Κάποτε υπήρχε τιμή στην πολιτική αλλά και τα πρόσωπα που την υπερασπίζονταν με την ίδια τη ζωή τους
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Μονομάχησε υπουργός με βουλευτή επειδή ο πρώτος αρνήθηκε να κάνει ρουσφέτι που ζήτησε ο δεύτερος και στη συνέχεια εξυβρίστηκε! Αυτό συνέβη στην Ελλάδα (εν έτει 1904). Σαν σήμερα, πριν από 116 χρόνια, στις 18/6/1904, ο υπουργός Παιδείας Σπυρίδων Στάης φόνευσε σε μονομαχία τον βουλευτή Τρικάλων Κόκο Χατζηπέτρο. Ο Στάης, όταν ο Χατζηπέτρος άρχισε να του σέρνει τα εξ αμάξης για την «εξυπηρέτηση» που αρνείτο να κάνει, εθίχθη και τον προκάλεσε σε μονομαχία με πιστόλια.
Στη διένεξη προσπάθησε, εις μάτην, να παρέμβει ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Θεοτόκης και να συμβιβάσει τα πράγματα. Τα αίματα είχαν ανάψει και η «συγγνώμη» ήταν πλέον λέξη που είχε διαγραφεί από τη λίστα εκείνων που θα μπορούσαν να πουν οι εμπλεκόμενοι. Η μονομαχία πραγματοποιήθηκε, ο Στάης ήταν καλό πιστόλι, την άναψε στον Χατζηπέτρο στο δόξα πατρί, και στη συνέχεια παραιτήθηκε από υπουργός. Σήμερα κάτι τέτοιο φαντάζει αδιανόητο. Οι περισσότεροι εκ των πολιτικών δεν θίγονται με τίποτα. Ακόμα κι αν τους δείξουν όλες οι τηλεοράσεις του κόσμου να προβαίνουν σε ό,τι χειρότερο μπορεί να διαπράξει πολιτικός, εκείνοι θα δηλώσουν «Όλα είναι ψέματα, δεν υπάρχει σκάνδαλο» και -το κλασικό- «παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις μου».
Επίσης η διαδικασία της μονομαχίας αφενός είναι παράνομη και αφετέρου θέλει κότσια – κι αυτά είναι ανύπαρκτα στην πολιτική σκηνή που έχει μειώσει τον πληθυσμό της χώρας, έχει φεσώσει την Ελλάδα τουλάχιστον 380 δισ. ευρώ και ηττάται διπλωματικά από χώρες όπως τα Σκόπια και η Αλβανία.
Τέλος, η ιδεολογία με την οποία γαλουχούνται οι καπετάνιοι του εθνικού σκάφους, το οποίο οδηγούν κατευθείαν στα βράχια, είναι η πάση θυσία «ειρηνοφιλία». Θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος μια μονομαχία σύγχρονων πολιτικών προσώπων; Πώς θα σας φαινόταν να μονομαχήσουν Βαρουφάκης εναντίον Τασούλα, Κουμουτσάκος εναντίον Φίλη, Κώστας Αχιλλέα Καραμανλής εναντίον Χάρη Θεοχάρη, Φώφη Γεννηματά εναντίον Σοφίας Βούλτεψη;
ΥΓ.: Η εικόνα στη στήλη είναι το πρωτοσέλιδο από την εφημερίδα «Σκριπ», η οποία αφιέρωσε στο περιστατικό το μεγαλύτερο μέρος της ύλης της. Εντύπωση προκαλούν το βάθος, η ποιότητα και η ταχύτητα του ρεπορτάζ στην… προϊντερνετική εποχή του τηλέγραφου!
