Ο Τάκης Γκιόκας, το ξανθό αγοράκι της «χρυσής» εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, θυμάται αξέχαστες στιγμές δίπλα σε σπουδαίους ηθοποιούς.
- Του Βαγγέλη Καράλη
Ο Τάκης Γκιόκας χαρακτηρίστηκε «παιδί θαύμα» του ελληνικού κινηματογράφου. Πολλοί θα τον θυμούνται σαν ένα όμορφο, ξανθό αγοράκι δίπλα σε μεγάλους πρωταγωνιστές της λεγόμενης «χρυσής» εποχής, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο Θανάσης Βέγγος, ο Νίκος Ξανθόπουλος.
Παρότι, όμως, απέκτησε μεγάλη αναγνωρισιμότητα χάρη στις ταινίες που έπαιξε και θα μπορούσε να συνεχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι της ηθοποιίας και τις επόμενες δεκαετίες, ο ίδιος αποφάσισε, ως ενήλικας, να ακολουθήσει επαγγελματικά έναν τελείως διαφορετικό δρόμο, αυτόν του τεχνικού υπολογιστών.
Προερχόμενος από μια οικογένεια που είχε στενή σχέση με το θέατρο και τον κινηματογράφο, ο Τάκης Γκιόκας έμελλε να τραβήξει πολύ νωρίς τα φώτα της δημοσιότητας. «Στο χώρο βρέθηκα μέσω των γονιών μου, συγκεκριμένα από τη μητέρα μου, που διατηρούσε τότε ένα από τα σωματεία κομπάρσων», λέει στην «Espresso».
«Από μωρό, σχεδόν, με έπαιρνε μαζί στο γραφείο της, αλλά και στα γυρίσματα των ταινιών, που, πολλές φορές, τόσο η ίδια όσο και ο πατέρας μου συμμετείχαν ως κομπάρσοι. Λόγω της εμφάνισής μου (ήμουν ένα ξανθό και χαριτωμένο παιδάκι) μάλλον πρόσεξαν ότι “έγραφα” καλά στην κάμερα και με ζήτησαν σε μια ταινία. Πρέπει να ήταν το 1964 για την ταινία “Αλύγιστη στη ζωή”. Έπειτα ξεκίνησε μια αρκετά σημαντική σε αριθμό σειρά ταινιών, περίπου 20, στις οποίες είτε είχα ρόλο, είτε εμφανιζόμουν σε κάποια πλάνα, όπως απαιτούσε το σενάριο. Μάλλον θα άρεσε σε κάποιους συντελεστές ταινιών και η άνεση που είχα στο να “τα λέω” στον φακό.
Αυτές οι ταινίες που θυμάμαι πολύ καλά, ήταν: “Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά”, “Οικογένεια Χωραφά”, “Το κορίτσι του λούνα παρκ”, “Τα ψίχουλα του κόσμου”, “Ο Παπατρέχας”, “Αγάπησα έναν αλήτη”. Έχω συνυπάρξει στα πλατό σχεδόν με τους περισσότερους αγαπημένους μας πρωταγωνιστές: Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ, Παπαγιαννόπουλο, Ζερβό, Βέγγο, Αλεξανδράκη, Κοντού, Σιτζάνη, Ξανθόπουλο και άλλους».
Τη στιγμή που μπροστά στον μικρό Τάκη άρχισε ν’ ανοίγει ο δρόμος για μια μεγάλη καριέρα ως ηθοποιός, εκείνος αποφάσισε να… λοξοδρομήσει επαγγελματικά. «Για μένα, σαν παιδί, ήταν ένας παράξενος και ενδιαφέρον χώρος, ακόμα και πίσω από τις κάμερες, παρατηρώντας τα ντεκόρ στο στούντιο και τόσα άλλα πράγματα. Ωστόσο, παρά την προβολή και τη θετική αποδοχή από το περιβάλλον μου, οικογενειακό, φιλικό, στο σχολείο κ.λπ., δεν ήταν αρκετό σαν κίνητρο για ν’ αποφασίσω να γίνω επαγγελματίας ηθοποιός. Σίγουρα έπαιξαν αρνητικό ρόλο και οι δυσκολίες που έβλεπα να αντιμετωπίζει η μητέρα μου στον χώρο. Όμως, το σημαντικότερο είναι ότι, από μικρή ηλικία, με ενδιέφεραν ιδιαιτέρως η τεχνολογία και οι επιστήμες, κάτι το οποίο και ακολούθησα αργότερα», μας εξηγεί.
Μεγάλο πειραχτήρι ο Σακελλάριος, πραγματικός κασκαντέρ ο Βέγγος
Έχοντας ζήσει μοναδικές στιγμές δίπλα σε σπουδαίους πρωταγωνιστές, όπως η Βουγιουκλάκη και ο Βέγγος, ο Τάκης Γκιόκας αποκαλύπτει σήμερα στην «Espressο» στιγμές από τα παρασκήνια των φιλμ «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» και «Ο Παπατρέχας».
«Η Αλίκη ήταν μια αυστηρή, απαιτητική και τελειομανής πρωταγωνίστρια, που ήθελε να έχει πάντα τον πρώτο λόγο, όπως ήταν φυσικό. Μου έρχεται στο μυαλό ένα αστείο που είχε σκηνοθετήσει στο πλατό ο Αλέκος Σακελλάριος, στα γυρίσματα της “Μοντέρνας Σταχτοπούτας”, σε κάποιον από τους βοηθούς στο στούντιο. Ξουράφας ήταν το όνομά του, αν θυμάμαι καλά, και δήλωνε ερωτευμένος με τη Βουγιουκλάκη. Ο Σακελλάριος, λοιπόν, στήνει μία σκηνή γάμου με την Αλίκη και τον Ξουράφα και, ξαφνικά, ορμάει στο πλατό ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ εξαγριωμένος φωνάζοντας: “Ρε, με τη γυναίκα μου, ρε, με τη γυναίκα μου;”, κυνηγάει τον Ξουράφα, που φεύγει τρέχοντας κι όλοι σκάμε στα γέλια! Ο Αλέκος Σακελλάριος, πραγματικά, ήταν μεγάλο πειραχτήρι!
Ακόμα θυμάμαι ότι στα γυρίσματα της ταινίας “Ο Παπατρέχας”, ο Βέγγος έπρεπε να περάσει μέσα από μια τζαμαρία – θυμάστε εκείνη την περιβόητη σκηνή; Έτσι, λοιπόν, πρωί-πρωί εμείς όλοι με την τσίμπλα στο μάτι και ο Βέγγος χωρίς δεύτερη σκέψη φωνάζει: “Έλα, έλα ανάψτε προβολείς, πάμε, πάμε, παιδιά!”. Ανάβουν οι προβολείς και, χωρίς δεύτερη κουβέντα, περνάει μέσα από την τζαμαρία σε χρόνο ρεκόρ! Κι εμείς να έχουμε μείνει κάγκελο! Γλυκός και τολμηρός άνθρωπος ο Βέγγος, πραγματικός κασκαντέρ!», θυμάται ο Τάκης Γκιόκας.
«Στα χρόνια που πέρασαν, είχα συμμετοχή σε καμιά εικοσαριά ταινίες έως τα 11 μου χρόνια και σε μερικές τηλεοπτικές σειρές. Μετά αποφάσισα ν’ αλλάξω δρόμο, είχα μεγαλώσει κιόλας, ο κινηματογράφος άρχισε σιγά σιγά να δίνει τη θέση του στην τηλεόραση, οπότε σταμάτησα. Πάντως, ήταν όμορφη εποχή και έχω γλυκές αναμνήσεις από τότε, αν και αμυδρές. Άλλωστε έχουν περάσει πολλά χρόνια…».
