Μερικά πράγματα ειλικρινώς με υπερβαίνουν. Κάθε Ελληνα υπερβαίνουν.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Δεν εξηγούνται με την απλή λογική. Όταν διάβαζα προχθές τις νέες δηλώσεις του ομότιμου καθηγητή Διεθνούς Δικαίου Χρήστου Ροζάκη ότι το ακριτικό μας νησί Καστελόριζο είναι απομονωμένο από τα Δωδεκάνησσα, ότι είναι μακριά από τη Ρόδο, ότι είναι κοντά στην Τουρκία, ότι η γείτων έχει μεγάλο μήκος ακτογραμμών, ότι δεν έχει επήρεια κ.λπ., ειλικρινώς δεν μπορούσα να ξεχωρίσω ποιος τα έλεγε αυτά.
Ο Ελλην Ροζάκης, που προ καιρού προσεκλήθη στο Μαξίμου να προσφέρει τα φώτα του για τα ελληνοτουρκικά, ή ο Τούρκος πρέσβης στην Αθήνα κ. Οζουγκέργκιν, ο οποίος -ειδικά για τις αντικείμενες ακτές και το μέγεθος του Καστελορίζου- είπε ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα προσφάτως στην «Καθημερινή»; Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω ποιος τα λέει αυτά.
Ο Ελλην Ροζάκης ή ο απόστρατος Τούρκος ναύαρχος Γκιουντενίζ, ο οποίος σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Βήμα» είπε επίσης ακριβώς τα ίδια για τις αντικείμενες ακτές και το Καστελόριζο; Ο πρέσβης, μάλιστα, χαρακτήρισε υποτιμητικά το νησί μας ως «οδοντογλυφίδα» με την οποία επιχειρείται να μετακινηθεί «βράχος». Το ίδιο συναίσθημα ένιωσα όταν διάβασα προσεκτικά τις δηλώσεις της Προέδρου της Δημοκρατίας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου στο Αγαθονήσι.
Ενώ αρχικά ειλικρινώς χάρηκα γιατί συνάντησε στρατιώτες και προειδοποίησε τους επιβουλείς του εθνικού μας εδάφους, πάγωσα όταν σε μια δευτερεύουσα πρότασή της η Πρόεδρος έλαβε εμμέσως θέση σε νομικό θέμα που αφορά το Δίκαιο της Θάλασσας. Εντελώς αψυχολόγητα παρατήρησε ότι το Αγαθονήσι είναι «μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα».
Κατά την τουρκική άποψη δηλαδή βρίσκεται στη λάθος αντικείμενη ακτή, είναι κοντά στην Τουρκία, άρα με βάση τη νομολογία δεν έχει υφαλοκρηπίδα, επήρεια, ΑΟΖ κ.λπ. Είχε κανέναν λόγο να το πει αυτό η Πρόεδρος και να το εντάξουν οι γείτονες στον φάκελο με τα νομικά τους επιχειρήματα;
Σηκώνω τα χέρια ψηλά. Και μάλιστα δις, διότι, την ώρα που τα έλεγε, το τουρκικό ΥΠΕΞ είχε βάλει τον τουρκικό Τύπο να γράφει ότι το Αγαθονήσι ανήκει στη Νομαρχία Αϊδινίου. Νέες γκρίζες ζώνες εν όψει, δηλαδή! Ιδού λοιπόν γιατί υπάρχουν πράγματα που μας υπερβαίνουν. Γιατί εμφανιζόμαστε να κάνουμε «σέρβις» στους Τούρκους (άθελά μας, πιστεύω) σε θέματα που έχουμε δίκιο με βάση τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Αλλά ας υποθέσουμε ότι δεν έχουμε. Ερώτηση: Ποιοι είναι αυτοί οι κατά Ιωνα Δραγούμη «αντικειμενικοί Ελληνες» που σώνει και καλά παίρνουν εμμέσως το μέρος της γείτονος και αναγνωρίζουν τα «δίκαιά» της λίγο πριν αρχίσει ο διάλογος;
Θυμάστε ποτέ Τούρκο πρόεδρο ή Τούρκο καθηγητή να αναγνώρισε δημοσίως τα ελληνικά δίκαια σε οποιονδήποτε τομέα; Μας έγινε ποτέ τέτοιο δώρο; Εμείς γιατί είμαστε τόσο υπεράνω; Κερδίζουμε μήπως κάτι; Ή οι γείτονες αποθρασύνονται βλέποντάς μας να εγκαταλείπουμε τις θέσεις μας χωρίς μάχη; Όλα τα έθνη έχουν τα δίκαιά τους και τα άδικά τους στις διεθνείς σχέσεις. Αναμφισβήτητα! Και εμείς και οι Τούρκοι και οι Σκοπιανοί και οι Βούλγαροι, όλοι! Το θέμα, όμως, όταν εκπροσωπείς επισήμως τη χώρα σου, είναι ένα: Ποια φανέλα φοράς; Τη δική σου γαλάζια ή του αντιπάλου; Εάν συνεχίσουμε έτσι δεν έχει νόημα! Ας επικυρωθεί το αποτέλεσμα της αναμέτρησης άνευ αγώνος. «Προτιμότερο» από το να ακούσω τους αντικειμενικούς την επόμενη φορά να επιχειρηματολογούν τάχα στο όνομα της «διεθνούς ειρήνης» γιατί δεν πρέπει να έχουμε Στρατό πάνω στα νησιά του Αιγαίου! Ας μη ζήσουμε άλλους τέτοιους εθνικούς εξευτελισμούς.
