Είναι παρατηρημένο ότι κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της σχεδόν κάθε χρόνο του βίου της φέρνει νέους, αυστηρότερους, λέει, νόμους για την αθλητική βία και τον ΚΟΚ, καταργώντας τους προηγούμενους που, ενδεχομένως, η ίδια είχε ψηφίσει. Πόσοι νόμοι για την αθλητική βία έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια δεν θυμόμαστε. Πόσοι αυστηροί ΚΟΚ έχουν θεσπισθεί, θα σας γελάσουμε και δεν το θέλουμε. Το θέμα βέβαια δεν είναι η αυστηρότητα. Το θέμα είναι αν μπορεί όποιο κράτος να επιβλέψει την εφαρμογή τους. Και για τη μεν αθλητική βία τα πράγματα είναι κάπως (μα πολύ κάπως όμως, όταν η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη δεν εκβιάζεται…) ενθαρρυντικά.
Μάλλον προσπαθεί να μπει το νερό στ’ αυλάκι. Για την εφαρμογή του ΚΟΚ όμως, να μου επιτρέψετε να αμφιβάλλω. Όταν σε μια διαδρομή 100 και πλέον χιλιομέτρων στην εθνική οδό δεν συναντάς ούτε έναν απλό τροχονόμο, όταν μεγάλοι δρόμοι της Αττικής έχουν μετατραπεί σε πίστες αγώνων ταχύτητας, για ποια εφαρμογή ΚΟΚ μιλάμε; Συνελόντι ειπείν. Φτιάχνεις, κυρά μου (όπου «κυρά» η εκάστοτε κυβέρνηση) έναν νόμο. Έχεις τα κότσια να επιβλέψεις και άρα να επιβάλεις την εφαρμογή του; Αν ναι, καλώς έχει και προχώρα. Αν όχι, άσ’ το να πάει στο διάολο και πάγαινε για φρέσκα.
Διαβάστε ακόμα:
