Τα γεγονότα που εξελίσσονται στα ελληνοτουρκικά σύνορα γκρεμίζουν με την ταχύτητα του φωτός όλα αυτά τα σενάρια περί ανθρωπιστικής κρίσης, καημένων προσφύγων και υποχρεωτικής αλληλεγγύης που κυκλοφόρησαν σε ποικίλες εκδόσεις, μετριάζοντας τις καθ’ όλα φυσιολογικές αντιδράσεις των Ευρωπαίων απέναντι στο μουσουλμανικό αφροασιατικό τσουνάμι που εισέβαλε στις χώρες τους.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Αποδομούν το γλωσσάρι που συνόδευσε όλη αυτή τη λαίλαπα η οποία σαρώνει επί δεκαετίες την Ευρώπη, όπου ο αντιδρών δεν ήταν κάποιος σώφρων που ανησυχούσε για τη χώρα του, αλλά ήταν ακροδεξιός, ρατσιστής και ξενοφοβικός, αφού δεν έβλεπε τα χιλιάδες καλά που έφερναν στον τόπο του όλοι αυτοί που έμπαιναν παράνομα.
Διαλύουν τις αλληλέγγυες, αριστερές, σοσιαλίζουσες, δήθεν φιλελεύθερες και δήθεν προοδευτικές θεωρίες που μέχρι σήμερα στήριζαν τις λαθρομεταναστευτικές ροές και συνοψίζονταν στη φράση «ο γάιδαρος έχει φτερά και πετάει και είσαι φασίστας που δεν το βλέπεις»
Γελοιοποιούν όλους αυτούς που έως σήμερα έσκιζαν τα ιμάτιά τους για τα δικαιώματα των παράνομα εισελθόντων, για την υπεράσπιση του ευ ζην τους εις βάρος των πολιτών κάθε χώρας. Αυτοί οι επικίνδυνα ανόητοι κυριάρχησαν στον δημόσιο λόγο με επιχειρήματά τους ένα σωρό συκοφαντίες σε όποιον δεν συμφωνούσε με τις παλαβομάρες που εκστόμιζαν.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πώς μέσα σε λίγες ημέρες αναποδογύρισε όλο το πολυπολιτισμικό αφήγημα, έπεσαν οι μάσκες και ο κεντροαριστερός βασιλιάς με τη μορφή κομμάτων, κομματιδίων και ΜΚΟ γκρεμοτσακίστηκε από τον θρόνο όπου είχε τοποθετηθεί και ξεγυμνώθηκε. Ο Ερντογάν έδειξε σε όλο τον πλανήτη αυτό που οι κεντροαριστεροί, σοσιαλοκομμουνισμένοι δεν έβλεπαν: ότι όλοι αυτοί οι πληθυσμοί είναι ένα χειραγωγήσιμο εργαλείο, εξαιρετικά συνεργάσιμο και αποτελεσματικό στο να αποσταθεροποιήσει μία χώρα με χίλιους τρόπους.
Οτι πρόκειται ουσιαστικά για ένα όπλο, έτοιμο να «πυροβολήσει», όταν του δοθεί εντολή από κάποιον επιτήδειο. Έδειξε, επίσης, κυρίως σε εμάς τους Ελληνες, ότι η χώρα μας δεν έχει για γείτονες την Ελβετία και το Λουξεμβούργο για να αντιμετωπίζει τα σύνορά της σαν λιβάδια για πεζοπορία και πικνίκ και τους παράνομα εισελθόντες σε αυτήν ως «καημένους», που χρήζουν αλληλεγγύης, φροντίδας και προδέρμ.
Και αποδείξαμε για ακόμη μία φορά ότι απέναντι σε μία απειλή για την πατρίδα μας υπάρχουν ομοψυχία, ετοιμότητα και θάρρος. Έπειτα από πολλά χρόνια η Ελλάδα έκανε αυτό που έπρεπε να έχει συμβεί εξαρχής, να κλείσει τα σύνορα, να κατεβάσει Στρατό, να οδηγήσει σε φυλακές τους παράνομα εισελθόντες και να κόψει την παροχή ασύλου. Παραμένει το ερώτημα τι θα κάνει με όσους έχει ήδη μέσα στη χώρα – και είναι πάρα πολλοί. Θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε θύλακες αποσταθεροποίησης, εργαλεία στα χέρια κάθε Ερντογάν, ή θα αλλάξουμε επιτέλους πολιτική και θα ξαναγίνουμε από Καμπούλ Ελλάδα;
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
