Η συζήτηση έχει ανάψει και μέσα στα επόμενα 24ωρα θα γίνει γνωστή η απόφαση του πρωθυπουργού. Αναφέρομαι, φυσικά, στην επιλογή του προσώπου για τη θέση του Προέδρου της Ελληνικής ∆ημοκρατίας.
Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι «τι μέρος από αυτή τη συζήτηση αφορά ουσιαστικά τον Έλληνα πολίτη». Εκτιμάτε ότι η επιλογή του προσώπου «συντροφεύει» το καθημερινό οικογενειακό τραπέζι; Ότι αποτελεί βασικό θέμα σε μια παρέα; Ότι παίζει κάποιο κυρίαρχο ρόλο στη ζωή του Νεοέλληνα;
Θα μου επιτρέψετε με απόλυτο ρεαλισμό να πω ότι η συντριπτική πλειονότητα δεν δίνει δεκάρα! Όχι μόνο τα νέα παιδιά, τα οποία έτσι κι αλλιώς έχουν γυρίσει την πλάτη στην πολιτική, αλλά -επαναλαμβάνω- το συντριπτικό ποσοστό του κόσμου σχεδόν αδιαφορεί για το εν λόγω ζήτημα.
Προς Θεού, δεν θέλω να υποβαθμίσω την αξία της κορυφαίας θέσης στη δημοκρατία μας. Οφείλουμε όμως να βάζουμε τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση.
∆εν ξέρω αν η «αδιαφορία» έχει να κάνει με το γεγονός της μη ουσιαστικής «παρεμβατικότητας» (λόγω αρμοδιοτήτων) του Πτ∆, δεν ξέρω αν η κυρία Σακελλαροπούλου δεν ενέπνευσε με την παρουσία της, δεν είμαι βέβαιος εάν ο κόσμος βλέπει πολιτικούς συμβιβασμούς-συμψηφισμούς πίσω από την επιλογή του προσώπου και γι’ αυτό απαξιώνει την ενασχόληση.
Ξέρω όμως ότι σπάνια θα ακούσεις πολίτη να συζητάει για το θέμα και σχεδόν απίθανο να βρεις κάποιον στο περιβάλλον σου ο οποίος να «καίγεται» για μια επιλογή η οποία δεν πρόκειται ουσιαστικά να επηρεάσει ούτε κατ’ ελάχιστο τη ζωή του.
Ο κόσμος παλεύει να λύσει τα σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας. Και ξέρει πως, όποιος κι αν είναι ο επόμενος Πτ∆, δεν πρόκειται να παίξει ρόλο στις λύσεις. Ναι, θεωρητικά όλοι θέλουμε έναν Πρόεδρο που να δώσει ανάλογο κύρος στον θεσμό και να εκπροσωπεί τη δημοκρατία μας στο επίπεδο που της αξίζει.
Όμως το «παιχνίδι» είναι ξεκάθαρα πολιτικό, όχι κοινωνικό. Γι’ αυτό και απασχολεί πολύ περισσότερο τα κομματικά επιτελεία, παρά τα ελληνικά νοικοκυριά. Έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να δούμε τελικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη να λειτουργεί και σε αυτή την απόφαση ως συνεχιστής της πολιτικής του εκλιπόντος Κώστα Σημίτη.
Να καταλήγει, δηλαδή, στην επιλογή προσώπου το οποίο να συνδέεται ξεκάθαρα με εκείνη την εποχή, «δεσμεύοντας» με αυτόν τον τρόπο και την πλευρά του σημερινού ΠΑΣΟΚ στην ψηφοφορία.
Καθαρά από διαίσθηση θα έδινα μικρό προβάδισμα στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Άλλωστε ο «πατέρας του ΕΝΦΙΑ» έχει δείξει και στην πράξη στο πρόσφατο παρελθόν ότι είναι πολύ πιο κοντά με την Κεντροδεξιά παρά με το… ίδιο το Κέντρο.
Όμως, ξαναλέω, ελάχιστοι «εκτός πολιτικής σκηνής» ασχολούνται. Η επιλογή του νέου Πτ∆ έχει γίνει πιότερο «θέμα για τα μίντια» παρά για τον πολίτη που ζει εντός αυτής της δημοκρατίας. Για τούτο προφανώς δεν ευθύνεται ο κόσμος. Αυτός απλώς αξιολογεί και ορίζει προτεραιότητες. Με κριτήριο ζωής. Το οποίο στην προκειμένη περίπτωση μοιάζει αλάνθαστο…
Διαβάστε ακόμα:
επί παντός επιστητού της κλανιλοπούλου.