Επιστολή-παρέμβαση απέστειλε στον καθηγητή Λοιμωξιολογίας, Σωτήρη Τσιόδρα, ο εφημέριος του ιερού ναού του Αγίου Θεράποντος στη Μυτιλήνη, π. Αθανάσιος Γιουσμάς, και σε αυτή γράφει με αφορμή τα μέτρα που δεν ελήφθησαν, ώστε να μείνουν ανοιχτές οι εκκλησίες τις άγιες ημέρες του Πάσχα.
H επιστολή του π. Αθανάσιου Γιουσμά έχει ως εξής:
«Αγαπητέ κ. Τσιόδρα, Είμαι ένας ιερέας από τη Μυτιλήνη, με μια διακονία Ιεροσύνης που ξεπερνά τα 40 χρόνια. Πολύτεκνος, όπως κι εσείς. Ονομάζομαι Αθανάσιος Γιουσμάς, αν και το όνομά μου σίγουρα δεν σας λέει τίποτε. Πνευματικά μου παιδιά που μένουν στην Αθήνα, μού έχουν διαβεβαιώσει -πέρα των όσων έχω διαβάσει για σας- πως είστε άνθρωπος της Εκκλησίας, μάλιστα ένα έχει ψάλει μαζί σας…
Με αυτό το θάρρος επικοινωνώ μαζί σας. Παιδί μου, η όλη κατάσταση μας έχει πονέσει πολύ. Όπως και εσάς, που είστε στην πρώτη γραμμή. Σε έναν πόλεμο, όμως, αυτός που πολεμά ματώνει (εσείς), αλλά και αυτός που είναι σπίτι κλαίει και αγωνιά (εμείς).
Αυτό που μας έθλιψε περισσότερο είναι η στέρησή μας από τον Ναό του Θεού Πατέρα μας, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες της Μ. Βδομάδας… Το καταλαβαίνετε, γιατί άκουσα πως είστε παπαδοπαίδι. Έχω κι εγώ έναν γιο Ιερέα…
Γιατί, αναρωτιέμαι, “δύο μέτρα και δύο σταθμά” στην περίπτωση ΕΣΤΩ της δυνατότητας να προσκυνήσουν τον Νυμφίο ή τον Εσταυρωμένο οι λίγοι πιστοί; Οι 4 Επίτροποι και το υπόλοιπο προσωπικό των Ναών δεν θα μπορούσαν να ρυθμίσουν την τάξη και με προσωπική τους ευθύνη και έναντι του νόμου να επιβάλλουν τα προτεινόμενα μέτρα προστασίας; Για μία ή δύο ώρες μετά τις ακολουθίες; Και, γιε μου, σιγά που θα ερχόντουσαν πολλοί, εδώ φοβούνται μην κολλήσουν κορωνοϊό από τα στασίδια!
Στις κρεαταγορές, παιδί μου, βρέθηκε λύση, στα σούπερ μάρκετ επίσης. Θα μου πεις “πάτερ, εγώ δεν είπα κάτι τέτοιο”. Το ξέρω, σε παρακολουθούμε ανελλιπώς. Είσαι όμως κι εσύ ένα μέλος -και σημαντικό μέλος- μιας Επιτροπής Κρατικής που παίρνει ή δίνει τις αποφάσεις. Ένα αυτό. Και το δεύτερο: ΘΕΛΩ και ως πνευματικός, σας παρακαλώ, κάτι να πείτε και για εμάς τους Χριστιανούς της καρδιάς, που πληγωθήκαμε αυτό το διάστημα όσο ποτέ. Δεν είμαστε όλοι αναρχοαυτόνομοι και αντιδραστικοί…
Η Εκκλησία, αδελφέ μου, και πριν και τώρα -και αύριο σίγουρα (άκουσα αυτό που είπατε για τη γνώμη του συναδέλφου σας περί χειραψιών)- έγινε σάκος του μποξ… Υποστηρίξτε μας, κ. Τσιόρδα, ως Χριστιανός που είστε, υποστηρίξτε την Εκκλησία, στην οποία ανήκετε και υπηρετείτε. Και καταλάβετέ μας. Συγχωρέστε με, αλλά είμαι και είμαστε πολύ πληγωμένοι με τη στάση της Διοικούσης Εκκλησίας και της Πολιτείας.
Οι ενορίτες μου και τα πνευματικά μου παιδιά περίμεναν να τους δοθεί έστω η ευκαιρία να ασπασθούν ή να υποκλιθούν όσοι Χριστιανοί ήθελαν μπροστά στον Νυμφίο και στον Εσταυρωμένο Χριστό. Καλή δύναμη στο έργο σας».
