Ο Νικήτας Κακλαμάνης εξελέγη χθες πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων με μία εκπληκτική πλειοψηφία για τα δεδομένα της πολιτικής συγκυρίας. Ήταν η αυτονόητη επιλογή για το αξίωμα από το 2019, αλλά ο πρωθυπουργός είχε τότε άλλες προτεραιότητες. Η πολιτική του δικαίωση έχει σημασία, καθώς δεν υπήρξε προϊόν άκριτης νομιμοφροσύνης προς την ηγεσία του κόμματος. Αντιθέτως, όλα αυτά τα χρόνια τίμησε την εντολή που του έδωσαν οι ψηφοφόροι του στη δύσκολη εκλογική περιφέρεια της Α ́ Αθηνών και μετά το δυσμενές αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν δίστασε να μιλήσει με σκληρά λόγια για τις αιτίες του.
Και δεν δίστασε να ηγηθεί ομάδας βουλευτών που κατέθεταν ερωτήσεις σε υπουργούς για προβλήματα που προκαλούν τη δυσφορία των πολιτών, όπως τα «κόκκινα» δάνεια. Κατά τούτο η ανάρρησή του στο αξίωμα είναι η επιβράβευση του συνεπούς κοινοβουλευτισμού και μας θυμίζει κάτι από την παλιά Νέα ∆ημοκρατία της αξιοπρέπειας. Το παράδειγμά του μας δείχνει ότι μπορεί να φτάσεις στην κορυφή και από τον δύσκολο δρόμο, χωρίς να γίνεσαι δούλος των πορφυρογέννητων (υιός ναυτικού από την Άνδρο είναι ο Νικήτας) και χωρίς να εκχωρείς την ανεξαρτησία σου. Το ίδιο, κάτι από την παλιά Ν.∆., μας θυμίζει και η ανάρρηση του Κωνσταντίνου Τασούλα στο αξίωμα του Προέδρου της ∆ημοκρατίας, ασχέτως αν οι πρώτες δημοσκοπήσεις αυτή τη στιγμή δεν είναι ενθαρρυντικές και φιλικές για τον εν πολλοίς άγνωστο στο ευρύ κοινό νέο αρχηγό του κράτους. Κι εκείνος με τις δημόσιες παρεμβάσεις του θα θυμίσει κάτι από το μέτρο και το ήθος της συντηρητικής παράταξης.
Ο Τασούλας μαζί με το ∆ένδια, τον Ζαγορίτη, τον Βλάχο και βεβαίως τον Κώστα Καραμανλή ήταν από τα πρώτα ηγετικά στελέχη, όχι το κορυφαίο, της ∆ΑΠ Νομικής Αθηνών κατά τη Μεταπολίτευση. Εμφανιζόταν στο αμφιθέατρο έχοντας ανά χείρας την «Εστία» και μία φορά τον έσωσε από τον ανηλεή ξυλοδαρμό αριστερών Ρηγάδων συντρόφων της φοιτήτριας Σακελλαροπούλου που ενοχλήθηκαν στη θέα της εφημερίδας μας ο… Νίκος ∆ένδιας!
Ωστόσο, αυτές οι δύο επιλογές που ικανοποίησαν σε πρώτο βαθμό την εκλογική βάση της Νέας ∆ημοκρατίας και αύξησαν επ’ ολίγον τη συσπείρωσή της θα αποδειχθούν ατελέσφορες αν δεν συνοδευτούν και από αλλαγές σε πολιτικές. Και η παρατήρηση αυτή αφορά τον ανασχηματισμό, όποτε κι αν γίνει αυτός. Θρυλείται νέα δεξιά στροφή, συνοδευόμενη από κεντρώα αντίβαρα. ∆εξιά στροφή με την αξιοποίηση βουλευτών που διατυπώνουν ισχυρές συντηρητικές θέσεις ταυτισμένες με το DNA της παράταξης, ταυτισμένες με τη γενικότερη ιδεολογική ατμόσφαιρα που έρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ευχή μας είναι «μακάρι». Αλλά τα πρόσωπα είναι βέβαιον ότι δεν αρκούν αν, όταν μπουν στο «ιερό», κληθούν να εφαρμόσουν πολιτικές εντελώς αντίθετες από αυτές που πρέσβευαν σε ολόκληρη τη ζωή τους.
Μια σειρά θεμάτων της κυβερνητικής πολιτικής, όπως τα ασφάλιστρα ζωής και υγείας, οι προμήθειες των τραπεζών, οι τιμές στα σούπερ μάρκετ, η συνταγογράφηση των φαρμάκων, οι τιμές εισιτηρίων της ακτοπλοΐας, η φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, ο αποκλεισμός των μεσαίων επιχειρηματιών από την έγκριση χρηματοδότησης επενδύσεων και την πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό, το χτύπημα στη ζωική παραγωγή της αγροτικής κτηνοτροφίας της Βορείου Ελλάδος δείχνουν ότι η κυβέρνηση της Νέας ∆ημοκρατίας αντιμετωπίζει μία προφανή δυσκολία κάθε φορά που πρέπει να λύσει μία διένεξη στη μία όχθη της οποίας βρίσκονται οι ολίγοι υποστηρικτές και, ενδεχομένως, χρηματοδότες της και στην άλλη οι πολλοί, οι εντολείς της. Η τεράστια λαϊκή βάση της.
Η Κεντροδεξιά προφανώς είναι μια λαϊκή παράταξη ιστορικά και ο όρος «λαϊκή ∆εξιά» θα μπορούσε να αποτελεί και πλεονασμό. Ωστόσο οι συναξαριστές της εσωκομματικής ιστορίας της Νέας ∆ημοκρατίας γνωρίζουν άριστα ότι ο όρος «λαϊκή ∆εξιά» επινοήθηκε το 1993 ως αντιδιαστολή προς την… αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη ∆εξιά. Αυτήν που εκπροσωπεί πάντα τους ολίγους που κρατούν τα ηνία του συστήματος και όχι τους πολλούς που υφίστανται στις πολιτικές του συστήματος. Τη δήθεν ∆εξιά που καταργεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό για να ευνοήσει τον κρατικοδίαιτο πρωταθλητισμό των εκλεκτών της από την Ελλάδα από το εξωτερικό. Τέτοια φαινόμενα δυστυχώς συναντώνται και σήμερα. Βοά η αγορά κατά της ευνοιοκρατίας. Εχουμε ανθολόγιο καταγγελιών.
Ο Νικήτας Κακλαμάνης, έπειτα από ευδόκιμη θητεία 35 ετών στο εθνικό Κοινοβούλιο, στο Ευρωκοινοβούλιο και στον ∆ήμο Αθηναίων, εκπροσωπεί κατεξοχήν αυτήν την κοινωνική λαϊκή ∆εξιά των πολλών κατ’ αντιδιαστολή με την αντιλαϊκή ∆εξιά των ολίγων. Η ανάκτηση των απωλειών της Νέας ∆ημοκρατίας ή η καθήλωσή της στα ποσοστά των ευρωεκλογών και η τυχόν περαιτέρω μείωσή τους θα κριθεί λοιπόν στις πολιτικές, όχι μόνο στα πρόσωπα. Οι αγγελιοφόροι δεν αρκούν αν δεν κομίζουν αγγελίες. Αυτό ας το έχουν υπόψη τους οι ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου που συμπεριφέρονταν μέχρι πρότινος ως οι νέοι ιδιοκτήτες της παράταξης που δεν δίνουν λογαριασμό. Πλέον δίνουν.
Διαβάστε ακόμα:
ψάχνει δικαιολογία για να ξαναψηφίσει ΝΔ.
Μετά την πλήρως προδοτική κυβέρνηση του Κούλη το να ξαναγυρίσει η ΝΔ στις παλιές της αξίες, όποιες είναι αυτές τέλος πάντων, φαίνεται μάλλον αδύνατο. Δυστυχώς, οι πληγές του Μητσοτακέικου είναι μη αναστρέψιμες κυρίως για την Πατρίδα μας (για το κόμμα χ@στήκαμε διότι απλούστατα όλη η κομματοκρατία διέλυσε τα πάντα δεκαετίες τώρα), όλο αυτό το σόι μόνο κακά έχει φέρει τελικά._
Αν δεν αλλάξει το πολιτικό σύστημα χαΐρι δε θα δούμε πάντως.
Αγαπητέ κε Κοττάκη : Η Νέα Δημοκρατία έχει ήδη πεθάνει και δεν το ξέρει . Το καλύτερο που έχετε να κάνετε εσείς , ο Κύριος Καραμανλής και ο Σαμαράς είναι να βγείτε και να πείτε ξεκάθαρα ότι η τωρινή ηγεσία συμπεριφέρεται προδοτικά για τη χώρα. Ταυτόχρονα πρέπει στο παρασκήνιο να ετοιμαστεί πατριωτική δύναμη που να ετοιμαστεί για να αναλάβει τη διακυβερνηση της χώρας.
Ἀγαπητέ κ. Κοττάκη, θαυμάζω τὸ κουράγιο σας νὰ νομίζετε ὅτι ἡ ΚυριακοΝΔούλα θὰ ἐπιστρεψῃ στὶς παραδοσιακὲς της ἀξίες.
Δὲν ὑπάρχει περίπτωση μὲ τὴν δεδομένη ἡγεσία, ἡ ὁποία ἁπλῶς ροκανίζει τὸν χρόνο, μέχρι νὰ δῇ (καί τό διευθυντήριο τῶν Βρυξελλῶν) πόσα ἐννοεῖ καὶ μπορεῖ νὰ κάνῃ πραγματικότητα ὁ Τράμπ, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἐξαγγέλει. Εὐχόμενοι οἱ εύρωλιγούρηδες τὸ ἀντίθετο, φυσικά.
Ἕνας πρωθυπουργός ποὺ εἶναι ἀρκούντως στόκος (ἤ ἕρμαιο συμφετόντων, διαλέξτε) ὥστε νὰ μὴν μπορῇ νὰ προβλέψῃ τὴν ἠλιθιότητα τῆς ἄμεσης πράσινης μετάβασης, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ ἄδειασμα τῆς ἐνεργειακῆς τσέπης πολιτῶν καὶ ἐπιχειρήσεων καὶ ἀνερυθρίαστα νὰ λέῃ ὅτι ὁ ρυθμὸς δὲν εἶναι σωστός, δὲν κάνει ὄχι γιὰ πρωθυπουργὸς , ἄλλὰ οὔτε γιὰ πρεπτεροῦχος.
Ὅσο γιὰ τὸν κύριο Τασούλα, ποὺ ὄχι μόνο ἔκανε σημαία τῆς ΝΔ καὶ τοῦ … συντηρητισμοῦ (!!!) τὸ ἄθλιο ἐξάμβλαμα γάμου καὶ υἱοθεσίας ὁμοφυλοφίλων, ἀλλὰ καὶ ἐπετέθη ἄσχημα στὸν κ. Σαμαρᾶ, τί νὰ πῶ.
Μήπως πρέπει, γενικὰ , νὰ ἀποκαλύψετε ὅσα γνωρίζετε περί τῆς φιλελεφτ ΝΔούλας, ὤστε νὰ μέινῃ ἡ καθαρά ΝΔ;
Φιλικά
ΓΚ