Στην Ελλάδα η αληθινή αριστεία ανταποδίδεται από ένα μέρος του πλήθους με φθόνο, μίσος και αποδόμηση.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Έρχεται βουβά στην αρχή από τα κάτω ένα «Έλα, μωρέ…» που θα αμφισβητούσε ακόμη και τον Μέγα Αλέξανδρο. Νικητές να τους πήγαινε στον Υδάσπη, να έμπαιναν μαζί του θριαμβευτές και πλούσιοι στη Βαβυλώνα, θα έλεγαν στην αρχή πίσω από την πλάτη του κι ύστερα και μπροστά του «και τι έκανε;». Η καχυποψία και η μεμψιμοιρία είναι ενδημικές νόσοι της ελληνικής επικράτειας. Ανήκω στο σπάνιο είδος του Ελληνα που δεν τα ξέρει όλα, διότι μερικοί, ανάλογα με τη συγκυρία, γίνονται προπονητές ποδοσφαίρου, κι ας έχουν δυο αριστερά πόδια, στρατηγοί, κι ας υπηρέτησαν στην Γκομενοφυλακή του Κολωνακίου ως Χειριστές Κρουασάν Βουτύρου, εμπειρογνώμονες ατυχημάτων, κι ας κυκλοφορούν με αγορασμένο δίπλωμα μονίμως στην αριστερή λωρίδα, και τώρα επιδημιολόγοι και προσεχώς, για πολλοστή φορά, οικονομολόγοι.
Η πολιτική γενικά είναι υπερβατικό ζήτημα, δεν κάνει ένα κι ένα δύο, διότι συχνά υπεισέρχεται ο αστάθμητος παράγοντας άνθρωπος, που είναι υπερβατικό ζώο. Εμπλέκονται οι ιδέες, η ηθική, ο εθνικός χαρακτήρας και οι ανθρώπινες αξίες, που έχουν άλλα, δικά τους, παράξενα «μαθηματικά», όπου συχνά το αδύνατο γίνεται εφικτό. Το είχα ξαναγράψει παλιά. Πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού, είναι η τέχνη τού να αγωνίζεσαι για να κάνεις το ιδεατό, το επιθυμητό εφικτό. Αν ηττηθείς, θα προσαρμοστείς, όμως συχνά ο γυμνός «τρελός» πίθηκος, ο άνθρωπος, φέρνει απρόσμενα αποτελέσματα, διότι, εκτός από ελαττώματα, έχει μεγάλα χαρίσματα, τη γνώση, τη λογική, αλλά και τις ιδέες, τα οράματα, την αυταπάρνηση, την καλοσύνη, την αλληλεγγύη.
Η πανδημία, όπως όλες οι ακραίες καταστάσεις, είναι μια αποκαλυπτική διαδικασία, ατομικά και συλλογικά. Βλέπω την περισυλλογή και την αυτοπειθαρχία που δείχνει η συντριπτική πλειονότητα, διότι έχει ένστικτο επιβίωσης. Βλέπω και τους φαντασιακούς εχθρούς που φτιάχνει μια σαλεμένη μειονότητα. Απέναντι σε ποιους ανεμόμυλους αγωνίζονται; Τόσο πολύ υποτιμούν τον Ελληνισμό και την Κιβωτό του, την Ορθοδοξία, που νόμισαν πως θα κινδυνεύσει από πρόσκαιρους, έστω και ανόητα διαχειρίσιμους, περιορισμούς; Βλέπω να μιλούν για αγώνες και γενναιότητα, ενώ κάθονται κότες μέσα, μη φάνε πρόστιμο και εγκαλούν τους υπολοίπους για την πειθαρχία τους.
Αδέρφια, γενναιότητα μπορείς να δείξεις απέναντι στους Τούρκους που τώρα μας απειλούν περισσότερο από ποτέ. Απέναντι σε μια πρωτεΐνη, σε ένα σκατόπραγμα που δεν μπορείς να δεις με γυμνό μάτι και μπορεί να τρυπώσει μέσα σου ακόμη και από τα μάτια σου, καθώς τα τρίβεις με βρόμικα χέρια, ποια γενναιότητα να δείξεις; Δεν έχουν μαρμαρένια αλώνια οι λοιμοί. Είναι ένα στενό επιστημονικό ζήτημα, που απαιτεί προσφυγή στους ειδικούς, που έστρωσαν κώλο και στραβώθηκαν χρόνια, για να κατακτήσουν μια βαθιά γνώση, που πάντα όμως αλλάζει, βελτιώνεται με την έρευνα, τα πειράματα, τη διεθνή συνεργασία. Σίγουρα θα κάνουν λάθη. Είναι άνθρωποι και όλοι οι άνθρωποι είναι ατελείς, έχουν ελαττώματα, θα κάνουν λάθος εκτιμήσεις.
Είπαμε, αυτά που συμβαίνουν είναι πρωτόγνωρα για όλους μας, από τον πρωθυπουργό και τον Τσιόδρα ως τον τελευταίο απλό πολίτη. Για την αντιμετώπιση της πρωτόγνωρης κατάστασης και του άμεσου κινδύνου έπρεπε να υιοθετηθεί ένα πρωτόκολλο, ένας τρόπος εκτίμησης και αντιμετώπισης του κινδύνου. Βασίστηκαν, αν κατάλαβα σωστά, στον ΠΟΥ, ο οποίος είπε αντιφατικά πράγματα, διότι, είπαμε, όλοι είναι άνθρωποι. Εάν έπαιξαν και σκοπιμότητες των Κινέζων, είναι προς έρευνα, πάντως η κυβέρνηση έπρεπε να βασιστεί σε ένα υπόδειγμα και αυτό έκανε αντί να αυτοσχεδιάσουμε και πιθανώς να γίνονταν περισσότερα, τερατώδη λάθη. Πάντως δεν εφηύρε κάποιος την πανδημία για να τα κονομήσουν από τις μάσκες. Φτιάξτε μόνοι σας, πάρτε δυο πάνινες και να τις πλένετε και να τις ξαναχρησιμοποιείτε.
Βλέπω τόσο μίσος και επιθετικότητα κατά των αρμόδιων χειριστών της κρίσης να ξεχειλίζουν από κάποιους και αναρωτιέμαι, αυτοί οι ίδιοι, αν η κυβέρνηση είχε χειριστεί λάθος το ζήτημα στα βασικά και έχανε την μπάλα της μετάδοσης και τη μάχη των ΜΕΘ και τώρα μετρούσαμε καμιά δεκαπενταριά χιλιάδες νεκρούς, τι θα λέγανε και τι θα κάνανε; Θα είχαμε εμφύλιο, όπου θα απαιτούσαν τα κεφάλια αυτών που δεν έκλεισαν εγκαίρως τα πάντα. Τώρα έχουμε την πολυτέλεια, με λίγους νεκρούς και ΜΕΘ διαθέσιμες άνω του 70%, να διαφωνούμε για το άνοιγμα των σχολείων, μη τυχόν και αυξηθεί η μετάδοση.
Μην ξοδεύετε την οργή σας σε λάθος πράγματα. Κανείς δεν μας πήρε την ελευθερία μας ούτε την πίστη μας. Εδώ είναι η ελεύθερη έκφρασή μας, ό,τι γουστάρει λέει και γράφει καθένας, εδώ είναι η ψήφος μας, στο παραβάν, όπου έχετε κάνει τιτανοτεράστιες μαλακίες, πάλι μόνοι σας θα είστε για να κάνετε κι άλλες και πάντα θα μπορείτε να λέτε στον Τσιόδρα, στον τροχονόμο και τον καθρέφτη «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Ας χαλαρώσουμε λίγο, έχουμε ακόμη δρόμο και ας μην καλπάζουμε τον Ροσινάντε ενάντια σε ανεμόμυλους. Κρίμα το γέρικο αλογάκι. Λίγη υπομονή, αλληλοσεβασμό και πίστη. Έχουμε μια χώρα να στήσουμε στα πόδια της, κανείς δεν περισσεύει. Και μην ξεχνάτε, δίπλα μας ο αληθινός προαιώνιος εχθρός προκαλεί με τον πιο επικίνδυνο τρόπο μετά το 1974, με το ζωνάρι του λυμένο για καβγά. Αν χρειαστεί, πρέπει να του σπάσουμε πρώτοι τα μούτρα.
