Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. υλοποίησε το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρωπίνου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση» στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ 2014-2020, το οποίο, μεταξύ άλλων, περιελάμβανε και την Πράξη «Πιλοτικές Παρεμβατικές δράσεις υποστήριξης Μουσουλμανοπαίδων στα Νηπιαγωγεία της Θράκης».
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Όπως αναφέρεται σχετικά στην ιστοσελίδα τού Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, «αντικείμενο της Πράξης αποτελεί ο σχεδιασμός και η υλοποίηση πιλοτικού προγράμματος προσχολικής εκπαίδευσης με τη σύγχρονη παρουσία στην τάξη της/ου νηπιαγωγού και συνεργάτριας/η μέλους της μειονότητας πτυχιούχου ΑΕΙ, με σκοπό την αποτελεσματική διαχείριση του μαθησιακού περιβάλλοντος μέσα από δραστηριότητες που στηρίζουν τη γνωστική, κοινωνική και γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών, αξιοποιώντας και τη μητρική τους γλώσσα».
Γεννάται, φυσικά, ένα θέμα αναφορικά με τη «μητρική γλώσσα» των μουσουλμανοπαίδων, αφού, όπως είναι γνωστό, αυτή δεν είναι κοινή για όλα, εφόσον άλλοι μιλούν πομάκικα, άλλοι ρομανί και άλλοι τουρκικά. Άντε να βρει, όμως, κάποιος «συνεργάτης / μέλος της μειονότητας πτυχιούχος ΑΕΙ» πιστοποίηση γλωσσομάθειας στα πομακικά ή στη ρομανί! Επομένως, με τον τρόπο αυτό η τότε κυβέρνηση εισήγαγε από το παράθυρο τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας και στα νηπιαγωγεία της Θράκης, δηλαδή την εκμάθηση μιας γλώσσας σε μικρά παιδιά τα οποία μέχρι τότε δεν είχαν μιλήσει ποτέ στο σπίτι τους! Μια τέτοια ενέργεια δεν θα ήταν υπερβολή αν τη χαρακτηρίζαμε προσπάθεια γλωσσικής γενοκτονίας. Ας μην ξεχνάμε, μάλιστα, ότι αυτό ακριβώς αποτελούσε και αποτελεί διακαή επιδίωξη της Άγκυρας!
Πέραν όμως των αυτονόητων εγκληματικών επιπτώσεων με εθνικό αντίκτυπο στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης, τίθενται και σοβαρά παιδαγωγικά ζητήματα, αφού πλέον θα εισέρχονται μέσα στις τάξεις άτομα χωρίς τη συναίνεση των γονέων των μαθητών, χωρίς παιδαγωγική μόρφωση και, επομένως, με σοβαρότατο ενδεχόμενο να υποπέσουν σε παιδαγωγικά παραπτώματα, ενώ παράλληλα θα καταγράφεται το παιδαγωγικό έργο των νηπιαγωγών από εξωθεσμικούς παράγοντες, για τους οποίους μάλιστα δεν θα υπάρχει καν έγγραφη απόφαση της προϊσταμένης Αρχής για την τοποθέτησή τους!
Όλα αυτά τα θέματα αποτυπώθηκαν από υπεύθυνες νηπιαγωγούς της Θράκης, αλλά δυστυχώς η αντίδραση της υπηρεσίας ήταν απειλητικά και παραπλανητικά έγγραφα, ακόμη και εξώδικα (!), αλλά και πειθαρχικά για όσους τελικά δεν συμμορφώνονταν! Αυτά καταγγέλλει με ανοιχτή επιστολή της η νηπιαγωγός Δέσποινα Παρτσαλίδου, η οποία διώκεται πειθαρχικά επειδή δεν συμμορφώθηκε με όλα τα παραπάνω! Την επιστολή της, μάλιστα, απευθύνει στην υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, στον υπουργό Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα και στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου!
Σε αυτήν, μεταξύ άλλων, μαθαίνουμε ότι με εξώδικο το οποίο έστειλαν η ίδια και συνάδελφοί της προς την υπηρεσία τους πέτυχαν να μην επιστρέψουν στις τάξεις οι γλωσσικοί διαμεσολαβητές που τους είχαν επιβληθεί προς στιγμήν. Αυτό, όμως, είχε ως αποτέλεσμα να παραπεμφθεί η ίδια στο Πειθαρχικό Συμβούλιο στις 19.3.2019! Μάλιστα, έως σήμερα, όπως καταγγέλλει η ίδια στην επιστολή της, δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία και εύλογα ισχυρίζεται ότι έτσι επιλέγεται η «τακτική της παράτασης του εργασιακού μου στιγματισμού και του πλήγματος της ψυχικής μου ακεραιότητας με την αναίτια και αδικαιολόγητη καθυστέρηση της πειθαρχικής απόφασης».
Συγκεκριμένα, η κυρία Παρτσαλίδου τονίζει στην επιστολή της: «Η άρνησή μου για τη συμμετοχή μου στο πιλοτικό πρόγραμμα ήταν κυρίως για τον αυταρχικό και βίαιο τρόπο που επεβλήθη και όχι για τη φιλοσοφία που διέπει το ίδιο το πρόγραμμα. Η δεκαετής συνεργασία μου με τους γονείς και τα παιδιά της μειονότητας στηρίχτηκε τόσα χρόνια στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, στον αλληλοσεβασμό και στην πεποίθηση ότι συνεργαζόμαστε για έναν κοινό στόχο: Το καλό των παιδιών.
Επικαλούμαι την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την Υπουργό Παιδείας και τον Υπουργό Δικαιοσύνης να επέμβουν για την άμεση ολοκλήρωση της πειθαρχικής διαδικασίας και την αποστολή της πειθαρχικής απόφασης για να θέσω τέλος στην υπηρεσιακή μου στοχοποίηση, στην ηθική μου κηλίδωση, στον διασυρμό του προσώπου και της οικογένειάς μου, στον κοινωνικό και εργασιακό μου θάνατο. Ως Ελληνίδα πολίτης, περήφανη για αυτή τη χώρα που ανέδειξε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, στη χώρα που όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο, αγωνιώ και αποζητώ τη διασφάλιση των εργασιακών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων μου, γιατί ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά αποτελεί μια οντότητα άξια πλήρους σεβασμού».
Πράγματα αυτονόητα για μία δημοκρατική κοινωνία, αλλά μάλλον όχι τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα του 2020, όπου κάποια πράγματα δείχνουν ότι η νεοσουλτανική επιρροή στη Θράκη μάλλον υπερισχύει των δημοκρατικών λειτουργιών…
*Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική»
