Προανακριτική για την Ουκρανία!

Η αποκατάσταση των σχέσεων Αμερικής – Ρωσίας και η δρομολόγηση της τελικής λύσης του εδαφικού καθεστώτος της Ουκρανίας αποτελούν πολύ μεγάλη ήττα για τη Δύση των Δημοκρατικών και των πολιτικών παραρτημάτων τους στην Ευρώπη. Πολύ μεγάλη ήττα για την προπαγάνδα τους στην Ευρώπη και τον «μακαρθισμό» νέου τύπου. Πολύ μεγάλη ήττα και για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας έχασε. H Kομισιόν, στην έδρα των οποίας στις Βρυξέλλες ανεμίζει η ουκρανική σημαία ακόμα και σήμερα, έχασε. Η Ελλάς έχασε. Και δεν έχασε απλώς επειδή μετείχε με φανατισμό ανόητου στο στρατόπεδο των ηττημένων. Εχασε γιατί βγαίνει ζημιωμένη, με το γόητρό της πληγωμένο και τις προσβάσεις της στη νέα εξουσία των ΗΠΑ για την ώρα περιορισμένες. Δεν ενεπλάκημεν απλώς – κατέστημεν η ανόητη εμπροσθοφυλακή. Διαρρήξαμε σχέσεις και δεσμούς δεκαετιών με φίλες χώρες. Επιτεθήκαμε προσωπικά σε ηγέτη χώρας με την οποία μας δένουν ιστορικοί πολιτισμικοί δεσμοί.

Fake News

Ζητήσαμε την παραπομπή του στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, αλλά για άλλους, που φέρεται ότι εξόντωσαν μωράκια, δεν τολμήσαμε.

Κάναμε την απρέπεια να αποκλείσουμε τη ρωσική αντιπροσωπία από τους εορτασμούς για τη ναυμαχία του Ναβαρίνου στη Μεσσηνία. Κυνηγήσαμε τα Μπαλέτα Μπολσόι. Δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός μας επί των Εξωτερικών ότι οι οικονομικές κυρώσεις εις βάρος της Ρωσίας έχουν στόχο την πρόκληση λαϊκής εξέγερσης και την ανατροπή του Πούτιν. Ομολογήσαμε σε επίπεδο πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον, σε δημόσια συνομιλία του με την αναπληρώτρια γενική γραμματέα του ΝΑΤΟ, ότι «αδυνατίσαμε την αμυντική μας ικανότητα για να βοηθήσουμε με όπλα την Ουκρανία». Πειθαρχήσαμε στις υποδείξεις και δεν ανακηρύξαμε ΑΟΖ, δεν εξορύξαμε τους υδρογονάνθρακές μας, διώξαμε την Total και την Chevron προ διετίας, και δεν επεκταθήκαμε στα 12 μίλια για να υπηρετήσουμε βλακωδώς την πράσινη πολιτική των Δημοκρατικών.

Χειροκροτούσαμε κάθε μέρα τα fake news ότι οι ολιγάρχες ρίχνουν τον Πούτιν, ο στρατός ρίχνει τον Πούτιν, ο λαός ρίχνει τον Πούτιν, και τελικώς αυτοί που έπεσαν ήταν ο Μπάιντεν, ο Σολτς και προσεχώς ο Μακρόν και η Ούρσουλα. Υπήρξαμε τελικώς οι άθλιοι των αθλιοτέρων. Μετατρέψαμε το διεθνές και το διακρατικό σε προσωπικό. Και άλλοι μετείχαν στον πόλεμο στο πλευρό της Δύσης, αλλά δεν έκαναν τέτοια. Δεν έγιναν οι «αυτοφωράκηδες» του κατεστημένου. Σεβάστηκαν. Τώρα έρχεται η ώρα να πιούμε το πικρό ποτήριον… Διπλά. Πρώτον, γιατί ως ηττημένοι (που, όταν είχαμε το πάνω χέρι, δεν ζητήσαμε ποτέ εθνικά ανταλλάγματα, εκτός από ιστορικές ομιλίες στο Κογκρέσο) δεν έχουμε δικαίωμα στη διανομή των λαφύρων. Δεύτερον, διότι ο άφρων τρόπος που πολιτεύτηκε η ελληνική εξωτερική πολιτική την αποξένωσε εντελώς από τον πρόεδρο Τραμπ.

Στις 7 Ιανουαρίου 2020 μόλις είχε αναλάβει την εξουσία, κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ, ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Κυριάκος Μητσοτάκης και περνούσε την πόρτα του Λευκού Οίκου. Σήμερα, 14 Φεβρουαρίου 2025, και μετά την ομιλία στο Κογκρέσο με την οποία ο πρωθυπουργός «έβαλε» κατά του Τραμπ για τα γεγονότα του Καπιτωλίου, η Ελλάς προσπαθεί να προσεγγίσει τον Αμερικανό πρόεδρο προσλαμβάνοντας εταιρία λόμπι φίλων του Μπους και του Ρέιγκαν. Τέτοια ντροπή, τέτοιο ρεζίλι! Στοιχειώδης μελέτη όλων των πολέμων στους οποίους ενέπλεξαν οι Δημοκρατικοί τη χώρα τους (Αφγανιστάν, Αραβική Ανοιξη, Βαλκάνια, Ουκρανία τώρα) θα έδειχνε στους φωστήρες της εξωτερικής μας πολιτικής ότι αυτό το κόμμα ξέρει να «βάζει» την Αμερική σε πολέμους, αλλά δεν ξέρει να τη «βγάζει». Με συνέπεια να την πληρώνουν οι Ηρακλείς του στέμματος. Εμείς πήγαμε και γίναμε ένα με αυτούς. Κατά τα άλλα, η εξωτερική πολιτική είναι το δυνατό στοιχείο του κυρίου πρωθυπουργού… Βοήθειά μας!

Σε κάθε περίπτωση, κάποιος πρέπει να λογοδοτήσει για την… ακινησία της εξωτερικής μας πολιτικής προς χάριν του Μπάιντεν και της Ούρσουλα. Για την ακινητοποίηση και την ουσιαστική παραίτηση της Ελλάδος από την άσκηση κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Και αυτό μπορεί να γίνει με έναν και μόνο τρόπο: προανακριτική για την Ουκρανία. Τώρα. Βάλατε τη χώρα σε τεράστιους κινδύνους. Πρέπει να εξηγήσετε το γιατί.