Μπορεί σήμερα να είναι η Παγκόσμια Γιορτή της Γυναίκας, αλλά εμείς οι Eλληνες μπορούμε να πάρουμε τα θάρρητα που μας δίνει η Ιστορία μας και να πούμε ότι η ισόκυρη αντιμετώπισή τους σε σχέση με τους άνδρες ξεκίνησε από τον Oλυμπο κι έπειτα έφτασε στις οικίες των ανθρώπων. Eξι οι Oλύμπιες θεές, έξι και οι άνδρες. Αρχηγός ήταν μεν ο Δίας, αλλά η Hρα όποτε ήθελε κάτι το λάμβανε χωρίς καν να καταλάβει ο ισχυρός σύζυγός του ότι δεν ήταν δική του η… ιδέα. Και στην παραγωγή ευκαιριών αλλά και κινδύνων είναι πρώτες. Το «πυρ, γυνή και θάλασσα» δεν είναι τυχαίο πως γεννήθηκε εδώ ως έκφραση.
Στην πατρίδα μας, την Ελλάδα, με το θηλυκότατο όνομα και την πλανεύτρα θάλασσα που την περιβάλλει, οι γυναίκες γράφουν ιστορία, που ενίοτε την υπογράφουν άνδρες. Και για ποιες γυναίκες μιλάμε… Για τις καλύτερες, τις σαγηνευτικότερες, τις γενναιότερες: από την Ολυμπιάδα, τη μαμά του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και την Ελένη που σέρνει αμέτρητα καράβια στο κατόπι της για να τη διεκδικήσουν και να γδικιωθούν την αρπαγή της, μέχρι τη γυναίκα της Πίνδου, που κουβαλά ρούχα και πυρομαχικά, και τη Διοτίμα, που διδάσκει την ωραιότητα και τον έρωτα στον Σωκράτη. Κι από την πολύτεκνη χήρα, που δουλεύει για να ζήσει τα παιδιά της, μέχρι τις (τότε) πριγκίπισσες της Ελλάδος Σοφία και Ειρήνη και την αρχαιολόγο δασκάλα τους Θεοφανώ Αρβανιτοπούλου, που το 1958 συμμετείχαν στην ανασκαφή στην Βαρυμπόμπη όπου εντοπίστηκε ο τύμβος του τραγωδού Σοφοκλέους.
Και η γυναίκα των γυναικών, η παγκόσμια, άφθαρτη και διαχρονική: η Παναγία, που σφιχταγκαλιάζει τον νεογέννητο Χριστό, που τον γλυκοφιλά με στοργή και ουράνια αγάπη, που σπαράσσει κάτω από τον Σταυρό βλέποντάς Τον να υποφέρει και να σβήνει, η Παναγιά μας που σκιρτά στο άκουσμα της Ανάστασης. Ακόμα κι ο Θεός ο ίδιος γυναίκα διάλεξε να τον γεννήσει και γυναίκες επέλεξε για να ανακοινώσουν ότι απέδρασε από τον τάφο. Τα δικαιώματα στο άλλο μισό του ουρανού δεν θα τα δώσουμε εμείς. Τα έχει δώσει ο ίδιος ο Θεός και δεν πρόκειται να τα ανακαλέσει. Τις ευχές, τον σεβασμό και την αγάπη μας έχουν.
Πηγή: «δημοκρατία»
Έξοχος ακόμα μια φορά!!!! Αυτό το άρθρο θα μείνει στο πάνθεον της συγγραφής!!!
Μου επιτρέπετε να προσθέσω στα πρότυπα γυναίκας την μάνα του εθνικού μας γλύπτη Θ. Καπράλου, που ήταν το κύριο θέμα της τέχνης του. Πάντα γυρτή, πάντα εκεί να δουλεύει νυχθημερόν, να υπομένει, να δίνει και να σταλάζει το γάλα το πικρό στα χείλη των ορφανών της για να τ’ αναστήσει.
Ψάξτε το έργο, και θα βρείτε και την δική σας μάνα σ’ αυτό.
Συγχαρητήρια κ.Λιακο!Το άρθρο σας είναι εκπληκτικό!Εξαίρει και τιμα τη γυναίκα σε όλο της το μεγαλείο,από καταβολής της ανθρώπινης Τέτοια εξαίρετα κείμενα θα έπρεπε να αναδεικνύονται έστω σήμερα (ευχής έργο θα ήταν και κάθε μερα)στο δημόσιο διάλογο ,στο μιντιακό και τον διαδικτυακό.Μα πάνω απ’ όλα στα σχολεία μας!Στις παιδικές ψυχουλες που τόσο ανάγκη τα έχουν.Ευγε!κ.Λιακο.