Ρήξη της Προεδρίας με πέντε από τα εννέα κόμματα της Βουλής!

Ο Κωνσταντίνος Τασούλας ορκίστηκε χθες ένατος Πρόεδρος της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας μέσα σε ατμόσφαιρα γενικότερης αμφισβήτησης των θεσμών. Μεταξύ των οποίων και ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ο θεσμός τραυματίστηκε βαριά κατά τη διάρκεια της προηγούμενης πενταετίας, όταν η μόλις απελθούσα Πρόεδρος απεμπόλησε τον ρόλο του ρυθμιστή του πολιτεύματος και έλαβε θέση υπέρ του νομοσχεδίου για τον γάμο, που ψήφισαν τέσσερα κόμματα μέσα στην Ολομέλεια της Βουλής. Ο θεσμός τραυματίστηκε επίσης με το νέο σύστημα εκλογής Προέδρου που υιοθετήθηκε με το νέο Σύνταγμα του 2019, με βάση το οποίο δύναται να εκλεγεί μονοκομματικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας ακόμα και με 149 ψήφους. Ο θεσμός επίσης τραυματίστηκε όταν κατά το ενδιάμεσο των τεσσάρων ψηφοφοριών το σύνολο της αντιπολίτευσης επιτέθηκε προσωπικά στο κύριο Τασούλα και ζήτησε από την κυβέρνηση να αποσύρει την υποψηφιότητά του λόγω Τεμπών. Μέσα σε αυτή τη δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα κλήθηκε να δώσει τον νενομισμένο όρκο ο νέος Πρόεδρος. Δυστυχώς το κακό δεν σταμάτησε. Εξήντα βουλευτές από επτά κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου απουσίασαν χθες από την ορκωμοσία, γεγονός μάλλον πρωτοφανές στα μεταπολιτευτικά χρονικά.

Δύο κόμματα, η Πλεύση Ελευθερίας και η Ελληνική Λύση, αποφάσισαν να απέχουν από την ορκωμοσία του κυρίου Τασούλα, αρνούμενα να τον νομιμοποιήσουν λόγω της εμπλοκής του στη μη ανακοίνωσης της δικογραφίας Τριαντόπουλου στην Ολομέλεια της Βουλής. Ο ίδιος ο Πρόεδρος απέφυγε να ανταλλάξει χαιρετισμό με τους αρχηγούς των Κοινοβουλευτικών Ομάδων της Νέας Αριστεράς Αλέξη Χαρίτση, της ΝΙΚΗΣ Δημήτρη Νατσιό και των «Σπαρτιατών» Βασίλη Στίγκα και περιορίστηκε να χαιρετήσει ζεστά τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτη Φάμελλο και ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, των οποίων όμως οι μισοί βουλευτές απείχαν από την ορκωμοσία (14 από τον ΣΥΡΙΖΑ, 9 από το ΠΑΣΟΚ και 11 από το ΚΚΕ ). Τέτοια πρεμιέρα με «φωτιά και τσεκούρι» για αρχηγό κράτους δεν υπήρξε ποτέ από τη Μεταπολίτευση. Ούτε καν την 9η Μαρτίου 1985, όταν έγινε η προεδρική ρήξη Ανδρέα Παπανδρέου – Κωνσταντίνου Καραμανλή και ακολούθησε η ψηφοφορία με τα ροζ ψηφοδέλτια και την ψήφο Αλευρά. Παρότι υπήρξε πρωτοδίκης στο Ναύπλιο ονόματι Σωτήρης Κατσαρός που κήρυξε άκυρη την εκλογή Σαρτζετάκη, όλη η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. έδωσε τότε το «παρών» στην ορκωμοσία του θαρραλέου αρεοπαγίτη ανακριτή της υπόθεσης Λαμπράκη.

Κι όμως η μέρα, με εξαίρεση τη διαδικασία και τις απουσίες κομμάτων και βουλευτών (που έκρυβαν πολλή ουσία), άρχισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο εθνικός ύμνος για τον οποίο είχε αλλεργία στην αρχή της θητείας της η κυρία Σακελλαροπούλου ανακρούστηκε και βρέθηκε στα χείλη του Προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού. Ο Πρόεδρος επανέλαβε μετά τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών στεντορεία τη φωνή τον θρησκευτικό όρκο, τον οποίο διερεύνησε να μη «δώσει» όταν ορκιζόταν Πρόεδρος η κυρία Σακελλαροπούλου. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην αντιφώνησή του στο Προεδρικό Μέγαρο εναρμονίστηκε πλήρως με το λαϊκό αίσθημα και έκανε ειδική αναφορά στα Τέμπη και στη «μεγάλη απαίτηση της κοινωνίας για δικαιοσύνη». Στην οποία, όπως είπε, μπορεί να υπάρξει «μεγάλη ανταπόκριση».

Ο κύριος Τασούλας έκανε ειδική αναφορά στον όρκο που έδωσε το 1828 στην Αίγινα ο πρώτος κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας (εύγε), στον «Ορκο των Αθηναίων Εφήβων» και στον Ακάθιστο Υμνο, δείχνοντας ότι γνωρίζει ποιο έθνος καλείται να εκπροσωπήσει ως αρχηγός του κράτους. Ποιο έθνος καλείται να ενώσει. Η θητεία του όμως αρχίζει με σύννεφα. Και με δική του ευθύνη, αλλά όχι μόνο με δική του ευθύνη. Με δική του ευθύνη γιατί γύρισε την πλάτη σε τρεις αρχηγούς κοινοβουλευτικών κομμάτων, τα δύο εκ των οποίων κατήλθαν στις εκλογές με άδεια από τον Αρειο Πάγο και έλαβαν τακτική χρηματοδότηση από τη Βουλή επί των ημερών του. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να σέβεται τις επιθυμίες του ελληνικού λαού όπως αυτές εκφράστηκαν σε συνθήκες δημοκρατίας.

Η θητεία του αρχίζει με σύννεφα όμως και όχι με δική του ευθύνη. Με την ευθύνη και άλλων. Τα κόμματα Πλεύση Ελευθερίας και Ελληνική Λύση μετείχαν στην ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και αποδέχθηκαν το αποτέλεσμά της. Δεν το αμφισβήτησαν. Η αποχή τους από την ορκωμοσία του αρχηγού του κράτους μπορεί να τους αποφέρει πρόσκαιρα αντισυστημικά κέρδη στις μετρήσεις, αλλά η δημοκρατία είναι ένας μαραθώνιος. Δεν κρίνεται σε μια στιγμή. Οσο λάθος έκανε ο Πρόεδρος να διευρύνει το τόξο Σακελλαροπούλου πέραν των «Σπαρτιατών» στη ΝΙΚΗ και τη Νέα Αριστερά, συγκροτώντας προεδρικό μπλοκ μεταπολίτευσης, άλλο τόσο λάθος είναι η χρήση του προεδρικού θεσμού για καλλιέργεια αντισυστημικού αρχηγικού προφίλ. Το έκανε πρώτος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος ως βουλευτής χρησιμοποίησε την ψήφο του στην προεδρική εκλογή του 2015 για να καλλιεργήσει αρχηγικό προφίλ μεταρρυθμιστού, τον ακολουθούν τώρα ο Κυριάκος Βελόπουλος και η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Πώς θα καθίσουν όλοι αυτοί γύρω από το τραπέζι της σύσκεψης πολιτικών αρχηγών, αν τυχόν χρειαστεί, όταν ο μεν Πρόεδρος κάνει χειραψία μόνο με τους αρχηγούς που εκπροσωπούν το 55% του ελληνικού λαού με βάση τις τελευταίες μετρήσεις και γυρίζει την πλάτη (ή του γυρίζει την πλάτη) στο λοιπό 45%; Αυτή είναι η εθνική ομοψυχία για την οποία μίλησε ο αγαπητός Πρόεδρος χθες; Είμαστε βέβαιοι ότι ο Κωνσταντίνος Τασούλας, θητεύσας επί μακράν δίπλα στον ευπατρίδη Ευάγγελο Αβέρωφ, έμαθε άριστα τον ρόλο της «γέφυρας» και των «γεφυροποιών» στην πολιτική. Και ότι θα λάβει συντόμως πρωτοβουλίες για να «γεφυρώσει» το χάσμα της χθεσινής πρώτης ημέρας. Τον εμπιστευόμαστε ότι θα το πράξει. Αφού διατήρησε τον σκελετό από τα παλαιά του γυαλιά και απέρριψε τους μοντερνισμούς, είμεθα βέβαιοι ότι διατηρεί και την κλασική θεσμική συντηρητική οπτική του. Κάθε τι άλλο από εκείνον θα μας είναι ξένο.