Ένα το κρατούμενο. Άπαντες οι ζωντανοί οφείλουν τη ζωή τους και εξοφλώντας την… καταθέτουν ολόκληρη στο συμπαντικό γκισέ του Aδου
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Aναρωτήθηκε ο Πρετεντέρης αν αξίζει «να πεθάνουμε για το Καστελόριζο». Ο πρώτος πληθυντικός που χρησιμοποίησε παρέπεμψε κατευθείαν στην παρέα του την εποχή του καθεστώτος Σημίτη.
Επί Σημίτη ο Πρετεντέρης συναναστρεφόταν με τον Σημίτη, τον συμβούλευε, καταπώς λένε, και την περί θανάτου απορία μάλλον τού την έλυσε ο πολιτικός προϊστάμενος των Ακηδων, των Γιάννων και των Τσουκάτων. Δεν πέθανε κάποιος εξ αυτών ούτε για το Καστελόριζο ούτε για την πλατεία Βάθη ούτε για τη σημαία των Ιμίων, που φημολογείται ότι την πήρε και τη σήκωσε παγκάλειος αήρ. Τα ρητορικά περί των εθνικών ερωτήματα του Πρετεντέρη τα έχουν απαντήσει ο ίδιος και οι παρέες του επί σειράν ετών.
Τα απάντησαν και διάφοροι πασόκοι τις εβδομάδες της ξεφτίλας που ακολούθησαν τα Ιμια, όταν επαναλάμβαναν σαν παπαγάλοι στις γειτονιές, στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές και σε άρθρα στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο και στο διαδίκτυο. Όλοι τούτοι απάντησαν στις απορίες των πολιτών για την εθνική ντροπή που προκάλεσε το καθεστώς Σημίτη με το ερώτημα «να σκοτωθούν τα παιδιά μας για μια βραχονησίδα;» Το ερώτημα το συνόδευαν φυτεύοντας στα λόγια τους τη λάμψη των αργυρίων που εξασφάλιζε η κυβέρνηση από τα ευρωπαϊκά ταμεία για τον… εκσυγχρονισμό της Ελλάδας.
Οι Ελληνες ως έθνος τα ερωτήματα για τον πόλεμο τα έχουν απαντήσει στον πόλεμο, όχι στις τηλεοράσεις και στους καναπέδες μπροστά από πολιτικά κι επιχειρηματικά γραφεία. Οι Ελληνες πολεμούν, ζουν και πεθαίνουν και για βράχους και για πέτρες και για μικρές και μεγάλες εκτάσεις και για αυτό που οι μηδενιστές ευρωβόροι θεωρούν «τίποτα»: για την ατομική και συλλογική αξιοπρέπεια.
Επίσης, τις περισσότερες απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα τις έχει δώσει ο τρόπος της ζωής μας. Εκεί, οι επιλογές μας δείχνουν πόσο κοντά είναι οι λόγοι στα έργα μας και πόσο τιμούμε τις ιδέες και τις αντιλήψεις μας.
Και στην τελική, ακόμα κι αν μερικοί άνθρωποι θεωρούν ότι δεν αξίζει να πεθάνουν για οτιδήποτε, θα πεθάνουν έτσι κι αλλιώς. Άπαντες οι ζωντανοί οφείλουν τη ζωή τους και εξοφλώντας την… καταθέτουν ολόκληρη στο συμπαντικό γκισέ του Αδου.
