Προσβολή των θυμάτων του Φενεού από το κράτος και την UNESCO!

του Ιωάννη Κ. Μπουγά,

Καθηγητή Στατιστικής, Συγγραφέα

Την περίοδο της Κόκκινης Τρομοκρατίας του 1943-44, μία από τις περιοχές της Ελλάδος που υπέφερε πολλά θύματα ήταν η Πελοπόννησος και ιδιαιτέρως  η περιφέρεια Αργολιδοκορινιίας. Εκεί, είχε τοποθετηθεί ως Περιφερειακός Αντιπρόσωπος του ΕΑΜ-ΚΚΕ ο Θεόδωρος Ζέγκος («Στάθης» ή «Τριαντάφυλλος»), ο οποίος υπεστήριζε ότι για να επιβληθεί η «λαοκρατία» 5-10% των κατοίκων  που δεν ακολουθούσαν το ΕΑΜ-ΚΚΕ, και επομένως ανήκαν στην «αντίδραση», έπρεπε να δολοφονηθούν. Στην πράξη, ελάττωσε το ποσοστό σε 3%. Στο γενικό σύνθημα «να ξεπατωθεί η αντίδραση» που ίσχυε τότε για ολόκληρη την Πελοπόννησο, ο Ζέγκος είχε προσθέσει το δικό του, που ήταν «Λεπίδι, Λεπίδι στην αντίδραση!». Για να εφαρμόσει το σχέδιό του, ζήτησε από τις Τοπικές Επιτροπές του ΕΑΜ-ΚΚΕ στα χωριά της περιοχής να του στείλουν ονόματα αντιδραστικών. Πολλά χωριά υπάκουσαν και του έστειλαν καταστάσεις με υποψήφια θύματα, όλους αθώους πατριώτες και ανυποψίαστους.  Αυτή η πρωτοβουλία του Ζέγκου, που ξεκίνησε την άνοιξη του 1944, μετέβαλε την Αργολιδοκορινθία την περίοδο Μαίου – Αυγούστου 1944 σε «Κρανίου Τόπο», με δεκάδες Τόπους Θυσίας, όπου εσφάγησαν τουλάχιστον 1250 αθώοι άμαχοι!

‘Ενας απο τους πιό φριχτούς Τόπους Θυσίας ήταν ο Φενεός. Πολλές εκατοντάδες υποψήφια θύματα (όλοι αθώοι άνθρωποι!) -άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ακόμη και μωρά στην αγαλιά των μητέρων τους-οδηγούνταν πρώτα στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στον Φενεό Κορινθίας, όπου από το 1943 λειτουργούσε Στρατόπεδο Κρατουμένων, πρώτα του ΕΛΑΣ και μετά της ΟΠΛΑ. Εκεί, εκτός από την πείνα και τη δίψα, οι άνδρες υπέφεραν άγριους ξυλοδαρμούς και άλλα βασανιστήρια (π.χ. φάλαγγα στα πόδια), ενώ οι γυναίκες βιάζονταν κατ΄εξακολούθηση. Ακολουθούσε σφαγή των θυμάτων με μαχαίρι. Μέχρι τέλος Μαίου, αρχές  Ιουνίου 1944, οι σοροί τους εγκαλείπονταν στο γύρω δάσος, βορά των αγρίων θηρίων και των σκύλων της περιοχής. Οι σφαγές άρχισαν να γίνονται γνωστές από τα ανθρώπινα μέρη που μετέφεραν οι σκύλοι στα γύρω χωριά, και ως λύση για την απόκρυψη των σορών  ανεκαλύφθη μιά καταβόθρα. Βρίσκεται στο βουνό της Ντουρντουβάνας, πλησίον της κορυφής του, σε υψόμετρο 2.000 περίπου μέτρων, γνωστή έκτοτε ως η «Τρύπα Φενεού». Το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου είναι πλησίον της βάσης του βουνού της Ντουρντουβάνας.

Από τότε και μέχρι τις 18 Ιουλίου 1944, ημέρα που πλησίασαν στο Μοναστήρι Γερμανοί και οι φρουροί έφυγαν με τους τελευταίους κρατουμένους, σχεδόν κάθε νύχτα σφαγείς της ΟΠΛΑ –τα ονόματά τους είναι στο βιβλίο μου- έπαιρναν κουστοδίες 30-50 κρατουμένων και τους οδηγούσαν στο βουνό. Βάδιζαν ξυπόλητοι, με δεμένα τα χέρια τους πίσω με καλόδιο ή σύρμα, και δεμένοι ανα δύο μεταξύ τους, από ένα δύσκολο και ανηφορικό μονοπάτι 3-4 χιλιομέτρων, μέχρι που πλησίαζαν στην «Τρύπα Φενεού». Στη συνέχεια, δυό-δυό οδηγούνταν πλησίον της «Τρύπας», σφάζζονταν και ρίχνονταν στο βάραθρο. Σημειωτέον ότι μεταξύ των θυμάτων ήσαν και 6 από τους 8 μοναχούς του Μοναστηριού.

Τον Ιούνιο του 1945, μέλη της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας των Αθηνών, με τεχνική βοήθεια από άγημα Βρετανικού στρατού, προέβησαν σε ανάσυρση 259 σορών. Από αυτά, μόνο λίγα ήταν δυνατόν να αναγνωρισθούν, 48 άνδρες και 10 γυναίκες. Επειδή η διαδικασία της ανάσυρσης ήταν δύσκολη και επίπονη, και η πλειοψηφία των νεκρών σωμάτων ήταν πλέον σε προχωρημένη αποσύνθεση, -όλοι όσοι αναγνωρίστηκαν από τους οικείος τους είχαν ριχθεί στο τέλος των σφαγών- απεφασίσθη η διακοπή της ανάσυρσης. Το 1991, μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας με βοήθεια συγγενών των θυμάτων, συνέλεξαν και έφεραν στην επιφάνεια άλλους 150 περίπου σκελετούς.

Το γεγονός αυτό των σφαγών σττην «Τρύπα Φενεού» έχει περιγραφεί σε όλες του τις πτυχές και λεπτομέρειες σε αρκετά βιβλία, μεταξύ των οποίων  και το δικό μου «Αθώων Αίμα, «Ελεύθερος Μωριάς» 1943 – 44, η Αργολιδοκορινθία «Κρανίου Τόπος», Ελληνοχώρι-Στιμάγκα-Φενεός-Αγιονόρι-Αραχναίο-Δίδυμα-Κρανίδι-Λίμνες-Μιδέα – Σοφικό-Τρίκαλα», Πελασγός, Αθήνα 2016, Β’ Τόμος, σελ. 79 – 165.Υπάρχουν τα ονόματα εκατοντάδων θυμάτων, οι τόποι καταγωγής τους, όπως και τα ονόματα δεκάδων φυσικών και ηθικών υπευθύνων των εγκλημάτων αυτών από δίκες που έγιναν τα χρόνια μετά την απελευθέρωση.

Η προσβολή

Τα τελευταία χρόνια στη Βόρεια Πελοπόννησο έχει δημιουργηθεί από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και την UNESCO μεγάλο Γεωπάρκο. Ένας από τους 40 Γεωτόπους του Γεωπάρκου καλύπτειτο βουνό της Ντουρντουβάνας.  Στο Γεωπάρκο έχουν δημιουργηθεί αρκετές «διαδρομές»¨για περιηγητές. Σε μία που περνά από τη Ντουρντουβάνα και σε μικρή απόσταση από την «Τρύπα Φενεού», έχει τοποθετηθεί μια μεγάλη Πινακίδα του Γεωπάρκου με επιγραφή στα Αγγλικά και στα Ελληνικά. Το κείμενο της επιγραφής αναφέρεται στις σφαγές στην «Τρύπα Φενεού», αλλά είναι απαράδεκτο, δόλιο, ανιστόρητο και προσβλητικό προς τα θύματα, τους συγγενείς των θυμάτων και πάνω από όλα την Ιστορία!

Παραθέτω το Ελληνικό κείμενο, με δικές μου (σ.σ.) παρατηρήσεις στα χειρότερα σημεία του.
«Το όρος Ντουρντουβάνα (ή Πεντέλεια) βρίσκεται σε υψόμετρο 2078 μέτρων (σ.σ. το βουνό έχει ύψος 2109 Μέτρα. Η «Τρύπα Φενεού» είναι στα 2078 μέτρα). Το όνομα Ντουρντουβάνα έχει σλαβική πρέλευση και σημαίνει τριανταφυλλιά.

Η θέση συνδέεται με μελανά γεγονότα μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (σ.σ. τα γεγονότα έγιναν στη διάρκεια του Β΄ΠΠ, στην Κατοχή, ΟΧΙ μετά).
Πιό συγκεκριμένα, στο σπηλαιοβάραθρο «Τρύπα Φενεού» στην είσοδο του βαράθρου σύμφωνα με την παράδοση (σ.σ. εδώ δεν έχει ΚΑΜΙΑ θέση η «παράδοση». Οι σφαγές στην «Τρύπα Φενεού»είναι ιστορικό ΓΕΓΟΝΟΣ), οδηγήθησαν (σ.σ. από ποιούς οδηγήθησαν;) και εξετελέσθησαν (σ.σ. ο όρος «εξετελέσθησαν» υπονοεί «νόμιμη» θανάτωση. Ποιοί έκαναν αυτές τις «νόμιμες»θανατώσεις και με ποιά νομιμοποίηση;) εκατοντάδες άνθρωποι τόσο απο τη γύρω περιοχή όσο και από την ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου που εικάζεται (σ.σ. από ποιούς ακριβώς «εικάζεται», και με τι στοιχεία;) ότι κατηγορήθηκαν ως δωσίλογοι (σ.σ. Δωσίλογοι λοιπόν ήσαν τα θύματα! Τα παιδιά, οι γυναίκες και οι αγρότες και κτηνοτρόφοι της Κορινθίας, Αργολίδας και Αρκαδίας που πολύ πιθανόν δεν είχαν δει Ιταλό ή Γερμανό ούτε από μακριά! Οι ιερείς, οι 6 μοναχοί, οι γιατροί, όλοι δωσίλογοι; Ποιός τους δίκασε και απεφάνθη ότι ήσαν δωσίλογοι; Σταματώ εδώ…).
Το 1945 ανεσύρθησαν από το βάραθρο οι σκελετοί 150 περίπου ατόμων (σ.σ. ο αριθμός αυτός είναι λαθος. Το 1945 ανεσύρθησαν τουλάχιστον 259 σοροί από την Εγκληματολογική Υπηρεσία και άγημα Βρετανών. Οι επόμενοι 150 περίπου σκελετοί, επί πλέον των 259, ανεσύρθησαν από τη Σπηλαιολογική Εταιρεία και συγγενείς το 1991)».

Θα επέμβει άραγε κάποιος από το Υπουργείο ή την UNESCO να διορθώσει αυτήν τη βαρειά προσβολή;