Αν η απόφαση ενός δικαστή επικριθεί, τότε έχει αποτύχει. Είτε έσφαλε
στην απόφασή του, είτε απέτυχε να την αιτιολογήσει με πειστικό
τρόπο» σημειώνοντας πως όσα χρόνια ήταν δικαστής κάθε μέρα με την
είσοδό του στο ακροατήριο είχε το αίσθημα πως δικαζόταν κι εκείνος
μαζί με τον κατηγορούμενο.

Λοιπόν τι λέτε;

Υπήρξαν και υπάρχουν εγκλήματα πραγματικά που έμειναν και μένουν ατιμώρητα και κατασκευάζονται εγκλήματα “τρομερά” που θα γεμίσουν τις φυλακές με παιδιά “κατώτερου Θεού” αφού του Μπάϊντεν, του Τραμπ και των δικών μας κακέκτυπων αυτών των Τραμπομπάϊντεν δεν θα πάνε φυλακή ποτέ, όσα εκατομμύρια και αν έχουν κλέψει και έχουν βρεθεί σε διάφορες λίστες Λαγκάρντ και δεν συμμαζεύεται;

Υ.Γ. 1.Μην σας ξενίζει ο τίτλος. Κατασκευή εγκληματία είναι και ο εξαναγκασμός στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας ατόμων να ψηφίσουν νόμους αποχαρακτηρισμού ή παραγραφής εγκλημάτων…

Υ.Γ. Στη Ρόδο μετά την έντονη χθεσινή, προχθεσινή βροχόπτωση και τις καταστροφές που προκάλεσε ένα μπαζωμένο ποταμάκι ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ συντονιστής κ. Λέκκας επεσήμανε αυτό που ήξεραν όλοι εκεί. Οτι την έξοδο του ποταμιού προς τη θάλασσα την είχε κλείσει επιχειρηματίας με ένα ΙΔΙΩΤΙΚΟ ξενοδοχείο που κατασκεύασε και στην κοίτη του ποταμού. Φυσικά, αν χρειαστεί, με ειδικό νόμο θα μείνει ατιμώρητος…Αρκεί να τους θυμίσει ότι άλλος επιχειρηματίας ξενοδόχος που είχε και ΜΜΕ είχε αποκτήσει γραφείο άτυπο ΜΕΣΑ στο Υπουργείο Οικονομικών για να έχει λόγο στους νόμους και τις αποφάσεις χρηματοδότησης ξενοδοχείων στη Ρόδο, την Κρήτη, την Κω και αλλού… Το ξέρουμε γιατί το ΖΗΣΑΜΕ!..