Λευκωσία και Αθήνα από τον Αύγουστο του 1974, αφού η Τουρκία ολοκλήρωσε απρόσκοπτα, χωρίς καμία αντίδραση από την Ελλάδα, και τον «Αττίλα 2», δεν αμφισβήτησαν επί της ουσίας την παράνομη κατοχή της Τουρκίας στο 37% του νησιού. Οι μόνοι που επιχείρησαν πρακτικά να την αμφισβητήσουν ήταν οι χαροκαμένες γυναίκες της Κύπρου και οι ψυχωμένοι μοτοσικλετιστές.
Οι γυναίκες της Κύπρου, μέσα από το γυναικείο αντικατοχικό κίνημα που δημιούργησαν μετά την τουρκική εισβολή του 1974, προσπάθησαν από το 1975 έως το 1989, μέσα από συντονισμένες ειρηνικές πορείες, να αναλάβουν έναν ιδιαίτερο αγώνα κατά της κατοχής, με στόχο την κατάργηση των συρματοπλεγμάτων του «Αττίλα».
Οσον αφορά τους μοτοσικλετιστές, η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλέτας (ΚΟΜ) τον Αύγουστο του 1996, μετά τη δυναμική αντικατοχική πορεία με μοτοσικλέτες που οργάνωσε το καλοκαίρι του 1995, αποφάσισε να διευρύνει τον χαρακτήρα της πορείας καλώντας να συμμετάσχει και η Πανευρωπαϊκή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών (FEM). Ηταν η πρώτη φορά από το 1974 που μια ομάδα πολιτών επιχείρησε να δώσει ευρωπαϊκή διάσταση στον αντικατοχικό αγώνα της Κύπρου.
Οι μοτοσικλετιστές υιοθέτησαν το σύνθημα «Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα – ζήσε ελεύθερα – οδήγησε ελεύθερα» και όρισαν ως συμβολική αφετηρία της πορείας το πρώην διχοτομημένο και νυν ενωμένο Βερολίνο. Πάντως οι μοτοσικλετιστές είχαν την πολιτική ευφυΐα να θέσουν σε όλες τις ευρωπαϊκές ομοσπονδίες το ζήτημα της εφαρμογής των ψηφισμάτων του ΟΗΕ για την Κύπρο, με έμφαση στο δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης.
Το εγχείρημα ήταν δύσκολο, αλλά η ΚΟΜ κατόρθωσε με την οικονομική συνδρομή της Εκκλησίας της Κύπρου, άλλων χορηγών αλλά και του ίδιου του λαού της Κύπρου, που αγόρασε χιλιάδες κουπόνια ενίσχυσης της πορείας, να οργανώσει την πορεία «Βερολίνο – Κερύνεια 2-11 Αυγούστου 1996». Το εγχείρημα εκείνο προδόθηκε, διασπάστηκε και κατέληξε στη Δερύνεια και τη θυσία των Ισαάκ και Σολωμού.
Μήνυμα
Πάντως τότε η πρωτοβουλία των μοτοσικλετιστών προβλημάτισε τα μάλα την τουρκική κυβέρνηση, η οποία κινητοποίησε τους παραστρατιωτικούς μηχανισμούς των Γκρίζων Λύκων, ναύλωσε αεροσκάφη, τους μετέφερε στην Κύπρο και τους έβαλε ως εμπροσθοφυλακή για να δείξει ότι «πολίτες αντιμετωπίζουν πολίτες», με τον τρόπο που το έκαναν στη Δερύνεια.
Το 2025 ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος σε μήνυμά του προς τους πιστούς, με την ευκαιρία της εορτής του Πάσχα, μετά το καθαρά θρησκευτικό μήνυμα αναφέρει:
«… Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Οὔτε καὶ φέτος, δυστυχῶς, μποροῦμε οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου νὰ ἀφεθοῦμε πλήρως στὴ χαρὰ τῆς Ἀνάστασης. Ὁ Τοῦρκος δυνάστης κρατᾶ καθηλωμένη στὸν σταυρό, γιὰ 51 τώρα χρόνια, τὴν πατρίδα μας. Ἄννες καὶ Καϊάφες πολλοί. Πιλάτοι περισσότεροι νὰ νίπτουν τὰ χέρια τους, προσποιούμενοι οὐδετερότητα μπροστὰ στὴν κατάφωρη ἀδικία ποὺ μᾶς γίνεται. Ὅσο κι ἂν ὅλα αὐτὰ μᾶς ταλαιπωροῦν, δὲν μᾶς ἀπογοητεύουν, οὔτε καὶ μᾶς ἀποθαρρύνουν. Θὰ ἔρθει ἡ μέρα καὶ γιὰ τῆς πατρίδας μας τὴ λύτρωση. Ὅπως “οὐ κατέσχε τύμβος αὐτοζωΐαν”, ὅπως δὲν μπόρεσε ὁ τάφος νὰ κρατήσει τὸν Χριστὸ ποὺ ἦταν ἡ αὐτοζωή, οὔτε ἡ ἀδικία θὰ ἐπικρατήσει γιὰ πάντα τοῦ δικαίου. Θὰ πρέπει, ὅμως, κι ἐμεῖς νὰ προγραμματίσουμε νηφάλια καὶ σωστὰ τὸν ἀγώνα καὶ τὶς διεκδικήσεις μας.
Ἡ Τουρκία κατάφερε νὰ μᾶς παρασύρει νὰ βλέπουμε τὴν ἐπίλυση τοῦ προβλήματός μας ἀπὸ τὴ δική της ὀπτικὴ γωνία καὶ κάτω ἀπὸ τὴ δική της προοπτική. Ἐκμεταλλευόμενη τὴν ἀπροθυμία, ἴσως, καὶ τήν ἀδυναμία τοῦ ΟΗΕ νὰ τὴν πιέσει γιὰ δίκαιη καὶ βιώσιμη λύση τοῦ Κυπριακοῦ καὶ τὴν τακτική του νὰ τηρεῖ ἴσες ἀποστάσεις μεταξὺ θύματος καὶ θύτη, θέτει διαρκῶς νέες ἀπαιτήσεις. Τελευταῖα, μάλιστα, παρουσίασε τὴ συγκατάνευσή της νὰ παρακαθήσει στὶς συνομιλίες ὡς ὑποχώρηση καὶ ἀπαιτεῖ, ὡς ἐκ τούτου, νέες ὑποχωρήσεις ἀπὸ μᾶς ὡς ἀπόδειξη θέλησης γιὰ λύση. Ἐπιδιώκοντας “ἤρεμα νερὰ” καὶ προσποιούμενη τὴν εἰρηνοποιό, προκειμένου νὰ ἐπιτύχει στὶς ἐπιδιώξεις της στὴν Εὐρώπη γιὰ ἀπόκτηση ἀκόμα καὶ ρόλου στὴν Εὐρωάμυνα καὶ στὴν Εὐρωασφάλεια, ὕστερα ἀπὸ 51 χρόνια στυγνῆς κατοχῆς καὶ καταπάτησης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων μας, μᾶς παρέσυρε νὰ συζητοῦμε γιὰ τὰ περιτειχίσματα τῶν κοιμητηρίων, γιὰ τὸ περιβάλλον, γιὰ φωτοβολταϊκὰ πάρκα στὴ γραμμὴ κατάπαυσης τοῦ πυρός ὡς μέτρα οἰκοδόμησης ἐμπιστοσύνης. Κερδίζει χρόνο ἐπιδιώκοντας πραγματοποίηση τῶν νέων στόχων της. “Διυλίζει τὸν κώνωπα”, ἔχοντας ἀμετάθετο στόχο τὴν κατάληψη καὶ τουρκοποίηση ὅλης τῆς Κύπρου.
Τοῦρκοι καὶ διεθνὴς παράγοντας προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν ὅτι μπροστά μας βρίσκεται ἡ τελευταία εὐκαιρία. Μᾶς θέτουν μπροστὰ στὸ ἐκβιαστικὸ δίλημμα νὰ ἀποδεκτοῦμε τὶς νέες ἀπαιτήσεις τῆς κατοχικῆς δύναμης, ἀφοῦ δὲν ἔχουμε περιθώριο βελτίωσης τῆς κατάστασης. Οὐσιαστικὰ μᾶς προτείνουν τρόπους ἐθνικῆς αὐτοκτονίας.
Ἡ διαπίστωση αὐτὴ εἶναι δυσάρεστη καὶ τραγικὴ, καὶ θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἀφυπνίσει καὶ νὰ μᾶς ἐνδυναμώσει στὸν ἀγώνα γιὰ διασφάλιση τοῦ μέλλοντος τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν Κύπρο. Σήμερα προβάλλει ἡ ἀνάγκη ἐθνικῆς περισυλλογῆς ὅσον ποτὲ ἄλλοτε. Στὴν κατάσταση ποὺ φτάσαμε δὲν ὑπάρχουν περιθώρια ἄλλων ὑποχωρήσεων. Ἡ πεῖρα, ἐξάλλου, μᾶς διδάσκει ὅτι οὐδεμία ὑποχώρησή μας θὰ θέσει φραγμὸ στοὺς ἐπεκτατικοὺς προγραμματισμοὺς τῆς Τουρκίας.
Ὡς Ἑλληνισμὸς ἔχουμε μιὰ μακρὰ πορεία σ’ αὐτὸν τὸν τόπο. Στὴ γενιά μας ἔλαχε νὰ σηκώσουμε τὸ βάρος τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς στιγμῆς. Δὲν ἔχουμε οὔτε τὴν πιὸ μικρὴ δικαιολογία γιὰ περαιτέρω ὑποχωρήσεις. Μπροστά μας βρίσκεται πιὰ ξεκάθαρος ὁ κίνδυνος τοῦ ξεριζωμοῦ μας ἀπὸ τὴ γῆ τῶν πατέρων μας. Οὔτε καὶ δικαιούμαστε νὰ παραμείνουμε ἀδρανεῖς, γιατὶ δὲν μᾶς παρέχεται ἄλλη δυνατότητα ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς.
Στὴ μακραίωνη Ἱστορία μας περάσαμε πολὺ χειρότερα καὶ ἀντέξαμε. Θὰ ἀντέξουμε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ κι αὐτὸν τὸν Γολγοθᾶ, γνωρίζοντας ὅτι μετὰ τὴ σταύρωση ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση.
Ἐπαναλαμβάνουμε καὶ πάλι ὅτι ὀφείλουμε μὲ σταθερότητα καὶ ἀταλάντευτα νὰ διεκδικήσουμε καὶ γιὰ τὸν λαό μας ὅ,τι ἀπολαμβάνουν ὅλοι οἱ ἄλλοι πολῖτες τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης. Μόνο ἔτσι θὰ ἐπιβιώσουμε στὴ γῆ τῶν πατέρων μας. Ἑλλάδα καὶ Κύπρος καὶ ὁ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς Ἑλληνισμὸς πρέπει νὰ ἀναλάβουμε σύντονες προσπάθειες γιὰ ἐκδίωξη τοῦ Τούρκου εἰσβολέα καὶ ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδας μας.
Μὲ τὴ σκέψη στραμμένη καὶ στῆς πατρίδας τὴν Ἀνάσταση, ἀπευθύνουμε πρὸς ὅλους τὸν ἀναστάσιμο χαιρετισμὸ “Χριστὸς Ἀνέστη”!
Χαιρετίζουμε ἰδιαίτερα, μὲ πατρικὴ ἀγάπη, ὅλους τοὺς ἐμπερίστατους· τοὺς συγγενεῖς τῶν πεσόντων καὶ τῶν ἀγνοουμένων μας, τοὺς ἐγκλωβισμένους, τοὺς πρόσφυγες καὶ τοὺς ἀσθενεῖς.
Ἐπαναλαμβάνουμε πρὸς ὅλους τὸ μεγάλο μήνυμα τῆς σημερινῆς μέρας, ὅτι οἱ θλίψεις καὶ οἱ ταλαιπωρίες εἶναι προσωρινές. Ἡ δύναμη τοῦ κακοῦ καὶ τῶν ἀντίθεων δυνάμεων εἶναι παροδική. Κύριος τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς μας εἶναι ὁ Ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστός, ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν.
Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ Κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν!
Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου, Ἅγιον Πάσχα 2025».
Οπως μπορεί να διαπιστώσει ο αναγνώστης, ο Αρχιεπίσκοπος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την πορεία του Κυπριακού και θέτει ευθέως το θέμα της απελευθέρωσης του νησιού από τη συνεχιζόμενη επί 50 χρόνια παράνομη κατοχή του νησιού.
Την Πέμπτη 24 Απριλίου ο αρχιπλοίαρχος Σεκί Ακτουρκ, εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Αμυνας, απαντά στον Αρχιεπίσκοπο ως εξής: «Οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου της Κύπρου θα πρέπει να αξιολογηθούν μαζί με την εξέλιξη της ίδρυσης μιας νέας τρομοκρατικής οργάνωσης που βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη τις τελευταίες εβδομάδες. Οι τελευταίες δηλώσεις αποτελούν μία από τις πιο σαφείς εκδηλώσεις της μεροληπτικής, φανατικής και προκλητικής νοοτροπίας που έχει προκαλέσει αδιέξοδο στο νησί της Κύπρου μέχρι σήμερα. Αυτή η νοοτροπία, η οποία αγνοεί τα ιστορικά γεγονότα και διαστρεβλώνει την τρέχουσα κατάσταση και την παρουσία της Τουρκίας στο νησί της Κύπρου, αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ειρήνη, τον διάλογο και μια εποικοδομητική προσέγγιση».
Η ανακοίνωση του Τούρκου εκπροσώπου του υπουργείου Αμυνας, που στη συνέχεια αραδιάζει τα παρανοϊκά επιχειρήματα της Τουρκίας, αποτελεί ζωντανή απόδειξη ότι η Τουρκία φοβάται τις φωνές που αναφέρονται στην απελευθέρωση του νησιού. Αν θέλουμε να πετύχουμε μια μόνιμη και δίκαιη λύση στην Κύπρο, ένας είναι ο δρόμος, το δόγμα της απελευθέρωσης του νησιού. Μόνο όταν το επεξεργαστεί προσεκτικά η Αθήνα, όπως έχει ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ως εγγυήτρια δύναμη, αλλά και η Λευκωσία, θα εξισορροπήσουμε το πλεονέκτημα που έχει η Τουρκία κατέχοντας το 37% με τη δύναμη των όπλων και υπό τον φόβο μιας ήττας θα υποχρεωθεί η Τουρκία να δεχτεί μια κανονική λύση στο Κυπριακό.
Η απελευθέρωση είναι μονόδρομος για τη λύτρωση Ελλήνων και Τουρκοκυπρίων, ενώ η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία μονόδρομος για την καταστροφή αμφοτέρων.
