Το πολιτιστικό σωματείο «Κέντρο Ελευσινιακών Μελετών Δάειρα» κοινοποίησε στη στήλη διαμαρτυρία για τη βεβήλωση του πάνσεπτου αρχαιολογικού χώρου της Ελευσίνας, όπου τον εσωτερικό χώρο του ιερού μολύνουν, με την άδεια και τις ευλογίες του κράτους, καλλικατζούρες «σύγχρονης τέχνης».
Σήμερα δημοσιεύουμε τρεις από τις φωτογραφίες που συνοδεύουν τη διαμαρτυρία του πολιτιστικού σωματείου και ένα αρκετά μεγάλο απόσπασμα από το κείμενο, το οποίο ακολουθεί: «Στὴν ἀρχαία Ἐλευσῖνα ὑπάρχει ὁ ἐξωτερικὸς χῶρος τοῦ Ἱεροῦ (Μεγἀλα Προπύλαια, Αὐλή, Ἀψίδες Θριάμβου, Ναὸς Ἀρτέμιδος καὶ Ποσειδῶνος, Βωμός) καὶ ὁ ἐσωτερικός χῶρος (ἡ εἴσοδος τοῦ Ἱεροῦ εἶναι ἡ Πύλη τῶν Μικρῶν Προπυλαίων), ποὺ περιλαμβάνει τὸ ἀρχέγονο Σπήλαιον τῆς Δάειρας (Κόρης) καὶ τῆς Δᾶς (θεᾶς Γῆς), τὸ ἀρχέγονο Τελεστήριο, τὸν Ναὸ τοῦ Πλούτωνος – Ἅδου τῆς κλασικῆς περιόδου καὶ τὸν μεγάλο Ναὸ τῆς Δήμητρος (τὸ Τελεστήριο τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων ἀπὸ Προπατόρων Κελεοῦ – Τριπτολέμου – Εὐμόλπου).
Θὰ μπορούσαμε νὰ δεχθοῦμε εἰκαστικὰ ἐκθέματα (συμβατὰ μὲ τὴν ἱστορία τῆς Ἐλευσῖνος καὶ προπαντὸς ἐμφαίνοντα Ἁρμονία – Καλαισθησία) μόνο στὸν ἐξωτερικὸ χῶρο (καὶ πάντως διακριτικά). Ὄχι ἐκθέματα στὸν ἐσωτερικὸ χῶρο τοῦ Ἱεροῦ, ἁπλούστατα διότι συνιστᾶ βεβήλωση (ἄν ὄχι κάτι χειρότερο ποὺ μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε). Τὸ Κακὸ ξεκίνησε μὲ τοὺς ὑβριστὲς τῶν θείων Μυστηρίων τῆς “Πολιτιστικῆς Πρωτεύουσας”. […]
Τὴν σκυτάλη παραλαμβάνει τώρα ἡ εἰκαστικὸς Βάνα Ξένου, μὲ τὶς δυσαρμονικὲς “καρικατοῦρες” (προκλητικὰ ἀδιάκριτα, βλ. εἰκ. 3) ἔξω στὴν Αὐλή καὶ τὶς σκουριὲς ποὺ ἅπλωσε ἐντὸς τοῦ Ναοῦ τῆς Δήμητρος μὲ τὰ τσιμεντένια τελάρα δίκην κιόνων, φέροντα ὡς κιονόκρανο σκουριὲς μὲ τὸ “ἔργο τέχνης” στὴν κορυφή (βλ. εἰκ. 1, 2).
Καὶ καλά, ὅλοι αὐτοὶ οἱ “ξένοι” δὲν ἐντρέπονται, δὲν αἰσχύνονται, τοὺς περισσεύει τὸ θράσος καὶ ἡ ἀναίδεια. Ἀναζητήσατε ὅμως τοὺς ὑπευθύνους κρατικοὺς λειτουργούς ποὺ ἔδωσαν τὴν Ἄδεια στοὺς βέβηλους “καλλιτέχνες”.
Ἄν ἔγινε τόσος χαμὸς μὲ τὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη (μέχρι μηνύσεις ἀπὸ κόμματα), πόσο μᾶλλον θὰ πρέπει νὰ ἐνεργήσει ἀναλόγως ἡ δημοτικὴ Ἀρχὴ καὶ οἱ εὐαίσθητοι δημοτικοὶ σύμβουλοι τῆς Ἐλευσῖνος (λόγω τοῦ ὅτι διαθέτουν νομικὴ ὑπηρεσία)».
Θα πρότεινα την ίδρυση ενός συλλόγου ελληνομαθών με σκοπό την ενεργή προστασία της Γλώσσας, της Ιστορίας, της Τέχνης, του Έργου και των Αξιών διαχρονικά της Ελλάδος.
Φαίνεται ότι τόσο η σημερινή ελληνική πολιτεία όσο και οι ποικίλοι εθνικοί και διεθνείς θεσμοί με τα μεγαλόστομα και πολυδάπανα όργανά τους δεν αξιώνονται πλέον να προστατεύουν, στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης καλλιτεχνικής ελευθερίας, μιας δήθεν πρωτοτυπίας και μιας σειράς “πνευματικών” καλούμενων δικαιωμάτων, παρά την ανοησία, την άγνοια, το θράσος και την ευκολία, αγνοώντας μέσα την πλάνη και την αλαζονεία τους κάθε κοινωνική διαμαρτυρία, συντρίβοντας και καταπνίγοντας κάθε γνήσια φωνή και πνεύμα αληθείας.
Επισήμανση, μέρες που είναι, του Ποιητή Κ.Π. Καβάφη (29.4.1873 – 29.4.1933):
“… ελληνικός, ιδιότητα δεν έχει η ανθρωπότης τιμιωτέραν -εις τους θεούς ευρίσκονται τα πέραν.” Ισχύει!