Στις εικόνες βλέπετε κλιμάκιο της ελληνικής επιτροπής σοφών που έκανε το 1821 τις… διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Aν τυχόν έχετε μόλις προσγειωθεί στην Ελλάδα από το πολυχιλιετές ταξίδι σας στον πλανήτη Αρη και δεν αναγνωρίζετε στις εικόνες ποιος είναι ποιος, έστι δέον όπως ενημερωθείτε ότι οι μορφές που κοσμούν το σημερινό άρθρο ανήκουν στον Νικήτα Σταματελόπουλο (γνωστότερος ως Νικηταράς ο Τουρκοφάγος), στον Γεώργιο Καραϊσκάκη και στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Αυτοί οι άνθρωποι αφιέρωσαν τη ζωή τους στο να βρίσκουν δίκαιες, βιώσιμες και δραστικές λύσεις σε όσα ζητήματα περιλαμβάνονταν στο κεφάλαιο του εθνικού βίου που αποκαλούμε «ελληνοτουρκικά». Αναμφίβολα επρόκειτο περί εμπειρογνωμόνων, των οποίων οι απόψεις επικράτησαν και η μεθοδολογία της εφαρμογής τους επιτρέπει σήμερα μερικοί εξ ημών να παρακολουθούμε μανιωδώς τα βδελυρά τουρκοσίριαλ έχοντες την ανάγκη υποτίτλων. Αν οι προαναφερθέντες εμπειρογνώμονες δεν αναλάμβαναν δράση τότε, τα τούρκικα θα τα σπρεχάραμε απταίστως (φαρσί, που λένε και στην Περσία) και δεν θα χρειαζόμασταν μεταφραστές.
Οι αείμνηστοι Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης και Σταματελόπουλος, καθώς και πολλοί άλλοι «άμυαλοι» εθνικιστές της Εθνεγερσίας εφήρμοσαν μεθόδους που μάλλον θα καταδίκαζαν ο ΟΗΕ, τα παρατηρητήρια των συμφερόντων του Σόρος, ο αντιρατσιστικός σύλλογος «Ιμπραήμ ο πυρφόρος» και διάσημοι εκατομμυριούχοι μπάκακες που κοάζουν με ελληνίδα φωνή τουρκικά κελεύσματα στην τηλοψία. Αυτό είναι το δυσάρεστον της υποθέσεως. Το ευχάριστο είναι ότι εμπειρογνώμονές μας θα αδιαφορούσαν ακόμα κι αν τους το έλεγε κάποιος και θα συνέχιζαν την κάπως υλιστική και ουχί συναισθηματική διαχείριση των ελληνοτουρκικών θεμάτων διαλόγου – όπου «υλισμός» εννοείται το πρόταγμα της φωτιάς και του τσεκουριού και όχι η διάθεση για κατανόηση των αναγκών του γειτονικού στρατού να αυτοεπιβεβαιωθεί σε βάρος της χώρας μας.
Αυτό είναι και το βασικό περιεχόμενο του «διαλόγου», όπως τον εννοούν οι Τούρκοι και οι περισσότεροι εκ των ελληνόφωνων πολιτικάντηδων: τι σκοπεύουμε ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ στην Τουρκία. Οι αβαρίες έχουν ήδη προετοιμαστεί από την ημέρα που διακηρύχθηκαν από το ολόσαπιο διαχρονικό καθεστώς της παρακμής τα ακόλουθα «δόγματα»: 1. Δεν διεκδικούμε τίποτα (σ.σ.: ενώ οι Τούρκοι διεκδικούν τα πάντα). 2. Η Κύπρος κείται μακράν.
