Η Ελλάδα εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ ταυτοχρόνως με την Τουρκία, αμέσως μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, στην απαρχές του λεγόμενου «Ψυχρού Πολέμου».
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Δεδομένων των γεωπολιτικών συνθηκών που επικρατούσαν την περίοδο εκείνη, η επιλογή μας να ενταχθούμε στην Ατλαντική Συμμαχία ήταν μονόδρομος. Όμως, αυτό που δεν υπολογίστηκε τότε από την πολιτική ηγεσία και τις ελίτ της πατρίδας μας είναι το γεγονός ότι για το ΝΑΤΟ Ελλάδα και Τουρκία είναι ένας ενιαίος χώρος, μέσω ή εκ του οποίου η Συμμαχία εξυπηρετεί στρατηγικά της συμφέροντα. Και, όταν μιλάμε για Συμμαχία, εννοούμε κυρίως τις ΗΠΑ και δευτερευόντως το Ηνωμένο Βασίλειο.
Και, δεδομένου ότι σε αυτόν τον ενιαίο χώρο η περιοχή που καταλαμβάνει η Τουρκία είναι πιο σημαντική για τη Συμμαχία από την περιοχή που καταλαμβάνει η Ελλάδα, η Τουρκία διεκδίκησε και εξασφάλισε την υποστήριξη του ΝΑΤΟ, δηλαδή των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, στην εκπλήρωση των εθνικών της στόχων εναντίον της Κύπρου, της Ελλάδας και του Ελληνισμού.
Με την τεχνική και οικονομική υποστήριξη νατοϊκών μηχανισμών, η Διοίκηση Ανορθόδοξου Πολέμου της Τουρκίας (Φzel Harp Dairesi – ΦHD), σύμφωνα με καταγεγραμμένες δηλώσεις Τούρκων αξιωματικών που υλοποίησαν τα σχέδια, έκανε εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955, δημιούργησε τις παραστρατιωτικές μονάδες της ΤΜΤ στην Κύπρο, σχεδίασε και υλοποίησε προβοκάτσιες στην Κύπρο, που οδήγησαν στην απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας, η οποία οδήγησε στην εισβολή και κατοχή της Μεγαλονήσου από τον τουρκικό στρατό.
Για να μη μιλήσουμε για τη στάση που κρατά το ΝΑΤΟ στις άθλιες διεκδικήσεις της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας, στις παραβιάσεις, στις επιχειρήσεις κατάληψης ελληνικής νήσου που διεξάγουν υπό μορφήν αποβατικών ασκήσεων οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, κάτω από τη μύτη του ΝΑΤΟ.
Η στάση του σε όλα αυτά είναι αυτή του… Πόντιου Πιλάτου, που οδήγησε τον Ιησού στη Σταύρωση, αν και θα μπορούσε να το αποτρέψει. Το ίδιο γίνεται και με το ΝΑΤΟ σε σχέση με τη βάρβαρη επιθετικότητα της Τουρκίας απέναντι στην πατρίδα μας. Αν αναρωτηθεί κανείς γιατί τα αναφέρουμε αυτά καλοκαιριάτικα, υπάρχει η απάντηση.
Είναι η εξωφρενική στήριξη που παρέχει το ΝΑΤΟ στην Τουρκία, η οποία έχει εισβάλει στη Λιβύη και, συνεργαζόμενη με τουρκικής καταγωγής κυβερνητικούς αξιωματούχους, λεηλατεί τον εθνικό της πλούτο.
Το ΝΑΤΟ, που κάνει ότι δεν βλέπει πως η Τουρκία έχει μεταφέρει στη Λιβύη τούς πιο αιμοβόρους και επικίνδυνους τρομοκράτες, εκείνους που αποκεφάλιζαν αθώους ανθρώπους, που έκαιγαν ζωντανούς Ευρωπαίους για παραδειγματισμό, που πέταγαν τους ομοφυλοφίλους από τις στέγες των πολυκατοικιών, που έστησαν και πάλι σκλαβοπάζαρα, με αγοραπωλησίες νεαρών κοριτσιών από τη θρησκευτική ομάδα των Κούρδων Γεζιντί.
Επίσης, το ΝΑΤΟ κάνει ότι δεν βλέπει αυτά που γίνονται στα λιμάνια και τα αεροδρόμια της Λιβύης, όπου ένα μέλος της Συμμαχίας παραβιάζει κατάφωρα το εμπάργκο του ΟΗΕ και επιτίθεται με μανία σε ένα άλλο μέλος, τη Γαλλία, η οποία θέλει να εφαρμοστεί το εμπάργκο.
Η Γαλλία θίγει το θέμα της επιθετικής συμπεριφοράς τουρκικής φρεγάτας -που περιφρουρεί την παράνομη μεταφορά όπλων-, η οποία κινείται επιθετικά εναντίον της γαλλικής φρεγάτας, που θέλει να υπερασπιστεί τη διεθνή νομιμότητα.
Και σε αυτή τη διαμάχη, το ΝΑΤΟ παίρνει το μέρος της Τουρκίας, επειδή με την παρουσία της στη Λιβύη θεωρούν οι επιτελείς στην Ουάσινγκτον και στις Βρυξέλλες ότι εξισορροπούν την παρουσία της Ρωσίας στη Λιβύη. Η Συμμαχία στην οποία ανήκουμε, λοιπόν, παραβλέποντας όλα αυτά, ζητεί από την Ελλάδα να μη στηρίζει τον Χαφτάρ, ξεχνώντας ότι η Τουρκία προέβη σε μια εχθρική πράξη εναντίον της Ελλάδας κλέβοντας τεράστιο μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, ύστερα από μια επαίσχυντη συμφωνία που υπέγραψε, συνεργαζόμενη με τη δοτή και εξωνημένη κυβέρνηση της Τρίπολης.
Με άλλα λόγια, το ΝΑΤΟ, μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν έστω κατ’ ελάχιστον τα συμφέροντα της Ελλάδας, τα οποία παραβιάζει βάναυσα ένα άλλο κράτος-μέλος της Συμμαχίας, μας ζητεί να μην αμυνθούμε και -καθόλου παράξενο- ίσως μας ζητήσει να παράσχουμε και διευκολύνσεις στο τουρκικό πολεμικό ναυτικό ώστε να επικρατήσει στην περιοχή, επ’ ωφελεία του ΝΑΤΟ, για να γίνει έτσι πιο εύκολη η λεηλασία του εθνικού μας πλούτου από την Τουρκία στην ΑΟΖ νοτίως και ανατολικά της Κρήτης, της Ρόδου και του Καστελόριζου.
Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι συμμαχία. Συμμαχία σημαίνει κοινά συμφέροντα και όχι να στηρίζουμε τον έναν σύμμαχο, όταν αυτός στρέφεται εναντίον του άλλου. Από μια άποψη, ευτυχώς που έχει προκύψει η κατάσταση με τη Γαλλία, γιατί αυτό αποτελεί μια ευκαιρία για την ελληνική διπλωματία να καταδείξει τον άθλιο ρόλο που έπαιξε το ΝΑΤΟ δεκαετίες τώρα, στηρίζοντας την Τουρκία εις βάρος μια χώρας-μέλους η οποία έχει πληρώσει βαρύ τίμημα για τη συμμετοχή της.
Με τη Γαλλία μαζί μπορούμε να εξηγήσουμε καλύτερα τα δίκαιά μας, αρκεί να το διεκδικήσουμε αυτό με θάρρος και αποφασιστικότητα, και να ενισχύσουμε την παρουσία μας με άξιους διπλωμάτες και επιτελικούς αξιωματικούς στις δομές και στους μηχανισμούς του ΝΑΤΟ, όπου η Τουρκία αλωνίζει. Οι καιροί ου μενετοί.
