Στην ιστοσελίδα του Πρώτου Θέματος της 21ης Μαρτίου διαβάζω: «Δικαίωμα πρόσβασης στα στρατιωτικά νοσοκομεία αποκτούν δικαστές και εισαγγελείς, μετά την υπουργική απόφαση που υπέγραψε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας. Η υπογραφή έγινε παρουσία του υφυπουργού Εθνικής Αμυνας Θανάση Δαβάκη, του προέδρου της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Χριστόφορου Σεβαστίδη και του αντιπροέδρου της ένωσης, Χαράλαμπου Σεβαστίδη. Ηδη, δικαίωμα πρόσβασης στα στρατιωτικά νοσοκομεία έχουν και άλλες κατηγορίες κρατικών λειτουργών».
Η πρώτη σκέψη είναι να βολέψουμε τους συναδέλφους μας δικηγόρους, δικαστικούς κ.λπ., τώρα που είμαστε στα πράματα. Η δεύτερη είναι το ερώτημα «πώς εμπιστευόμαστε τώρα τα στρατιωτικά νοσοκομεία, που ήταν διαλυμένα και ανάγκασαν τον κ. Δένδια να ξεριζώσει όλη την ηγεσία του υγειονομικού και στους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων;».
Μια πρόχειρη απάντηση είναι ότι τώρα, μέσα σε δύο μήνες, μετετράπησαν από αχούρια και άντρα της ακολασίας σε Karolinska Universitetssjukhuset, της Στοκχόλμης. Και η τρίτη σκέψη ανήκει σε αναγνώστη του δημοσιεύματος, που παρατηρεί: «Στο τέλος μόνο οι στρατιωτικοί δεν θα έχουν δικαίωμα νοσηλείας και περίθαλψης σε αυτά». Διαλέγετε και παίρνετε. Α, ναι, υπάρχει και μία δική μου απορία, χωρίς να περιμένω απάντηση. Αν τα νοσηλευτικά αυτά ιδρύματα ανήκαν σε κάποια άλλη επαγγελματική ομάδα, την ίδια αντιμετώπιση θα είχαν;
Οι δικαστές που ανοίγουν τα σύνορα και λένε να μην στέλνουμε κανέναν ούτε πίσω στην Τουρκία, ξαφνικά σιχαίνονται τα αποτελέσματα των αποφάσεων τους;