Πιέσεις προς την κυβέρνηση για την εξαγορά της προβληματικής ΛΑΡΚΟ, ασκεί το… πρωταγωνιστικό δίδυμο της «λίστας Λαγκάρντ», Σάμπυ Μιωνής και Σταύρος Παπασταύρου, με όχημα μυστηριώδη επενδυτική εταιρία που εδρεύει στις Μπαχάμες, σύμφωνα με την εφημερίδα «δημοκρατία» που παρουσιάζει το ρεπορτάζ.
Ως εκπρόσωπος εμφανίζεται -για ευνόητους λόγους- ο στενός συνεργάτης τους, Μάρκος Καμχής, ο οποίος συνομιλεί με τα αρμόδια υπουργεία επ’ ονόματι της εταιρίας Global Special Opportunities Ltd. (GSOL). Η GSOL δηλώνει ως διεύθυνση την ταχυδρομική θυρίδα CB-13007 σε περιφραγμένο και φρουρούμενο συγκρότημα οικημάτων στην προνομιούχο περιοχή Lyford Cay της Νασάου, η οποία είναι η πρωτεύουσα του νησιωτικού συμπλέγματος Μπαχάμες.
Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, η GSOL έχει άδεια λειτουργίας οικοτεχνίας, αφού τα σχετικά εταιρικά έγγραφα δηλώνουν ως «τόπο εργασιών» (όχι απλώς έδρα) μόνο το συγκεκριμένο οίκημα στις Μπαχάμες, χωρίς δικαίωμα δραστηριοποίησης σε κράτη του εξωτερικού. Η GSOL αξιοποιεί, επίσης, δικαίωμα που της δίνει η τοπική νομοθεσία για τη μη δήλωση-αποκάλυψη των πραγματικών μετόχων της, σημειώνοντας απλώς ότι εκπροσωπείται νομίμως από την τοπική εταιρία ορκωτών λογιστών, νομικών υπηρεσιών και διοικητικής υποστήριξης Delaney Corp. με την ίδια έδρα.
Πιέσεις για εξαγορά της ΛΑΡΚΟ
Έπειτα από τις αρχικές συζητήσεις και παρουσιάσεις της GSOL στα αρμόδια ελληνικά υπουργεία τον περασμένο Δεκέμβριο και φέτος τον Ιανουάριο, ο κ. Μιωνής τις τελευταίες ημέρες καταβάλλει νέες και… επείγουσες προσπάθειες για την εξαγορά της ΛΑΡΚΟ. Η βιασύνη των «επενδυτών από τις Μπαχάμες» οφείλεται στους ακόλουθους τρεις λόγους:
1. Επειδή η χώρα μας και η κυβέρνηση βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, καθώς, σε λίγες ημέρες εκπνέει η προθεσμία αποστολής υπομνήματος στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το μέλλον της ΛΑΡΚΟ. Το δίλημμα που θέτει η πλευρά Μιωνή, είναι του τύπου «ή διαλέγετε εμάς ή θα κατηγορηθείτε ότι πληρώνετε πρόστιμα στην Ε.Ε.».
2. Επειδή ο κ. Μιωνής προσπαθεί εν ψυχρώ και προς ίδιον όφελος να επηρεάσει μείζονες πολιτικές και δικαστικές εξελίξεις μέσω των ψευδών και συκοφαντικών καταθέσεών του στην Επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση Novartis – Παπαγγελόπουλου. Πέρα από τις νομικές συνέπειες γι’ αυτές τις δηλώσεις, ο κ. Μιωνής ευθύνεται, επίσης, για την υπεξαγωγή απόρρητων δημόσιων εγγράφων (καταθέσεις εισαγγελέων) από την Επιτροπή της Βουλής στα μέσα Φεβρουαρίου.
Ταυτόχρονα, νεότερα και ακλόνητα στοιχεία αποδεικνύουν τη συναυτουργία του σε μαζικό «ξέπλυμα» αδήλωτων χρημάτων Ελλήνων πολιτών στη HSBC Γενεύης (π.χ., 3.700.000 ευρώ του παλαιού πολιτικού Ιωάννη Μπούτου), ενώ, τις επόμενες ημέρες θα έρθουν στο φως ακόμα σημαντικότερα στοιχεία. Εκκρεμεί, εξάλλου, να αποδειχθεί αν ο κ. Μιωνής -όπως υπαινίσσονται και ο ίδιος δεν διαψεύδει σχετικά δημοσιεύματα- είχε βάλει «κοριό» στο Μαξίμου και έκανε κι άλλες υποκλοπές επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και αν είχε πράξει το ίδιο σε συνάντηση με τον μετέπειτα πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, τον Φεβρουάριο του 2012 και με τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια, τον Ιούλιο του 2019.
Έπειτα από όλα αυτά τα δυσώδη, ο κ. Μιωνής και οι συνεργάτες του θα ωφελούνταν από την εικόνα ότι παίζουν ζωτικό ρόλο στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και στην εθνική οικονομία, ενώ η αλήθεια είναι ότι έχουν ζημιώσει πολλαπλά το Ελληνικό Δημόσιο.
3. Επειδή η παρούσα οικονομική συγκυρία σημαίνει ότι, αν η ΛΑΡΚΟ πραγματικά πωληθεί, αυτό θα συμβεί σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή, λόγω της παγκόσμιας κρίσης που όλοι παραδέχονται ότι είναι και θα είναι η χειρότερη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ή το «κραχ» του 1929.
Πρόκειται για συνθήκες «ανωτέρας βίας» που και νομικά αναστέλλουν κάθε φυσιολογική οικονομική δραστηριότητα, όπως συνέβη, για παράδειγμα, προ εβδομάδων με την απόσυρση των κολοσσών του κλάδου της ενέργειας (ExxonMobil, Total, Eni) από τις έρευνες υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο.
Και μπορεί μεν η GSOL να ενδιαφέρεται για τα οικονομικά και εμπορικά της συμφέροντα, επιθυμώντας να αγοράσει σε χαμηλή τιμή, αλλά οι Έλληνες υπουργοί και άλλοι κρατικοί λειτουργοί που θα εκποιούσαν «μπιρ παρά» τον εθνικό πλούτο (ορυχεία και εργοστάσια) είναι αυτονόητο ότι θα κατηγορηθούν αργότερα για απιστία.
Λαβύρινθος εταιρικών δομών
Όπως και στην υπόθεση των offshore της «λίστας Λαγκάρντ» με την ανάμειξη της τριάδας Μιωνή – Παπασταύρου – Καμχή και μιας δεκάδας συνεργατών τους, είναι λογικό το ερώτημα γιατί δεν ιδρύουν μια ελληνική εταιρία ή άλλο σχήμα εντός Ε.Ε., ώστε να συναλλαχθούν με το Ελληνικό Δημόσιο για τη ΛΑΡΚΟ. Με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλιζόταν διαφάνεια, θα ήταν γνωστά τα ονοματεπώνυμα των μετόχων και τα κεφάλαια της επένδυσης θα έπιαναν τόπο για τη χώρα μας και για τον κρατικό Προϋπολογισμό.
Γιατί, εκτός από τα προαναφερθέντα κωμικοτραγικά με τις Μπαχάμες, τα ίδια πρόσωπα συμμετέχουν σε έναν… λαβύρινθο εταιρικών δομών. Μεταξύ άλλων, ο κ. Μιωνής συνδιευθύνει από τον Απρίλιο του 2016, μια ελβετική επενδυτική εταιρία που εδρεύει στη Γενεύη, καθώς και μία συνδεόμενη βρετανική, από τον Ιούνιο του 2018, με έδρα στο Λονδίνο. Μέτοχος στη βρετανική εταιρία είναι μία άλλη εταιρία-fund, με ταυτόσημη έδρα με την GSOL στις Μπαχάμες. Στην ίδια βρετανική εταιρία έχει αναλάβει θέση συνδιευθύνοντος και ο κ. Ν. Μπισλάνης, ο οποίος δεν είναι άλλος από το πρόσωπο που υπέγραψε εκ μέρους της GSOL για την εξαγορά της εταιρίας μεταλλευμάτων FENI στα Σκόπια, τον Ιανουάριο του 2018.
Η εμφάνιση του κ. Μ. Καμχή ως εκπροσώπου της GSOL στα συναρμόδια ελληνικά υπουργεία, αποδίδεται αφενός στην πολυετή σχέση εμπιστοσύνης που τον συνδέει με τους κ. Μιωνή και Παπασταύρου και αφετέρου στο γεγονός ότι η δράση του κ. Ν. Μπισλάνη έχει προκαλέσει… σάλο στα Σκόπια.
Όπως έχει καταγγείλει και το τμήμα «Μακεδονίας» της Διεθνούς Διαφάνειας, που έχει προσφύγει δικαστικά κατά του εκκαθαριστή της εταιρίας FENI και του προέδρου του Πρωτοδικείου που επικύρωσε τη μεταβίβασή της, ο σχετικός διεθνής διαγωνισμός όριζε δύο προϋποθέσεις: έπρεπε ο πλειοδότης-αγοραστής να είναι εταιρία με έδρα στα Σκόπια και, αν ήταν ξένος, η τελική διαδικασία και εξαγορά να γινόταν από εταιρία που θα ιδρυόταν και θα έδρευε στη χώρα. Αντ’ αυτών, εμφανίστηκε η αγνώστων μετόχων GSOL, με υπογραφή μόνο του κ. Μπισλάνη.
Μπορεί αυτά να συμβαίνουν στα Σκόπια, όπου η Ε.Ε. ζητεί να καταπολεμηθεί η διαφθορά, αλλά δεν είναι δυνατόν να συμβούν και στην Ελλάδα! Στη χώρα μας, αντί του κ. Μπισλάνη, εμφανίζεται ο κ. Καμχής, που δεν έχει αποκαλύψει επίσημα την ταυτότητα του κ. Μιωνή ή άλλων μετόχων. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, ο κ. Καμχής συνδιευθύνει μια βρετανική εταιρία, στην οποία μοναδικός μέτοχος είναι η GSOL. Συμπτωματικά ή μη, η εταιρία αυτή ιδρύθηκε την ίδια ημέρα με εκείνη στην οποία εμφανίζονται οι κ. Μιωνής και Μπισλάνης στο Λονδίνο.
Από τον Παπασταύρου στο Ευρωδικαστήριο
Η ανάμειξη του κ. Παπασταύρου με τη ΛΑΡΚΟ χρονολογείται από το 2014, όταν (ως σύμβουλος του Αντ. Σαμαρά στο Μαξίμου) είχε «καπελώσει» τους συναρμόδιους οικονομικούς υπουργούς και διαπραγματευόταν με την τρόικα την ιδιωτικοποίηση της προβληματικής βιομηχανίας. Την ίδια εποχή, ο κ. Παπασταύρου διεύθυνε τουλάχιστον τρεις offshore μέσα από το Μαξίμου και, ταυτόχρονα, προσπαθούσε να καλύψει τα ίχνη μιας άλλης, της παναμέζικης Fairwinds.
Πρόκειται για την εταιρία που είχε αποστείλει μεγάλο χρηματικό ποσό στον κ. Παπασταύρου μερικά χρόνια νωρίτερα και στην οποία εμφανίζονταν ο κ. Καμχής και συγγενικά πρόσωπα του κ. Μιωνή. Ο «ευαίσθητος», βέβαια, κ. Σαμαράς δεν ενοχλείτο από τη δραστηριότητα του συμβούλου του, την οποία γνώριζε πολύ καλά!
Επίσης, αξίζει να θυμίσουμε ότι ο κ. Παπασταύρου συναντούσε τον κ. Φρουζή της Novartis μαζί με τον άλλο σύμβουλο του κ. Σαμαρά, τον κ. Πτωχό. Συναντήσεις το αντικείμενο των οποίων δεν διερευνήθηκε από την Εισαγγελία Διαφθοράς, βάζοντας στο αρχείο τον «φάκελο Σαμαρά», μάλλον ελαφρά τη καρδία.
Ο σύμβουλος του Μαξίμου είχε αναλάβει τον συντονισμό της ελληνικής τακτικής έναντι της Κομισιόν και κυρίως να βρει τρόπο συμμόρφωσης προς απόφαση της Κομισιόν, του Μαρτίου 2014, για την επίλυση του θέματος παράνομων εγγυήσεων του ελληνικού κράτους προς τη ΛΑΡΚΟ. Η απάντηση του κ. Παπασταύρου ήταν ότι θα διενεργούνταν δύο διαγωνισμοί από το Ελληνικό Δημόσιο και τη ΛΑΡΚΟ. Ειδικότερα, ο πρώτος διαγωνισμός αφορούσε το μεταλλουργικό εργοστάσιο της Λάρυμνας και ποσοστό 40% των δικαιωμάτων εκμεταλλεύσεως του μεταλλεύματος των ορυχείων του Αγίου Ιωάννου, ενώ ο δεύτερος είχε ως αντικείμενο την πώληση ποσοστού 73% των δικαιωμάτων εξορύξεως στην Εύβοια και του συνόλου των δικαιωμάτων εξορύξεως στην Καστοριά.
Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν συνέβη, ούτε επί συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, ούτε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα η υπόθεση να φθάσει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ). Το ΔΕΕ δικαίωσε την Κομισιόν τον Νοέμβριο του 2017 και η διαδικασία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, υπό την απειλή επιβολής μεγάλων προστίμων στην Ελλάδα.
Ο ρόλος του Γεραπετρίτη στην παραπομπή Παπαγγελόπουλου
Ο υπουργός Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτης, από την έναρξη της Προανακριτικής για τη Novartis είχε αναλάβει την υψηλή επιστασία και τον συντονισμό από την πλευρά του Μαξίμου. Εδώ και αρκετούς μήνες, ο πολυπράγμων υπουργός εκμυστηρευόταν ότι η Προανακριτική της Novartis «δεν έβγαινε» και θα έπρεπε να προστεθεί και κάτι ακόμα, ώστε να είναι δυνατή η παραπομπή του κ. Παπαγγελόπουλου.
Μια παραπομπή που εξυπηρετούσε την κυβέρνηση, κατά τη γνώμη του, τόσο για να δοθεί ως αντάλλαγμα στον κ. Σαμαρά για τις συνεχόμενες αρνήσεις στις προτάσεις περί αξιοποίησής του, όσο και για την πολιτική κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μιλούσε, μάλιστα, για την ύπαρξη παραδικαστικού.
Την ίδια περίοδο, εβδομαδιαία φυλλάδα που δεν χάνει ευκαιρία να εκθειάζει τις ικανότητες του προερχομένου από το ΠΑΣΟΚ και επιθυμούντος να πολιτευτεί στην Α’ Πειραιά (…) κ. Γεραπετρίτη, έδειχνε σαφή γνώση και προϊδέαζε τόσο για την κλήση του κ. Μιωνή, όσο και για το περιεχόμενο της μαρτυρίας του, σαν να είχε το χάρισμα της… κληρονομικής ενόρασης! Παράλληλα, στην ίδια εφημερίδα, αλλά και στα συγγενικά της μέσα, υπάρχει μια συνεχόμενη «εκστρατεία» εκθειασμού των ικανοτήτων του άλλου πυλώνα του Μαξίμου, έμπιστου του πρωθυπουργού και εποπτεύοντα, μεταξύ άλλων, κάθε (!) κυβερνητικής δραστηριότητας με οικονομικό περιεχόμενο, του κ. Γρ. Δημητριάδη.
Τέτοια είναι δε η ένταση προβολής, αλλά και προστασίας, που δημιουργεί ερωτήματα για τα κίνητρά της, ακόμα και του ίδιου του πρωθυπουργού. Πώς, όμως, συνδέονται τα τέσσερα αυτά στοιχεία (Γ. Γεραπετρίτης, Σ. Μιωνής, εφημερίδα «Παραπολιτικά» και Γρ. Δημητριάδης);
Ίσως η σημερινή αποκάλυψη για τη ΛΑΡΚΟ να οδηγεί πιο κοντά στα κίνητρα, αλλά και στο «διά ταύτα» της ανομοιογενούς αυτής συμμαχίας.
ΠΗΓΗ «δημοκρατία»
