Ο «δικαιωματισμός» είναι κομμάτι του πολιτισμικού μαρξισμού, δίδυμο ζαβό αδερφάκι του εκτοπλάσματος που λέγεται «πολιτική ορθότητα».
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Ο κλασικός μαρξισμός, αυτός που οδήγησε στη δημιουργία του συγχωρεμένου υπαρκτού σοσιαλισμού, ένα κράμα αυταρχισμού, μιζέριας και ανορθολογισμού, βασίζει την ανάλυσή του στην οικονομία. Σήμερα πεθαίνει ο καπιταλισμός, λέγανε, να αύριο πεθαίνει, έχει πυρετό, ως την άλλη εβδομάδα τη βγάζει δεν τη βγάζει και η υπεραξία, η δικτατορία του προλεταριάτου και το λουρί της μάνας. Όλη η οικονομική θεωρία και πρακτική του αρχιτεμπέλη και ρατσιστή Καρόλου, που τον ζούσε ο άλλος κοπρίτης και ρατσιστής, ο επίσης τεμπέλης αλλά πλουσιόπαιδο Ενγκελς, πήγε στον κουβά, κλάταρε, καπούτ.
Στη μακρά διαδικασία της αποτυχίας χύθηκε τόσο πολύ αίμα αθώων, που στο διαχρονικό πρωτάθλημα Γενοκτόνων χασάπηδων, οι Λένιν, Στάλιν, Μάο και κάτι πιο μικροί αλλά καλά μπουμπούκια, τύπου Πολ Ποτ, ρίξανε στον Χίτλερ στα αυτιά. Και όπως έλεγε εκείνη η γκροτέσκα φιγούρα, ο πρώην εύελπις της Τσαρικής Φρουράς, μικροευγενής, πολεμιστής με τους Λευκούς, και ως εμιγκρές στις ΗΠΑ, ζιγκολό σύζυγος μιας πλούσιας Αμερικανίδας γριάς και αρχηγός του Ρωσικού Φασιστικού Κόμματος εν εξορία, ο Βοσνιάτσκι, «Ο μεγαλύτερος φασίστας είναι ο Στάλιν, διότι κανείς άλλος δεν έχει σκοτώσει τόσους κομμουνιστές όσους σκότωσε εκείνος». Το σύστημα λοιπόν, κυρίως το μπατιριμένο οικονομικό του μοντέλο, απέτυχε παταγωδώς και στις χώρες που εφαρμόστηκε, αν θες να σε κογιονάρουν και τα αδέσποτα σκυλιά και να σε πετροβολάνε και οι γαβριάδες, πες αυτά που λένε ο Μπογιόπουλος και ο Κουτσούμπας. Έτσι λοιπόν, με το οικονομικό μοντέλο χρεοκοπημένο, το ρίξανε στον «δικαιωματισμό».
Προσφυγάκια, ΛΟΑΤΚΙ, τα τραύματα των μαύρων για τη δουλεία, με καθυστέρηση τριακοσίων ετών, το δικαίωμα του Μπάμπη να βάλει σχιστή φούστα και δωδεκάποντες και να πάει να διδάξει σε σχολείο, να δηλώσει φέτος γυναίκα, του χρόνου άντρας, του αντίχρονου πολυερωτικό αμφιφυλόφιλο ελικόπτερο, αφού έτσι νιώθει, και να απαιτήσει να τον πάρουν στην Αεροπορία Στρατού και να κάνει βρουουουουουουμ και εμείς να μη γελάμε, να του ψηφίσουμε νόμους ό,τι όλα είναι φυσιολογικά και να του δώσουμε και παιδάκι να το μεγαλώσει με τον Θανάση, που τώρα, γι’ αυτόν τον μήνα, θέλει να τον φωνάζουν Πάολα. Τον άλλο μήνα βλέπουμε.
Έχουν δε φτιάξει και σχολές σε πανεπιστήμια, τομείς σπουδών για όλα αυτά, που τα λένε gender studies και έχουν τόση επιστημοσύνη όση η μελέτη της θεωρίας της Επίπεδης Γης, των καλικάντζαρων και της χειρομαντείας. Παράγουν δε «επιστήμονες» με το φτυάρι, ομοϊδεάτες τους, οι οποίοι σου λένε χωρίς να παίξουν βλέφαρο: «Δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη, σχετική έρευνα, που να αποδεικνύει πως το παιδί χρειάζεται μάνα και πατέρα και πως αν το μεγαλώσουν, π.χ., δύο τρανς, το παιδί θα έχει προβλήματα». Επίσης δεν υπάρχει ακόμη απόδειξη πως ο πολιτισμικός μαρξισμός φυραίνει τον εγκέφαλο, αλλά έχουμε αρχίσει να το υποψιαζόμαστε.
Πριν από λίγα χρόνια το έγραφα και χοροπηδούσαν γύρωθεν τα μαϊμουδάκια του «δικαιωματισμού» πως έχουμε ένα τρένο, που θα φέρει το ένα βαγόνι μετά το άλλο. Πρώτο βαγόνι το σύμφωνο συμβίωσης, δεύτερο βαγόνι να φτιάξουμε μια παρωδία γάμου και τρίτο βαγόνι και φαρμακερό η υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
Νταλκάς των επαγγελματιών ακτιβιστών, που ζουν μιλώντας μόνο για το κρεβάτι τους, είναι με νόμους να επιβάλλουμε τις παρεκκλίσεις, τα γούστα, τα βίτσια, ως και βαριές ψυχοπαθητικές καταστάσεις, ως κανονικότητα. «Όλα θα είναι κανονικά, διότι τα “φύλα” τελικά δεν είναι 62, είναι άπειρα! Το “φύλο”, λένε οι καφετζούδες ξεματιάστρες των gender studies, είναι ρευστό». Ο,τι δηλώσεις και κεφάρεις είσαι και πρέπει η κοινωνία όλη να κάτσει σούζα και να σου δώσει και παιδάκι, διότι μόνο με το μαλτεζάκι που του βάζεις φιογκάκια δεν ικανοποιείσαι. Θες αληθινό παιδί για αξεσουάρ, για να το παίξεις μάνα. Ακόμη κι εσύ χαμένο κορμί, που πριν από χρόνια, φυγόστρατο τομάρι, τη μέρα της πρεμιέρας της εκπομπής σου δικαζόσουν γιατί με δόλια μέσα, ψευδή ιατρική βεβαίωση, λούφαρες τη θητεία και τώρα θες να υιοθετήσεις.
Μόνο που ξαναλέω πως το ζήτημα της υιοθεσίας δεν αφορά κάποιο ανύπαρκτο δικαίωμα των ομοφυλοφίλων, αλλά τα δικαιώματα των ανυπεράσπιστων ορφανών και εγκαταλειμμένων παιδιών, που θα παραβιαστούν βάναυσα. Θα τους στερήσουν το δικαίωμα σε μάνα και πατέρα, στα δύο αυτά ζωτικά πρότυπα. Και όποιος κουτοπόνηρα συγκρίνει τα «αξιοπρεπή ομόφυλα ζευγάρια» με τις προβληματικές ετεροφυλόφιλες οικογένειες, να θυμηθεί πως υπάρχει η συντριπτική πλειονότητα των παραδοσιακών, απολύτως λειτουργικών ετεροφυλόφιλων οικογενειών. Αυτές είναι το μέτρο.
Επίσης, ξαναθυμίζω πως τα προνόμια που δίνει ο νομοθέτης στον γάμο αφορούν την προστασία και την προώθηση της τεκνοποιίας. Τους δίνει, στα παντρεμένα ζευγάρια, τα προνόμια αυτά όχι για αυτόν ή αυτήν με την οποία πηδιούνται, αλλά για να κάνουν παιδιά, και αυτά να προστατευτούν. Ως τώρα ο Μήτσος και ο Μπάμπης συναμεταξύ τους δεν μπορούν να μείνουν έγκυοι ούτε να κατεβάσουν μισή σταγόνα γάλα.
Μέσα στο πλήθος των κατηγοριών ομοφυλοφίλων, που θέλουν να χειραφετήσουν οι αριστεροί και νεοφιλελέδες «δικαιωματιστές», υπάρχουν και ελαφρύτερες ή βαρύτερες περιπτώσεις ψυχιατρικών παθήσεων, από δυσφορία φύλου ως ό,τι μπορείς να φανταστείς. Οι συγκεκριμένες κατηγορίες δεν θέλουν νόμους, γάμο και παιδιά. Ψυχίατρο θέλουν και βοήθεια.
Η λογική αυτή δεν έχει πάτο, ήδη έξω υπάρχουν φωνές για τη νομιμοποίηση της παιδοφιλίας.
Θα σας πω ένα μυστικό, αλλά μην το μαρτυρήσετε. Η κανονικότητα υπάρχει, όπως υπάρχει η μη κανονικότητα, που ξεκινάει από γούστα και βίτσια και φτάνει ως το Δρομοκαΐτειο. Η μάνα, κυρίως, είναι αναντικατάστατη, όπως και το πατρικό πρότυπο, αλλιώς η φύση και ο Θεός θα έφτιαχναν τον Μήτσο και τον Μπάμπη. Όποιος θέλει παιδιά ας κάνει δικά του, αν μπορεί. Ως αξεσουάρ ανεκπλήρωτων φαντασιώσεων δεν δίδονται. Ζείτε και θα ζήσετε όπως θέλετε, όμως τύψεις, ενοχές, ψυχικές νόσοι δεν θεραπεύονται με νόμους. Μείνετε εκεί, μέχρι σκύλο, μια χαρά είναι.
