Το «Κόκκινο Ποτάμι» έπαψε να ρέει καθώς τόσο το Open όσο και ο σκηνοθέτης Μανούσος Μανουσάκης έβαλαν πάνω από όλα την υγεία των συντελεστών της ιστορικής σειράς για την γενοκτονία του Πόντου και έπαψε προσωρινά τα γυρίσματα πριν η κυβέρνηση λάβει έκτακτα μέτρα για την μη μετάδοση του κορωνοϊού. Η Χαρά-Μάτα Γιαννάτου ως γυναίκα του πρωτοπαλίκαρου Θέμη ( Αργύρης Πανταζάρας) μιλά στην Μαρία Ανδρέου και το περιοδικό «Εnjoy»:
Περιμένατε την απόφαση του καναλιού για να σταματήσετε τα γυρίσματα;
Την Δευτέρα 16 Μαρτίου μας ανακοίνωσαν από την παραγωγή ότι σταματούν τα γυρίσματα στο “Κόκκινο ποτάμι” γιατί πάνω απ΄όλα προέχει η υγεία μας . Σε κάθε γύρισμα είμαστε μια πλειάδα συντελεστών και ο Μανούσος Μανουσάκης ήταν από την αρχή κάθετος. Άλλωστε πως θα γυρίζαμε τις σκηνές με μάσκες και με γάντια; Μετά ήρθε και η απόφαση της κυβέρνησης για καραντίνα και έτσι “Μένουμε όλοι μας σπίτι”. Είναι αναγκαίο για να κόψουμε αυτή την αλυσίδα θανάτου και δεδομένο ότι οι επιστήμονες λένε ότι ο Απρίλιος θα είναι ο μήνας κορύφωσης του κορονοϊού στην Ελλάδα θα πρέπει να τριγυρίζει μέσα σ άδειες πόλεις και χωριά και να μην βρίσκει κανένα για να κολλήσει.
Σε τρομάζει να ακούς συνέχεια από την τηλεόραση για τον κορωνοϊο, ειδήσεις θανάτου;
Ο κόσμος θέλει να μάθει την αλήθεια , πάρα τον φόβο του. Υπάρχει όμως υπερπληροφόρηση . Οι πληροφορίες για την προστασία μας είναι σημαντικές αλλά από εκεί και πέρα αφού δεν ξέρουμε πότε θα βγει το εμβόλιο, πως θα κινηθεί ο ιός, δεν χρειάζεται να ακούμε τον καθένα να λέει αυτό που εκείνος νομίζει. Ελοχεύει ο κίνδυνος της κατάθλιψης και του στρες. Είναι μια πρωτόγνωρη συνθήκη με μεγάλη επικινδυνότητα για την δημόσια υγεία . Όλοι μας έχουμε μαζευτεί σπίτι μας γιατί ξέρουμε ότι οι δυνατότητες των ελληνικών νοσοκομείων δεν είναι μεγάλες αν και οι γιατροί και τον νοσηλευτικό προσωπικό είναι ήρωες. Με δική μας ευθύνη θα βγούμε όλοι αλώβητοι. Έρχεται λοιπόν η στιγμή που ένα μικρόβιο ένας αόρατος εχθρός πατάει τον διακόπτη της ζωή σου. Παύση από την δουλειά, τις κοινωνικές συναναστροφές και βρίσκεσαι εσύ με άπλετο χρόνο για να ξεκουραστείς και να σκεφτείς τι αξίζει και τι δεν αξίζει περισσότερο στην ζωή. Πάντως και στο βιβλίο του Καμί η “Πανούκλα” οι ήρωες πέρα από τον θάνατο συνέχιζαν στα σπίτια τους να ονειρεύονται , να ελπίζουν, να είναι ερωτευμένοι γιατί ζούσαν . Και όσο ζεις δεν μπορείς να μην σκέφτεσαι την ομορφιά της ζωής .
Τι σε προβληματίζει περισσότερο ;
Ότι κανείς δεν ξέρει πόσο θα διαρκέσει όλο αυτό. Τρεις μήνες, όπως στην Κίνα; Υπάρχει το άγχος το οικονομικό. Θα αντέξει το κράτος , να μας δίνει επιδόματα , θα αντέξει η οικονομία μας για να μπορούμε να τρώμε , να πληρώνουμε τις βασικές μας υποχρεώσεις ;Ευτυχώς η Ε.Ε έχει δείξει ότι έχει την πρόθεση να βοηθήσει. Είναι ασύλληπτο πως τα τελευταία χρόνια είμαι εκτός σπιτιού συνεχώς σ ένα κυνηγητό, σ ένα τρελό τρέξιμο και τώρα μπήκα σπίτι γιατί πρέπει πάνω απ όλα να προστατέψουμε όλοι μαζί τις ευαίσθητες ομάδες και τους ηλικιωμένους που είναι πιο ευάλωτοι σ αυτήν την πανδημία . Οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας χρειάζονται φροντίδα και προσοχή από όλους μας γιατί είναι η αναφορά μας. Καιρός λοιπόν για περισυλλογή. Τον πατέρα μου επειδή είναι σ ευπαθή ομάδα τον βλέπω και τον φροντίζω από μακριά. Πιστεύω με ψυχραιμία θα κερδίσουμε την μάχη, θα είναι όλα περαστικά, δεν είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα έχει περάσει πανδημίες. Θα νικήσει ο άνθρωπος. Και πρέπει όλοι να βγάλουμε σ αυτήν την μάχη τον καλύτερο εαυτό μας όχι τον απάνθρωπο και τον λίγο. Δεν ξέρω από που προέκυψε αυτός ο ιός και τι ευθύνη έχει σ όλα αυτά ο άνθρωπος . Διαβάζω τα πάντα που γράφονται από βιοχημικό πόλεμο, μέχρι για παγκόσμιο πείραμα σε σχέση με την ιδιωτικότητα και την ελευθερία μας . Στο προκειμένη περίπτωση αυτό που μ αφορά είναι να μην χαθούν τόσες ζωές όπως στην Ιταλία που όπως λέγεται στην περιοχή της Λομβαρδίας δεν έκλεισαν τάχιστα τα εργοστάσια παραγωγής και έβαλαν το κέρδος πάνω από την δημόσια υγεία.
Το “Κόκκινο ποτάμι” μιλά για μια άλλη γενιά ανθρώπων που και αυτοί πέρασαν κάτι πρωτόγνωρο μια γενοκτονία. ¨Όσοι επιβίωσαν μιλάνε για μια από τις πιο μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας …
Έτσι είναι. Οι Πόντιοι που παρακολουθούν την σειρά μου λένε στο δρόμο που με βλέπουν ότι νιώθουν μια δικαίωση. Το παρακολουθούν μ άλλο τρόπο. Βλέπουν να περνούν ζωντανές οι εικόνες στο γυαλί των περιγραφών που τους έκαναν οι γιαγάδες και οι παππούδες τους. Προσωπικά χαίρομαι γιατί μια ιστορία που την άκουγα ως τίτλο στην ζωή μου , η γενοκτονία των Ποντίων, χωρίς πολλές άλλες λεπτομέρειες πήρε μορφή και σχήμα έγινε συναίσθημα βγήκε στην επιφάνεια μ όλες της τις εκφάνσεις. Ο Μανούσος Μανουσάκης έκανε κάτι το εκπληκτικό πήρε ένα ιστορικό γεγονός και το ανέδειξε μέσα από αληθινούς ανθρώπους που πολεμούσαν για την ζωή, το βιός τους, την πατρίδα, την οικογένεια, την θρησκεία, τον έρωτα. Αυτά που ακούω από θαυμαστές της σειράς είναι τόσο θερμά που με κάνουν να αισθάνομαι ότι και εγώ κάτι όμορφο προσφέρω.
Ποιες ήταν οι πιο δύσκολες σκηνές που γύρισες;
Νομίζω η σκηνή του βιασμού μου από τους Τούρκους ενώ άκουγαν τα κλάματα μου και τις φωνές μου οι συντοπίτες μου . Προσπάθησα να μπω στην σκέψη της Βασιλικής αυτήν την στιγμή και σ αυτό με βοήθησε πολύ ο Μανούσος Μανουσάκης. Μου έλεγε Χαρά πως θα συμπεριφερόσουν εσύ σ αυτή την συνθήκη; Για ένα υπερήφανο και δυναμικό άτομο όπως η Βασιλική ο βιασμός ήταν βαθιά υποτίμηση. Για μια αρχοντική γυναίκα αυτή είναι τεράστια ντροπή. Οι βιασμοί στους πολέμους γίνονται για να σε εξευτελίσουν, να σου σπάσουν το ηθικό. Να μην μπορείς να κοιτάξεις τον άλλον στα μάτια, να νιώσεις ένα μηδενικό, ένα τίποτα. Για αυτό και η Βασιλική ντρέπεται να το πει στον άνδρα της , το κρύβει αλλά μετά ξεσπά και το λέει. Ο Θέμης και η Βασιλική είναι ένα . Δεν τους συνδέει μόνο έρωτας. Αλλά βαθιά αγάπη. Είναι ο καθρέφτης της. Αφού όταν πεθαίνει το μωρό της , για μια μάνα δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο, αυτό που την κρατά στην ζωή είναι η σχέση με τον άνδρα της. Ο ένας για τον άλλον. Η σειρά θα μπορούσε να δείξει ακόμη και πιο ακραία βασανιστήρια τα οποία και έγιναν και γράφονται στο βιβλίο του Χάρη Τσιρκινίδη αλλά όταν παρακολουθούν οικογένειες το σίριαλ το βράδυ της Κυριακής δεν μπορείς να παρουσιάσεις αυτή την φρικαλεότητα.
Στην Αμισό όλοι ζούσαν ειρηνικά μαζί. Πόντιοι, Αρμένιοι , Τούρκοι, τι έγινε τελικά;
Την πλήρωσαν οι αθώοι. Τα μεγάλα συμφέροντα,οι πολιτικές εξουσίες , διέλυσαν την φιλία των λαών. Τελικά στην ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο όλα ανατρέπονται σε λεπτά και δευτερόλεπτα. Υπάρχουν άνθρωποι που μεγάλωσαν μαζί στην ίδια γειτονιά και με το που τους έβαλαν τον σπόρο της διχόνοιας και του καθαρού έθνους ξέχασαν τα πάντα. Βέβαια εδώ παίζει ρόλο και ο παράγοντας άνθρωπος. Γιατί και ο Μίλτος είναι Πόντιος και ο Κερέμ είναι Τούρκος αλλά ο πόλεμος δεν άγγιξε την σχέση τους. Έσωσαν ο ένας την ζωή του άλλου.
Πρόσφυγες από τον Πόντο,πρόσφυγες από την Συρία. Η ιστορία δραματικά επαναλαμβάνεται…
Δυστυχώς. Είναι πολύ δύσκολο να τα χάνεις όλα και να γίνεσαι πρόσφυγας. Κοιτάξτε πως εκμεταλλεύονται οι Τούρκοι τους ανθρώπους αυτούς στον Έβρο. Από την άλλη όσα λεφτά και αν δίνει η Ευρώπη για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα δεν μπορεί η χώρα μας να βαστάξει όλο αυτό το βάρος μόνη της. Είναι δυσανάλογο να το σηκώσουν όλες οι χώρες της Ευρώπης μαζί. Δεν γίνεται η χώρα μας η οποία έχει αντέξει δέκα χρόνια Μνημονίων και λιτότητας , να σηκώσει και την πανδημία και το προσφυγικό και να κρατά Θερμοπύλες στον Έβρο. Τι επιχειρούν να διαλύσουν την χώρα μας; Πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα το προσφυγικό άμεσα γιατί τα νησιά μας δεν αντέχουν άλλο. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Αυτοί οι άνθρωποι που στιβάζονται στους καταυλισμούς δεν είναι κουφάρια είναι ανθρώπινες ψυχές.Να σταματήσει λοιπόν ο πόλεμος και να γυρίσουν στις εστίες και στην πατρίδα τους. Οι ισχυροί του πλανήτη να πιέσουν τις αντιμαχόμενες πλευρές να τελειώσουν τον πόλεμο.
Τελικά γιατί η ανθρωπότητα συνεχίζει τους πολέμους;
Θα περίμενε κανείς μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο να έβαζαν μυαλό όλοι . Αλλά να που είμαστε στο 2020 και μιλάμε για πολέμους στην Λιβύη, στο Ιρακ, στην Συρία, στο Αφγανιστάν .Μπροστά στα συμφέροντα , στον πλούτο , η ανθρώπινη ζωή θα κοστίζει ελάχιστα . Οι άνθρωποι θα πεθαίνουν για να ζήσουν κάποιοι σ αυτή την ζωή ως Κροίσοι. Και τι νόημα έχει αυτό; Όλα είναι μάταια. Είμαστε περαστικοί από αυτήν την ζωή.
Η τέχνη τι είναι για τον άνθρωπο;
Η τέχνη μιλά και στην ψυχή και στην λογική . Η τέχνη σε βοηθάει να παραμείνεις ξύπνιος. Ο άνθρωπος την χρειάζεται. Δεν επηρεάζει μόνο τους καλλιτέχνες αλλά και τους θεατές γιατί τους οξύνει την νοημοσύνη. Ακόμη και την συναισθηματική, Το να έχεις ένα σκηνοθέτη σαν τον Μανούσο Μανουσάκη και να σ αγκαλιάζει και να σε φιλάει πριν από κάθε σκηνή για να σου δώσει θάρρος είναι πηγή έμπνευσης. Είναι γεμάτος όρεξη, δημιουργία, κέφι . Στο μεταδίδει όλο αυτό. Και είναι ευεργετικό.
Τι θα ήθελες για την ηρωίδα σου την Βασιλική;
Να μείνει πάντα στην αγκαλιά του άνδρα της , του Θέμη. Αυτό το ζευγάρι είναι παραδοσιακό. Δεν είναι αγαπιούνται μόνο. Είναι σύμμαχοι στην ζωή. Με τον βιασμό της πήγαν λίγο να χαθούν αλλά ο Θέμης της είπε “είμαστε μαζί”. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κοινά ιδανικά, πιστεύω, αξίες, μέχρι το τέλος.
