Τραγωδία Marfin: Για πρώτη φορά ο Άρειος Πάγος αναγνωρίζει ευθύνες της τράπεζας!

Ευθύνες στην τράπεζα Marfin για την τραγωδία στην οδό Σταδίου στις 5 Μάϊου 2010 επέρριψε για πρώτη φορά ο Άρειος Πάγος!

Εκείνη την ημέρα κατά τη διάρκεια επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας το νεοκλασικό κτίριο επί της οδού Σταδίου τυλίχθηκε στις φλόγες μετά από εμπρησμό. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν την ζωή τους τρεις υπάλληλοι, η 32χρονη Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η οποία ήταν τότε έγκυος 4 μηνών, ο 36χρονος Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η 35χρονη Παρασκευή Ζούλια.

H απόφαση του δικαστηρίου

Το Ανώτατο Δικαστήριο επέρριψε ευθύνες στην τράπεζα για την εκμίσθωση του κτιρίου καθώς και στο Μονομελές Εφετείο, που είχε απαλλάξει την Marfin από τις ευθύνες.

«Το Εφετείο υπό τις προεκτεθείσες παραδοχές του, στέρησε την προσβαλλόμενη απόφαση από νόμιμη βάση, καθόσον διέλαβε ανεπαρκείς, ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες, ως προς το κρίσιμο ζήτημα της αδικοπρακτικής ευθύνης της πρώτης αναιρεσίβλητης μισθώτριας τράπεζας και των μελών του ΔΣ αυτής (δευτέρου, τρίτου, τετάρτου και πέμπτου των αναιρεσίβλητων), ως προς τις αποδιδόμενες σ’ αυτούς παραλείψεις, που καθιστούν ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο, ως προς τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεων των άρθρων 914, 330, 300, 297 και 298 του ΑΚ, τις οποίες εσφαλμένα δεν εφάρμοσε κι έτσι παραβίασε αυτές εκ πλαγίου», αναφέρει.

Και συνεχίζοντας επισημαίνει πως το Εφετείο «δέχθηκε ότι για την ολοσχερή καταστροφή του μισθίου δεν φέρει καμία υπαιτιότητα η πρώτη εναγόμενη μισθώτρια (Τράπεζα), χωρίς να διαλαμβάνει παραδοχές για τη λήψη και την τήρηση των αναγκαίων μέτρων ασφαλείας».

Σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο οι αιτιολογίες για τις παραλείψεις στο κτίριο της τράπεζας στην οδό Σταδίου που αναγνώρισε το Εφετείο ήταν ανεπαρκείς όπως «έλλειψη τοποθέτησης στην πρόσοψη του ισογείου καταστήματος ενισχυμένων «αντιβανδαλικών» υαλοπινάκων, οι οποίοι να αντέχουν σε πολλές κρούσεις με βαριά αντικείμενα είτε ρολών ασφαλείας, έλλειψη ύπαρξης δεύτερης εξόδου κινδύνου προς κοινόχρηστο χώρο, έλλειψη τοποθέτησης υδροδοτικού πυροσβεστικού δικτύου ή εύκαμπτου σωλήνα συνδεομένου μόνιμα με παροχή ύδατος, έλλειψη μελέτης πυρασφαλείας], ως επίσης να κλείσει το ανωτέρω κατάστημα είτε από την αρχή του ωραρίου λειτουργίας κατά την ημέρα της διαδήλωσης (5-5-2010) είτε πριν από την έναρξη της πορείας».

«Στην ένδικη περίπτωση, στην οποία επρόκειτο για χώρους εργασίας που χρησιμοποιούνταν ήδη πριν από την 1-1-1995, υπήρχε υποχρέωση «να μην κλειδώνονται» οι έξοδοι κινδύνου, «ούτως ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανεμπόδιστα ανά πάσα στιγμή». Η υποχρέωση αυτή είχε ενσωματωθεί και στο άρθρο 10 παρ.6 του «εγχειρίδιου ασφαλείας προσωπικού, πελατείας και περιουσίας» της Τράπεζας, που ήταν σε ισχύ κατά το χρόνο του συμβάντος. Ακόμη, σύμφωνα με το άρθρο 12 -παρ.2 της ΠυρΔ 3/1981, πρέπει να τοποθετείται υδροδοτικό πυροσβεστικό δίκτυο σε αίθουσες συγκεντρώσεως κοινού των κατηγοριών Β’ και Γ (χωρητικότητας 201 ατόμων και άνω, δηλαδή όχι της κατηγορίας Α’, όπως εν προκειμένω) και, επί πλέον, α) σε αίθουσες συγκεντρώσεως κοινού ανεξαρτήτως κατηγορίας, εφ’ όσον βρίσκονται σε όροφο κτιρίου που υπερβαίνει σε ύψος τα 20 μέτρα και β) σε αίθουσες οιουδήποτε ορόφου, των οποίων η προσέγγιση με εύκαμπτους σωλήνες, τροφοδοτούμενους με νερό από το εξωτερικό του κτιρίου, είναι δυσχερής.

Και πάλι, όμως, από την υποχρέωση αυτή (όπως και από την εναλλακτική υποχρέωση τοποθέτησης εύκαμπτου σωλήνα μήκους 15 μέτρων,1 με ακροφύσιο, του οποίου η άλλη άκρη πρέπει να προσαρμόζεται μονίμως σε κρουνό της εσωτερικής υδραυλικής εγκατάστασης, τοποθετημένο προς το σκοπό αυτό, άρθρο 12 παρ.3 της ΠυρΔ 3/1981) απαλλάσσονται όσοι εκμεταλλεύονται αίθουσες συγκέντρωσης κοινού με πληθυσμό μικρότερο των 50 ατόμων, στις οποίες θεωρείται αρκετή η πρόβλεψη τουλάχιστον 2 φορητών πυροσβεστήρων ξηράς κόνεως (άρθρο 12 παρ.1 περ. δ’ της ΠυρΔ 3/1981). Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 14 της ΠυρΔ 3/1981, οι διευθυντές και οι επιχειρηματίες αιθουσών συγκεντρώσεως κοινού, κατά την έννοια της ΠυρΔ, υποχρεούνται να οργανώνουν και εκπαιδεύουν το προσωπικό τους, συνεχώς, σε θέματα πυροπροστασίας, κατάσβεσης πυρκαγιών, εκκένωσης των χώρων κ.λπ.»

Καταλήγοντας το Ανώτατο Δικαστήριο αναφέρει:

«Για τους λόγους αυτούς αναιρεί την υπ’ αριθ. 5541/2020 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, κατά τα λοιπά. Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο Μονομελές Εφετείο Αθηνών, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλο δικαστή, εκτός εκείνου που εξέδωσε την αναιρούμενη απόφαση».

Για την τραγωδία κανείς δεν έχει κάτσει στο εδώλιο καθώς οι φυσικοί αυτουργοί δεν βρέθηκαν.

Το 2013 καταδικάστηκαν κάποια στελέχη της τράπεζας για ανθρωποκτονία εξ αμελείας των τριών υπαλλήλων και για τις σωματικές βλάβες σε βάρος άλλων 21 εργαζομένων, καθώς και για πολλαπλές παραλείψεις στα μέτρα πυρασφάλειας και στην εκπαίδευση του προσωπικού.

Οι συγγενείς των θυμάτων οι οποίοι ακόμα αναζητούν δικαίωση είχαν στραφεί κατά της τράπεζας μετά την ενοχή των στελεχών διεκδικώντας αποζημιώσεις. Ωστόσο, ενώ είχαν επιδικαστεί αποζημιώσεις συνολικά 2.24 εκατομμυρίων ευρώ στις οικογένειες των θυμάτων και των 24 εργαζόμενων του υποκαταστήματος, ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση καθώς θεώρησε πως τα ποσά ήταν υπερβολικά και την έστειλε στο Εφετείο!