Μελέτησα με εξαιρετική προσοχή και ενδιαφέρον, όπως πάντα, το Δελτίο Πολιτικής Ανάλυσης υπ. αριθμόν 72 του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση της Άννας Διαμαντοπούλου, το οποίο υπογράφουν ο πολιτικός επιστήμων Γιώργος Παπούλιας και ο οικονομολόγος γεωπολιτικός αναλυτής Νικήτας Σίμος (παλαιότερα το έγραφε ο νυν γενικός γραμματέας Επικοινωνίας Γιάννης Μαστρογεωργίου).
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Αυτό που μου κέντρισε την προσοχή ήταν η προσέγγιση των συγγραφέων του για τα γεγονότα του Έβρου. Η κρατούσα ανάλυση τα ερμηνεύει ως αυτή τη στιγμή ως κάτι περιστασιακό και προσωρινό, απόρροια της άσχημης ψυχολογικής κατάστασης του Ερντογάν, ο οποίος μετά την ήττα στην Ιντλίμπ και τη Μόσχα αναζητεί μέτωπο για εύκολη νίκη. Αν χάσει παντού, θα έχει την τύχη του Μεντερές.
Το Δίκτυο διαβάζει διαφορετικά την εγκατάσταση μουσουλμανικών πληθυσμών στα βόρεια σύνορά μας σε περιοχές κοντά σε χώρες με ισχυρές μουσουλμανικές μειονότητες. Και θεωρώ ότι έχει δίκιο. Αντιγράφω από την Εκθεση: «Παράλληλα, τις ημέρες αυτές ασκείται στην Ελλάδα και κατ΄ επέκταση στην Ε.Ε. μεγίστη πίεση με πλήθος μεταναστών στα ελληνικά σύνορα, την κινητικότητα των οποίων η Τουρκία θεωρεί αποτέλεσμα των συριακών επιθέσεων στην Ιντλίμπ, ενώ στην πραγματικότητα την ενορχηστρώνει. Πρόκειται για κίνηση ενδεχομένως διττής στόχευσης, με κύριο στόχο την παγίωση νέας ιδιότυπης τουρκικής παρουσίας στα σύνορα του Εβρου, ίσως με τη δημιουργία ευρύτερης ζώνης με την εκεί παρουσία μουσουλμανικών στοιχείων, γεγονός το οποίο δίνει στην Τουρκία έναν μοχλό πίεσης στα ανατολικά Βαλκάνια.
Κατά την άποψή μας, η ενέργεια αυτή της Τουρκίας θα πρέπει να αξιολογείται και αυτή καθεαυτήν, ανεξάρτητα από το ότι υποστηρίζει τον εκβιασμό που ασκείται προς την Ε.Ε., για οικονομική βοήθεια και πολιτική υποστήριξη των συριακών φιλοδοξιών της.
Η δημιουργία ενός επιπλέον εστιακού σημείου τουρκικής ενέργειας, σε ευρωπαϊκό έδαφος αυτή τη φορά, αφενός, υποδηλώνει την ευρωπαϊκή παρουσία της Τουρκίας, αφετέρου είναι προς εκτίμηση αν θα λειτουργήσει ως εκκολαπτήριο παραπέρα εξελίξεων. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι στη γειτονική Βουλγαρία ζουν περίπου 1.000.000 μουσουλμάνοι και ότι για τα εδάφη της Δ. Θράκης έχουν υπάρξει διεκδικήσεις με ιστορικό βάθος».
Η προσέγγιση των συγγραφέων είναι εύστοχη: Πρώτον, διότι στη νότια Βουλγαρία, η οποία επικοινωνεί με τη Θράκη μέσω του συνοριακού σταθμού της Νυμφαίας στην ορεινή Ροδόπη, υπάρχει ισχυρή και αναγνωρισμένη τουρκική μειονότητα. Υπάρχει τουρκικό κόμμα, το οποίο στηρίζει κοινοβουλευτικά την κυβέρνηση Μπορίσοφ, υπάρχουν και μουφτήδες και αρχιμουφτήδες.
Δεύτερον, διότι στην Ελληνική Θράκη (λάθος όρος Δυτική Θράκη, τον χρησιμοποιούν οι Τούρκοι και υποδηλώνει αλύτρωτο έδαφος) ζει επίσης ισχυρή μουσουλμανική μειονότητα αποτελούμενη από τις τρεις εθνοτικές ομάδες. Η ίδια είναι νομοταγής στην πλειονότητά της, όπως έδειξαν πρόσφατες δηλώσεις των μουφτήδων της και των βουλευτών της, ωστόσο στους κόλπους της δραστηριοποιούνται, όπως έδειξαν οι πρόσφατες αποκαλύψεις, αξιωματούχοι οι οποίοι είναι σε ανοιχτή γραμμή με την Άγκυρα και διακρίνονται για τις εξτρεμιστικές-αυτονομιστικές τάσεις τους.
Εάν σε αυτούς τους δύο πυλώνες αθροίσουμε και τον ανθέλληνα πρωθυπουργό της Αλβανίας Εντι Ράμα, ο οποίος συζητά παρασκηνιακά την εγκατάσταση 30.000 Πακιστανών μεταναστών στη Βόρειο Ήπειρο με στόχο τη διάλυση του τελευταίου θύλακα του Ελληνισμού, της εθνικής ελληνικής μειονότητας που ζει στον αλβανικό Νότο κοντά στην ελληνική επικράτεια, τότε έχουμε μπροστά μας όλη την εικόνα: Διαρκής προσπάθεια αποσταθεροποίησης. Στρατηγική περικύκλωσης του Ελληνισμού.
Εχθρική συμμαχία Τουρκίας – Βουλγαρίας – Αλβανίας (και Κοσσυφοπεδίου) εναντίον της Ελλάδας. Και βεβαίως ουδετερότητα της Σερβίας, μην υπάρχουν αυταπάτες. Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν αρκεί για να μας προστατέψει, παρά τις θεωρίες κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Το μαξιλαράκι ασφαλείας που -υποτίθεται- κερδίσαμε θα παραμείνει ενεργό αν από τις κάλπες της άνοιξης στη γειτονική χώρα δεν βγουν… φίδια.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο μουσουλμανικός θύλακας μεταναστών που εγκαταστάθηκε έξω από την Αδριανούπολη δεν είναι όποιος κι όποιος: οι μετανάστες αυτοί ομιλούν στη μεγάλη τους πλειονότητα άριστα την τουρκική γλώσσα. Προορίζονται για έποικοι. Έποικοι του Ισλάμ στα Βαλκάνια. Τούτων δοθέντων, ας συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι στον Βορρά ανεξαρτήτως του είδους των εξελίξεων στη θάλασσα -θερμό επεισόδιο με ερευνητικό σκάφος στην Κρήτη- είμαστε στην αρχή μιας μεγάλης περιπέτειας. Μιας περιπέτειας που θα απαιτήσει την αναδιάταξη του αμυντικού μας δόγματος και την επανίδρυση στρατιωτικών μονάδων που στο παρελθόν ήταν εγκατεστημένες στα Ιωάννινα, στο Κιλκίς και αλλαχού. Ο από Βορρά κίνδυνος επανεμφανίζεται. Αυτή τη φορά όχι ως κομμουνιστικός κίνδυνος, αλλά ως ισλαμικός και φονταμενταλιστικός. Προσοχή.
